Berendruif of echte beredruif is in ons land bekend als medicinale plant sinds de 13e eeuw. Omdat het steeds zeldzamer wordt, is het een van de beschermde plantensoorten.
Voorkomen en teelt van berendruif
Berendruif kreeg zijn naam omdat beren graag de druiven van deze struik eten. Klopt berendruif of groenblijvende berendruif (Arctostaphylos uva-ursi) behoort tot de heidefamilie zoals zijn familieleden heide, veenbes, cranberry en bosbes Het is een groenblijvende, meerjarige dwergstruik die neigt naar groeien nabij de grond en komt vooral voor in heidegebieden, moerassen en naaldbossen in Noord- en Midden-Europa en Noord-Amerika. In Midden-Europa wordt beredruif bijna alleen in de bergen gevonden, in Noord-Europa ook in vlaktes. Hij bloeit in mei en juni. De beredruif kreeg zijn naam omdat beren graag de druiven van deze struik eten. Beredruif heeft kleine, dikke, ovale bladeren met een leerachtige textuur. Er zijn netvormige nerven op het bladoppervlak. Kleine witte tot roze bloemen groeien uit verschillende bladoksels en in clusters naar beneden hangen. Van deze bloemen vormen rode bessen, die melig zijn smaak.
Effect en gebruik
Het gebruik van beredruif als medicinale plant is al sinds de middeleeuwen bekend. Naast het gebruik als medicinale plant, werd het ook voor magische doeleinden op het lichaam gedragen ter bescherming tegen geesten. Onder Noord-Amerikaanse Indianen werd het gebruikt voor religieuze riten. De genezende eigenschappen van beredruif zijn voornamelijk te vinden in de bladeren. In aanvulling op tannines, ze bevatten het actieve ingrediënt arbutine, dat kan worden omgezet in hydrochinon en methylhydrochinon in een alkalische omgeving in het lichaam. Deze werkzame stoffen werken ontstekingsremmend en antibioticum effect, vooral in de urinewegen. Beredruifblaadjes helpen dus heel goed bij blaas en nier bekken- ontsteking Dit effect is wetenschappelijk bewezen. Beredruif wordt meestal als thee gebruikt, maar de actieve ingrediënten zijn ook verkrijgbaar in de vorm van dragees, tablets en druppels. In homeopathieworden voornamelijk de verse bladeren en jonge toppen van de takken gebruikt. Voor een thee wordt 1 eetlepel berendruifblaadjes per kopje warm gebrouwen water gedurende 5 minuten en moet warm worden gedronken. Nog effectiever en verteerbaarder is een koud water extract gebrouwen de volgende dag, want er is geen irritatie van tannines Berendruifbladeren worden vaak gecombineerd met andere geneeskrachtige planten zoals veld paardestaart, windhond, guldenroede en berk bladeren en aangeboden als blaas en nier theesoorten Het effect is echter intenser bij de pure beredruifbladthee dan bij de kant-en-klare mengsels. Wie zelf beredruifbladeren wil verwerken, moet er rekening mee houden dat de plant in ons land niet in het wild verzameld mag worden, omdat het een beschermde soort is. Als ze in eigen tuin beschikbaar zijn, moeten de bladeren na het oogsten snel worden gedroogd. Als ze te lang vers worden gehouden, verliezen ze hun werking doordat de arbutine wordt omgezet in hydrochinon in het lichaam, gaat verloren. Al in de Middeleeuwen werden beredruifbladeren gebruikt voor urinewegaandoeningen en ook voor galblaasproblemen. Ze werden zelfs opengesteld wonden en waren in staat om hun uit te oefenen antibioticum en ontstekingsremmende effecten. In Scandinavië, waar beredruif nog meer voorkomt, worden de druiven ook in verwerkt koken In het verleden werden de bladeren ook gebruikt om wol te verven. Beredruifbladeren in losse vorm en als afgewerkte preparaten zijn verkrijgbaar in apotheken en soms in drogisterijen. Voor gebruik dient de bijsluiter echter zorgvuldig te worden gelezen.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Een beredruifbladthee helpt erg goed bij blaas en nier bekken- ontsteking, die zonder kan worden behandeld antibiotica Bij deze klachten kan het zijn antibacteriële en goed ontwikkelen antibioticum effect. Dit ontvouwt zich echter alleen in alkalische urine. antibiotica zijn voorgeschreven voor cystitis Met koorts en bloed in de urine. Ze moeten ook lang genoeg worden ingenomen om nierbekken te voorkomen ontsteking, wat niet onschadelijk is. In dit geval mag de behandeling met de thee alleen een zijn aanvullen op conventionele medische behandeling. Beredruifbladthee is zeker geen onschadelijke thuisthee en mag alleen worden gedronken in geval van urinewegaandoeningen, omdat het bijwerkingen kan hebben, hoewel zeldzaam. maag tannines in de bladeren kan veroorzaken misselijkheid en [[maag pijn| maag / darmklachten. Soms huid gevoeligheden zoals jeuk en roodheid kunnen ook voorkomen. Omdat een hogere dosis of hydrochinon kan veroorzaken lever schade en kankerverwekkend zijn, mag beredruif over het algemeen niet worden gebruikt door zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven en kinderen. Het is ook niet aan te raden om het in te nemen als u dat heeft lever ziekte. Volgens deskundig advies mag de behandeling maximaal 7 dagen en dagelijks worden uitgevoerd dosis van 12 g mag niet worden overschreden. Het mag ook niet vaker dan 5 keer per jaar plaatsvinden, omdat langetermijneffecten nog niet zijn onderzocht. Omdat het volledige effect van beredruif alleen wordt gegarandeerd in alkalische urine, zuurbevorderend drugs mag tijdens de behandeling niet worden ingenomen en zuurvormende voedingsmiddelen zoals vlees moeten worden verminderd. Voldoende vochtinname helpt om de urinewegen goed te spoelen. Preventie met beredruifbladeren wordt over het algemeen niet aanbevolen vanwege de sterke werking van de thee. Het gebruik dient uitsluitend te worden beperkt tot urineweginfecties. Het is voldoende om de behandeling te starten bij de eerste tekenen van cystitis zoals brandend tijdens het plassen, frequent urineren en pijn in de buik.
