FG-syndroom is een X-gebonden afwijking. Getroffen personen lijden aan defecten vitamine D receptoren en als gevolg daarvan veelzijdige symptomen zoals ontwikkelingsachterstand, spierzwakte, scheelzien en sensorineuraal gehoorverlies De behandeling is symptomatisch.
Wat is het FG-syndroom?
Chromosomale afwijkingen worden ook wel chromosomale afwijkingen genoemd. Het zijn structurele of numerieke veranderingen in chromosomen in een organisme of een bepaalde cel. Chromosomale afwijkingen zijn dus grote veranderingen binnen het genoom die tot ernstige medische aandoeningen kunnen leiden. Een structurele chromosomale afwijking is het FG-syndroom, in de literatuur ook bekend als het Opitz-Kaveggia-syndroom of het Keller-syndroom. De aandoening is ernstig en zeldzaam voorwaarde veroorzaakt door afwijkingen van het X-chromosoom en resulteert in ontwikkelingsachterstanden naast fysieke afwijkingen. De eerste beschrijving van de ziekte werd gemaakt in 1974. John Marius Opitz en Elisabeth Kaveggia worden beschouwd als de eerste beschrijvers. De naam FG-syndroom heeft zijn wortels in een acuut geval van het syndroom. De letters F en G zijn de initialen van de achternaam van twee zussen die het leven hebben geschonken aan verschillende kinderen met het syndroom. Volgens de huidige gegevens bestaan er allelische verbanden tussen het FG-syndroom en het Lujan-Fryns-syndroom. De prevalentie van het FG-syndroom wordt geschat op één geval op 500 pasgeborenen. Hart defecten en defecten aan ledematen zijn evenmin uitgesloten.
Oorzaken
FG-syndroom wordt veroorzaakt door mutaties in de MED12 gen, beter bekend als mediator complex subunit 12. De gen bevindt zich op genlocus 13.1 van het X-chromosoom en draagt 44 exons. De eenheid codeert in DNA voor een subeenheid van het mediatorcomplex, ook bekend als mediator of schildklierhormoonreceptor-geassocieerd eiwit. Andere namen zijn onder meer TRAP of schildklierhormoonreceptor-geassocieerd eiwit, vitamine D receptor-interactie-eiwit, en DRIP en vitamine D-receptor-interactie-eiwit. Het eiwit gen product bestaat uit 28 subeenheden. Bij een structurele afwijking van het corresponderende chromosoom verandert de samenstelling van het eiwit structureel zodat het complex zijn fysiologisch beoogde functies niet meer vervult en een defect vitamine D receptor wordt gevormd. Er bestaan verschillende subtypes van het FG-syndroom, afhankelijk van de exacte genlocus van de chromosomale afwijking. Naast locus Xq13 zijn afwijkingen gedocumenteerd in FLNA Xq28, Xp22.3, CASK Xp11.4-p11.3 en Xq22.3. Op basis van de waargenomen familiaire dispositie wordt x-gebonden erfelijke basis gesuggereerd.
Symptomen, klachten en tekenen
Patiënten met het FG-syndroom zijn conductief symptomatisch voor mentaal vertraging In de meeste gevallen zijn er ook meerdere persoonlijkheidsveranderingen aanwezig. In vrijwel alle gevallen is een sterke neiging tot hyperactiviteit waargenomen. Bijkomende symptomen kunnen gezichtsafwijkingen zijn. Zo zien de gelaatstrekken van de patiënten er vaak levenloos en onvriendelijk uit. In veel gevallen is er een lage spierspanning door het hele lichaam. De hoeken van de mond dienovereenkomstig hangen en de motorische functie kan worden aangetast. In sommige gevallen is een permanent open mond waargenomen, ook als gevolg van een verminderde spierspanning. Symptomen van de spijsverteringskanaal zijn ook gedocumenteerd. Chronisch constipatie is in deze context een van de belangrijkste symptomen. In geïsoleerde gevallen bleken patiënten foramen parietale permagnum (FPP) te hebben. Dit is een zeldzame aandoening van de schedelontwikkeling die gepaard gaat met botdefecten van het pariëtale bot en een aanzienlijke vergroting van de pariëtale foramina. De luchtwegen van veel patiënten is ook vatbaar voor infectie. Bovendien, gespleten gehemelte, larynxspleten, strabismus, hernia's, hypospadie, hydroceles, slaap apneu, en perceptief gehoorverlies, evenals terugkerende otitis of reflux, kunnen tekenen zijn van het FG-syndroom.
