elektromyografie (EMG) is de studie van elektrische functies van skeletspieren, waarvan de activiteit kan worden gebruikt om de spier- en zenuwfunctie te beoordelen. Deze onderzoeksmethode wordt gebruikt bij aandoeningen van het perifere gebied zenuwstelsel worden vermoed, waaronder spieren en zenuwen van de hoofd, romp en ledematen.
Wat is elektromyografie?
elektromyografie bepaalt de elektrische activiteit van spieren. Afhankelijk van de reactie van een spier op rust of spanning, kan worden bepaald of een bepaalde spier voorwaarde is aanwezig. elektromyografie bepaalt de elektrische activiteit van spieren. Afhankelijk van de reactie van een spier op rust of spanning, kan worden vastgesteld of een bepaalde ziekte aanwezig is. Terwijl een spier in rust geen elektrische activiteit vertoont, trekken de overeenkomstige spiergroepen samen wanneer de spiercellen worden opgewonden. Deze activiteit wordt gemeten met behulp van elektroden en vervolgens zichtbaar en hoorbaar gemaakt. Gezonde spieren reageren anders dan zieke spieren. Door het sterkte en type stroomimpulsen die werken tijdens een elektromyografie, kan de arts de spierfuncties beoordelen, evenals mogelijke zenuw- en spieraandoeningen.
Functie, effect en doelen
Voordat elektromyografie wordt gebruikt, een voorlopige fysiek onderzoek van de patiënt is nodig om een voorlopige diagnose te stellen. Dit is de enige manier om specifiek de spieren te onderzoeken. De huid het gebied over de te onderzoeken spier wordt gedesinfecteerd en vervolgens worden dunne naaldelektroden in de overeenkomstige spier ingebracht. Deze meten de elektrische spanning die wordt gegenereerd door de spier in rust en wanneer deze is aangespannen. Deze spanning wordt op een scherm weergegeven in de vorm van spanningskrommen en wordt ook weergegeven via luidsprekers. Elektromyografie is onderverdeeld in drie stappen. Ten eerste wordt de spieractiviteit gemeten tijdens het inbrengen en in rust. Vervolgens wordt de activiteit getest wanneer de spier matig gespannen is. In een laatste stap wordt de spieractiviteit bepaald bij een zo groot mogelijke spierspanning. Als de spier of de bijbehorende zenuw beschadigd is, wordt afwijkende elektrische activiteit gedetecteerd. De actiepotentialen van de spieren kunnen bijvoorbeeld hun duur verkorten of verlengen, en ook hun potentiële curve verkleinen of vergroten. In de regel worden tijdens elektromyografie tussen de drie en vijf spieren onderzocht. Door middel van concentrische naaldelektroden kunnen potentiële fluctuaties van individuele spiergroepen worden afgeleid. Er worden speciale naalden gebruikt om individuele spiervezels vast te leggen (enkelvoudige myografie). Als alternatief kunnen oppervlakte-elektroden op de betreffende spier worden aangebracht, maar met deze methode kunnen geen conclusies worden getrokken over de activiteit van individuele spiervezels, aangezien de actiepotentiaal van hele spieren of meerdere spiergroepen wordt hier gemeten. Een elektromyografie duurt ongeveer 15 tot 30 minuten, waarbij de prik plaats en prikdiepte worden verschillende keren gewijzigd. Elektrische activiteitspatronen van de onderzochte spier als gevolg van een elektromyografie maken het mogelijk onderscheid te maken tussen spier- en zenuwgerelateerde aandoeningen. Om deze reden wordt deze onderzoeksmethode bijvoorbeeld gebruikt om spierzwakte, spierontstekingen, zenuwbeschadigingen te diagnosticeren en om onderscheid te maken tussen bepaalde zenuwaandoeningen (polyneuropathieën EMG wordt ook gebruikt bij verdenking spinal cord ziekten. Elektromyografie wordt vaak gecombineerd met elektroneurografie (ENG), die wordt gebruikt om de zenuwgeleidingssnelheid te meten. Bij sommige ziekten kan elektromyografie ook worden gebruikt om prognostische uitspraken te doen over het genezingsverloop, bijvoorbeeld in het geval van zenuwletsel als gevolg van een ongeval of door druk zenuwschade en ook in bepaalde soorten spierontsteking Daarnaast zijn er verschillende behandelmethoden van chronische of acute zenuw of spierontsteking vereisen soms een exacte elektromyografische classificatie van de betreffende ziekte.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Gewoonlijk treden er geen ernstige complicaties op tijdens elektromyografie. De inserties van de naaldelektroden, die veel dunner zijn dan de injectienaalden die worden gebruikt om te tekenen bloed, kan worden vergeleken met die gebruikt in acupunctuur De onderzochte spier- of zenuwvezels worden niet beschadigd door elektromyografie, maar de spier kan nog enkele dagen na het onderzoek pijn doen of gevoelloos aanvoelen. Elektromyografie mag niet worden uitgevoerd als bloed de bloedstolling wordt verstoord door een ziekte of als anticoagulantia worden gebruikt, vanwege het verhoogde risico op bloedingen. Omdat de naalden die bij elektromyografie worden gebruikt, kunnen zenden huid kiemen tot diepere weefsellagen zijn infecties mogelijk, maar komen uiterst zelden voor. Als de patiënt lijdt aan bloedovergedragen ziekten (에이즈, besmettelijk hepatitis), is het absoluut noodzakelijk dat de examinator op de hoogte wordt gebracht, zodat passende bescherming maatregelen kan genomen worden.
