Het menselijk lichaam is biologisch goed aangepast aan zijn omgeving. Daarom is het ook in staat zichzelf te regenereren en te ontgiften. Daartoe start het een proces in de stofwisseling waarbij schadelijke en vreemde stoffen door verschillende chemische processen worden omgezet in uitscheidbare stoffen. Organen zoals de lever, galblaas, nieren, darmen, weefselvocht, longen en huid zijn essentieel voor het lichaam ontgifting De darmen scheiden bijvoorbeeld de meeste afvalstoffen uit de bloed door de ontlasting, en wat overblijft gaat door de aderen naar de lever Om op hun beurt gifstoffen om te zetten en te maken water-oplosbaar, ze worden via de bloedbaan getransporteerd en in de nieren afgevoerd, terwijl de in vet oplosbare componenten worden opgeslagen in de gal. Ontgiften voorkomt ziekte op vele manieren en kan worden ondersteund door methoden zoals zuivering of ontzuring van het lichaam.
Wat is de eigen ontgifting van het lichaam?
De lever is een van de organen die essentieel zijn voor het lichaam ontgifting Naast fysiologische metabolische processen, hoopt het in feite stoffen op die niet rechtstreeks door de nieren of darmen worden uitgescheiden. Het lichaam neemt ook herhaaldelijk vreemde stoffen op uit voedsel en de natuur, evenals stoffen die synthetisch worden geproduceerd. Dat zijn bijvoorbeeld pesticiden, zware metalen, geneesmiddelen, drugs, verschillende stoffen van ondervoeding, zuren van eten, conserveringsmiddelen en anderen. Om de absorptie van dergelijke schadelijke stoffen begint in het lichaam een onafhankelijk proces van ontgifting, waarbij ook zijn eigen afvalproducten worden geproduceerd, die ook moeten worden uitgescheiden. Dit kunnen bijvoorbeeld ammonium- of darmgassen zijn. De nier reinigt en filtert de bloed in het proces. Water-oplosbare gifstoffen worden gebonden aan glucoronide, afgebroken en uitgescheiden via de urine. De nier moet bij dit proces worden ondersteund met voldoende vloeistof. Hoe meer vocht wordt uitgescheiden, hoe meer gifstoffen het lichaam verlaten. In vet oplosbare gifstoffen uit de lever vinden hun weg terug naar de bloed via de darmen en gal Kleine oplosmiddelen zoals alcohol worden uitgescheiden via de longen, en toxoïden zoals arsenicum or tallium worden uitgescheiden via de huid en haar Stoffen met grote moleculen, pesticiden of zware metalenaan de andere kant kan het niet zo gemakkelijk worden uitgescheiden. Ze komen terecht in bind- en vetweefsel, cellen, gewrichten en spieren.
Functie en taak
Het ontgiftingsproces van het lichaam vindt plaats in drie belangrijke fasen. In de eerste, enzymen activeer vreemde en schadelijke stoffen. In de tweede worden de geactiveerde lichaamsvreemde stoffen gecombineerd tot kleinere actieve groepen en vinden ze hun weg via de nieren of gal in een chemisch gewijzigde vorm. In de derde fase, ook wel ontgifting genoemd, vindt een afscheiding uit het inwendige van de cel plaats, bijvoorbeeld in de darm. In dit proces herkent het lichaam niet per se specifiek of de stoffen biologisch actief of giftig zijn. Dit betekent dat er ook een omgekeerd effect kan plaatsvinden door het proces van de enzymen, dwz een niet-giftige stof wordt omgezet in een giftige stof. Sommige drugs worden toegediend in een inactieve vorm en worden alleen omgezet in een actieve stof door het lichaamseigen ontgiftingsproces. Dit gebeurt bijvoorbeeld met slaappillen zoals chloordiazepoxide. Het belangrijkste enzymen in de eerste fase zijn lichtabsorberende heem eiwitten zoals de cytochromen. Ze zijn verantwoordelijk voor oxidatie, reductie en hydroxylering, maar het kan ook gaan om tussenproducten die gevaarlijk zijn voor het organisme. De oxidatiereacties vinden plaats door monooxygenases, dehydrogenases en peroxidases, reductiereacties door cytochroom P450 en gutathionperoxidase, hydrolysereacties door esterases en hydrolases. In de tweede fase worden tussenproducten en vreemde stoffen gevormd in de eerste fase gebonden in een water-oplosbare manier. Giftige reactieproducten, ook bekend als conjugaten, die optraden bij de eerste fase, worden nu ontgift, dwz ze worden ofwel verder gemetaboliseerd of uitgescheiden. Dit gebeurt via de nieren, zweet of ademhaling. De derde fase bedient de transportprocessen die plaatsvinden in de bloedbaan, in het lymfestelsel en via transport eiwitten Bij het laatste komt metabolisme niet altijd voor. Als we het hebben over de omzetting van een niet-actieve vorm in een actieve, zoals zeker drugsspreken we van vergiftiging. De stof wordt omgezet in een giftige metaboliet. methanol alleen is relatief onschadelijk, maar door de afbraakroute in het organisme wordt het formaldehyde en later mierenzuur. Evenzo morfine wordt morfine-6-glucuronide in de lever en is veel krachtiger dan morfine zelf. Dergelijke processen worden first-pass-effecten genoemd.
Ziekten en medische aandoeningen
Zelfs de beroemde arts Paracelsus profeteerde volksgezondheid door ontgifting in de 15e eeuw. Tegenwoordig zijn milieuvervuiling en verontreinigende stoffen in natuur en voedsel sterk toegenomen. Zware metalen zoals kwik in tandvullingen, leiden uit leidingwater, cadmium oppompen van tabak zijn slechts enkele van de externe gifstoffen die een schadelijk effect hebben op het organisme. Bovendien vinden zware metalen uit de bodem herhaaldelijk hun weg naar verschillende voedingsmiddelen zoals vlees, vis of groenten. Het zijn cellulaire gifstoffen die stofwisselingsprocessen verstoren, zelfs in de kleinste concentraties. Ze produceren vrije radicalen, die kunnen leiden op langdurige orgaan- en weefselschade met de vernietiging van de lichaamscellen. Als de eigen ontgifting van het lichaam niet meer goed functioneert, komen ontwenningsverschijnselen vaker voor, omdat het lichaam de schadelijke stoffen niet meer kan verwerken en elimineren. Dit kan te wijten zijn aan aandoeningen van de organen zelf of aan een stofwisselingsziekte. Steeds meer stofwisselingsafvalstoffen komen in het lichaam terecht en veroorzaken ziektes. Dergelijke ziekten omvatten uremie of zelfs lever coma Om dit te voorkomen, is het noodzakelijk om te gebruiken eliminatie en ontgifting therapie Deze methoden behoren tot de basis van de natuurgeneeskunde. Hierdoor wordt de overbelasting van gifstoffen in het lichaam tegengegaan. Om het lichaam te ondersteunen bij zijn eigen ontgifting zijn er bijvoorbeeld kruidengeneesmiddelen die de stofwisseling stimuleren en de uitscheidingsfuncties verbeteren. Dit zijn bijvoorbeeld natuurlijke absorptiemiddelen zoals moddermiddelen, de chlorella-alg, berk houtskool of andere remedies uit homeopathie.