Diagnose en verloop
De eerste vermoedelijke diagnose van het FG-syndroom wordt in de kindertijd of vroeg gesteld jeugd Meestal klinische symptomen zoals verminderde spierspanning, permanent open monden chronisch constipatie geven de eerste aanwijzingen voor het syndroom. De arts verkrijgt het bewijs van de verminderde spierspanning door neuro-elektrisch onderzoek. Moleculaire genetische methoden worden gebruikt om de diagnose te bevestigen en bewijs te leveren van de oorzakelijke chromosomale afwijking. Milde varianten van het GBBB-syndroom, het Atkin-Flaitz-syndroom, het fragiele X-syndroom en het Keipert-syndroom, het naso-digito-akoestische syndroom en het Say-Meyer-syndroom moeten worden gedifferentieerd als differentiële diagnoses. Hetzelfde geldt voor het Donnai-Barrow-syndroom, het Sotos-syndroom en het C-syndroom. De ziekte van Pelizaeus-Merzbacher, het Dubowitz-syndroom en het Renpenning-syndroom zijn ook mogelijke differentiële diagnoses. Bij misvormingen kan prenataal een vermoeden ontstaan ultrageluid Patiënten met het FG-syndroom hebben een ongunstige prognose. Veel getroffen personen sterven tijdens jeugd Na het kritische jeugd periode, maar weinig van de patiënten sterven.
Wanneer moet je naar een dokter?
Ouders die misvormingen opmerken, tekenen van chronisch constipatie, en ander bewijs van FG-syndroom bij hun kind moet het naar een kinderarts brengen. X-gebonden anomalie is ernstig voorwaarde dat moet beslist worden gediagnosticeerd en behandeld. Daarom moeten ongebruikelijke klachten, uiterlijke afwijkingen en andere symptomen door een arts worden opgehelderd. Mochten er zich ernstige complicaties voordoen, dan kunt u het beste contact opnemen met de medische spoeddienst of het kind moet onmiddellijk naar een ziekenhuis worden gebracht. Patiënten met het FG-syndroom moeten nauwlettend worden gecontroleerd en regelmatig worden onderzocht. Afhankelijk van de ernst van de afwijking, moet de behandeling mogelijk door meerdere artsen worden uitgevoerd. Zo moet bij gehoorproblemen een oorspecialist worden geraadpleegd, terwijl bij zichtproblemen een oogarts of optometrist is de juiste persoon om contact op te nemen. De verantwoordelijke arts kan de vraag welke medische professionals geraadpleegd moeten worden het best in detail beantwoorden. In de meeste gevallen zal hij ook therapeutische begeleiding aan de ouders aanbevelen en de nodige ondersteuning voor het kind initiëren.
Behandeling en therapie
Een oorzakelijke behandeling is nog niet beschikbaar voor het FG-syndroom. Omdat het een genetische aandoening is, vooruitgang in gen therapie kan uiteindelijk in de komende decennia causale behandelingsopties bieden. Momenteel worden patiënten met het syndroom puur symptomatisch behandeld. Therapie van de levensbedreigende symptomen is de focus van de behandeling maatregelen Vooral mogelijke hartafwijkingen moeten invasief worden gecorrigeerd. Chirurgische behandeling maatregelen zijn ook beschikbaar voor gespleten gehemelte, gespleten strottehoofd, refluxhernia's, strabismus, hypospadie, en hydrocele Een voedingssonde kan nodig zijn om de voedingsstatus te garanderen. CPAP ventilatie is gebruikt voor slaap apneu. Sensorineuraal gehoorverlies wordt behandeld met slakkenhuis implantaten Terugkerende otitis wordt behandeld met buisjes om de druk gelijk te maken. Groeihormoon therapie kan ernstige groeistoornissen tegengaan. Aan de ondersteunende therapeutische kant krijgen ouders van getroffen kinderen psychologische begeleiding. Mentaal vertraging wordt therapeutisch tegengegaan door middel van vroege interventie.
