Fosfomycine is een geneesmiddel dat behoort tot de klasse van werkzame stoffen die bekend staat als antibiotica De stof wordt voornamelijk gebruikt om ernstige bacteriële infecties te behandelen.
Wat is fosfomycine?
Fosfomycine is een geneesmiddel dat behoort tot de klasse van werkzame stoffen die bekend staat als antibiotica De stof wordt voornamelijk gebruikt om ernstige bacteriële infecties te behandelen. De antibioticum fosfomycine werd voor het eerst geïsoleerd uit bacteriën van het geslacht Streptomyces in 1970 in Alicante, Spanje. antibiotica zijn stofwisselingsproducten van bacteriën of schimmels die de groei van andere micro-organismen kunnen remmen. Fosfomycin is een bacteriedodend middel antibioticum Dit betekent dat het niet alleen de groei van bacteriën, maar doodt ze ook. Fosfomycin is beschikbaar voor intraveneus gebruik in de vorm van een natrium zout. Deze toedieningsvorm, waarbij de darm wordt omzeild, is bijzonder geschikt voor de behandeling van zeer ernstige acute en chronische infecties. Een granulaat in de vorm van het zout fosfomycinetrometamol is ook beschikbaar voor oraal gebruik. Dit wordt meer gebruikt voor de behandeling van ongecompliceerde infecties.
Farmacologische werking
Fosfomycine behoort tot de groep antibiotica die bekend staat als epoxiden. Epoxiden zijn zeer reactieve organische verbindingen. De antibioticum remt het enzym UDP-N-acetylglucosamine-enolpyruvyl-transferase, kortweg MurA. MurA is een belangrijk onderdeel van de biosynthese van mureïne. Mureïnen zijn macromoleculen die zijn samengesteld uit suikers en aminozuren Ze zijn de belangrijkste componenten van de celwand van veel bacteriesoorten en dienen om de bacterie te stabiliseren. Wanneer de mureïne-laag van bacteriën wordt opgelost, barsten ze en gaan ze verloren. Fosfomycine verstoort de eerste stap in de biosynthese van mureïne. Het gaat eigenlijk om de overdracht van een enolpyruvyleenheid van de stof fosfoenolpyruvaat naar UDP-N-acetylglucosamine. Door deze belangrijke stap te blokkeren, wordt de mureïnelaag van de bacteriën vernietigd en sterven ze af.
Medische toepassing en gebruik
De belangrijkste indicatie voor fosfomycine zijn ernstige bacteriële infecties veroorzaakt door fosfomycine-gevoelig kiemen. Deze omvatten osteomyelitis, bijvoorbeeld. Dit is besmettelijk ontsteking van de beenmerg dat komt vaak voor na open fracturen of een operatie aan het skelet. Hersenvliesontsteking kan ook worden behandeld met fosfomycine. Hersenvliesontsteking is een ontsteking van de membranen van de hersenen en spinal cord, die deel uitmaken van de centrale zenuwstelsel. Bacterieel hersenvliesontsteking is altijd levensbedreigend vanwege de nabijheid van de hersenen en spinal cord, waardoor het een medisch noodgeval is dat zo snel mogelijk moet worden behandeld. Bovendien wordt fosfomycine ook gebruikt om te behandelen ontsteking van de zachte weefsels, huid, galwegen en luchtwegen Andere indicaties zijn onder meer bloed vergiftiging, ontsteking van de binnenbekleding van de hart- (endocarditis) en infecties aan het oog, de keel of neus- Fosfomycine wordt ook oraal toegediend voor ongecompliceerde urineweginfecties bij vrouwen. Over het algemeen is fosfomycine goed werkzaam tegen zowel Gram-negatieve als Gram-positieve pathogenen Goede werkzaamheid tegen Haemophilus influenzae, Escherichia coli, sommige Proteus-soorten, Citrobacter, streptokokken en Staphylococci wordt als gevestigd beschouwd. Vanwege deze werkzaamheidseigenschappen wordt Fosfomycin ook vaak gebruikt in klinische omgevingen voor ziekenhuisinfecties. Daarentegen zijn sommige Bacteroides-soorten en de meeste indool-positieve stammen van Proteus-bacteriën resistent tegen fosfomycine. Kruisresistentie is nog niet beschreven. Bij ernstigere infecties wordt fosfomycine vaak gecombineerd met andere antibiotica met bacteriedodende werking. In het bijzonder kunnen synergetische effecten worden bereikt in combinatie met ß-lactam-antibiotica zoals penicilline or cefazoline Synergetische effecten worden ook gezien in combinatie met moxifloxacine, linezoliden quinupristin.
Risico's en bijwerkingen
In dierstudies is aangetoond dat fosfomycine goed wordt verdragen. Bijwerkingen komen vrij zelden voor, maar hebben dan vooral invloed op het maagdarmkanaal. Dienovereenkomstig omvatten mogelijke bijwerkingen braken, diarree, verlies van eetlust en smaak irritatie. Af en toe wordt exantheem waargenomen als een overgevoeligheidsreactie. Verder duizeligheid, 피로, verhoogd lever enzymen, hoofdpijnen kortademigheid kan optreden tijdens het gebruik van fosfomycine. Bloed natrium niveaus kunnen worden verhoogd (hypernatriëmie), terwijl kalium niveaus kunnen worden verlaagd (hypokalemiaIn geval van verminderde nierfunctie, de dosis van fosfomycine moet worden aangepast. Bij oudere patiënten dosis aanpassing moet gebaseerd zijn op creatinine klaring. Bijzondere voorzichtigheid is geboden bij patiënten met hart- mislukking en neiging tot oedeem. Is gestegen kalium uitscheiding kan volgen uit verhoogde natrium inname met fosfomycine. Zo'n hypokalemia kan gevaarlijke gevolgen hebben voor hoogrisicopatiënten. Ze kunnen bijvoorbeeld levensbedreigend worden hartritmestoornissen, die in het ergste geval kan eindigen in een hartinfarct.