Vooruitzichten en prognose
FG-syndroom biedt een ongunstige prognose. De getroffen kinderen sterven vaak tijdens de kindertijd. Als de eerste levensjaren worden overleefd, is de overlevingskans groot. De symptomen verminderen echter aanzienlijk het welzijn en de algemene kwaliteit van leven van de patiënten. Daarom moet tijdens de therapie altijd een psychologische behandeling worden gestart. Dit kan in ieder geval het mentale welzijn verbeteren. Niettemin is het FG-syndroom een ernstige ziekte die een grote last vormt voor de getroffenen. Bovenal mentaal vertraging heeft een negatieve invloed op volksgezondheid, omdat het gepaard gaat met tal van neurologische klachten. Bijkomende symptomen zoals constipatie of foramen parietale permagnum kunnen leiden tot verdere complicaties in de loop van het leven, waaraan de patiënten kunnen overlijden. De levensverwachting is verminderd en de meeste patiënten overlijden hetzij in de kindertijd, hetzij tussen de 40 en 50 jaar. De verminderde mobiliteit kan bedopsluiting veroorzaken, zwaarlijvigheid, en vele andere secundaire symptomen en effecten op lange termijn die de volksgezondheid van degenen met de ziekte. Vroegtijdige therapie kan de symptomen verlichten en patiënten in staat stellen een relatief normaal leven te leiden in een zorginstelling.
het voorkomen
Tot op heden kan het FG-syndroom uitsluitend worden voorkomen door genetische counseling tijdens gezinsplanning en, indien nodig, prima ultrageluid gedurende zwangerschap De beslissing om zelf geen kind te krijgen, wordt als de meest effectieve en tot op heden de enige preventieve maatregel beschouwd als er een passende familiegeschiedenis is.
Follow-up
In de meeste gevallen zijn de mogelijkheden voor nazorg bij het FG-syndroom ernstig beperkt. Omdat het een genetische aandoening is, kan het niet volledig of causaal worden behandeld. Om te voorkomen dat de kinderen het FG-syndroom erven, genetische counseling moet worden uitgevoerd als het kind gewenst is. Zelfgenezing kan niet voorkomen bij deze ziekte. De meeste getroffen personen zijn afhankelijk van chirurgische ingrepen om de symptomen te verlichten. Patiënten moeten het na zo'n operatie rustig aan doen en geen lichamelijke activiteit uitoefenen. Over het algemeen moeten lichamelijke inspanning of andere stressvolle activiteiten worden vermeden. Bovendien zijn patiënten vaak afhankelijk van inname hormonen om groei te bevorderen. Er moet voor worden gezorgd dat deze hormonen correct en vooral regelmatig worden ingenomen en mogelijke bijwerkingen of interacties moet ook rekening worden gehouden. Daarom moet bij twijfel altijd een arts worden geraadpleegd. Ouders moeten bijzondere aandacht besteden aan het correct innemen van de medicatie door hun kinderen. Omdat het FG-syndroom ook vaak kan leiden bij psychische klachten bij de ouders of bij de familieleden, dienen zij ook een psycholoog te raadplegen.
Wat u zelf kunt doen
De opties voor zelfhulp bij het FG-syndroom zijn beperkt. De getroffenen zijn afhankelijk van behandeling door een arts om de symptomen te beperken. Omdat de kinderen aan een grotere achterstand lijden, hebben ze sterke steun en aanmoediging in hun leven nodig. Dit moet voornamelijk door hun eigen ouders en familieleden worden gedaan. Dit kan verdere complicaties op volwassen leeftijd tot een minimum beperken. Hyperactiviteit kan ook worden behandeld door een speciale training. Omdat veel patiënten ook last hebben van zichtproblemen, visus AIDS moet op jonge leeftijd worden gedragen. Dit kan verdere verslechtering van het gezichtsvermogen voorkomen. reflux ziekte moet ook op jonge leeftijd worden gediagnosticeerd en behandeld om een mogelijke te voorkomen zweer of tumor. Ouders hebben echter vaak ook psychologische ondersteuning nodig. Dit kan gebeuren via een psycholoog of via gesprekken met andere betrokkenen. De regelmatige opname van groei hormonen kunnen ook verstoringen in de groei en dus in de ontwikkeling verminderen. FG-syndroom kan niet rechtstreeks worden voorkomen. Prenatale onderzoeken kunnen het syndroom echter in een vroeg stadium aangeven.
