Dissociatieve identiteitsstoornis, ook wel bekend als multiple persoonlijkheidsstoornis, beschrijft een voorwaarde waarin verschillende persoonlijkheden of gedeeltelijke identiteiten het gedrag van een persoon beheersen.
Wat is een dissociatieve identiteitsstoornis?
Een kenmerk van een dissociatieve identiteitsstoornis is dat de persoon zich niet bewust is van zijn of haar eigen verschillende persoonlijkheden, aangezien de ene persoonlijkheid zich gewoonlijk niet bewust is van de andere identiteit of identiteiten. Om deze reden kan de persoon zich bepaalde persoonlijke dingen of handelingen tijdelijk niet herinneren. Deze handelingen zijn gekoppeld aan een andere persoonlijkheid en zijn op dat moment alleen aanwezig in het onderbewustzijn. Dissociatieve identiteitsstoornis is niet hetzelfde als schizofrenie, die enkele van dezelfde symptomen kunnen hebben. Het klinische beeld van multiple persoonlijkheidsstoornis werd al aan het einde van de 19e eeuw door psychiaters beschreven, maar werd pas in de jaren zeventig als een aparte ziekte erkend.
Oorzaken
meervoudig persoonlijkheidsstoornis komt niet voort uit alcohol misbruik of drugsgebruik, maar is vaak te wijten aan ernstige, traumatische ervaringen in jeugd In dit geval is dissociatie of opsplitsing van de persoon in verschillende subpersoonlijkheden een beschermingsmechanisme van de hersenen om te gaan met traumatische gebeurtenissen. De persoon die deze traumatische gebeurtenissen meemaakt, splitst zich op in meerdere persoonlijkheden. Slechts één persoonlijkheid heeft het vreselijke ervaren, dat uit de herinneringen wordt gewist en in het onderbewustzijn wordt begraven zolang een andere persoonlijkheid de daden van de persoon controleert. Childhood seksueel misbruik, fysiek geweld, verwaarlozing en andere traumatische gebeurtenissen worden beschouwd als de hoofdoorzaken van een meervoudige persoonlijkheidsstoornis, die vrouwen veel vaker treft dan mannen. Kinderen die worden geïntimideerd door bedreigingen en vaak hulpeloos worden blootgesteld aan de gebeurtenissen, splitsen hun eigen persoon op in verschillende persoonlijkheden: een persoonlijkheid die het verschrikkelijke ervaart en een of meer anderen die de acties in het normale dagelijkse leven beheersen en zich niet bewust zijn van de verschrikkelijke gebeurtenissen. De traumatische ervaringen en misbruiken worden dus alleen waargenomen door één persoonlijkheid, die in het normale dagelijkse leven niet herkend in het onderbewustzijn leeft en niet toestaat dat de traumatische ervaring aan de oppervlakte van het bewustzijn komt.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij deze aandoening lijden de getroffenen aan ernstige psychische klachten en verstoringen. Deze kunnen het dagelijks leven aanzienlijk bemoeilijken en beperken, wat kan leiden tot verschillende sociale ongemakken, zelfs bij andere mensen. In het ergste geval kan dit ook leiden aan zelfmoordgedachten of verdere zelfmoord. Eerst en vooral vertonen de getroffenen een persoonlijkheidsstoornis. Er zijn duidelijk geheugen hiaten en ook Depressie De patiënten kunnen zich simpele gebeurtenissen niet meer herinneren en zijn daardoor extreem beperkt in hun leven. Dit kan ook leiden een angststoornis, wat een zeer negatief effect kan hebben op het contact met andere mensen. Vaak verbreken de getroffenen alle contact met andere mensen en lijden aan agressie of sterke prikkelbaarheid. Eetstoornissen kunnen ook optreden als de ziekte niet goed wordt behandeld. Dit leidt tot gewichtsverlies en diverse deficiëntieverschijnselen bij de patiënt. Vaak hebben de getroffenen er ook last van Depressie In sommige gevallen wordt de ziekte geassocieerd met fobieën of met verschillende dwanghandelingen. Of dit leidt tot een verminderde levensverwachting is in het algemeen niet te voorspellen. Blijvende psychische klachten hebben echter altijd een zeer negatief effect op de patiënt volksgezondheid voorwaarde.
Type cursus
Dissociatieve identiteitsstoornis wordt gekenmerkt door ten minste twee verschillende persoonlijkheden die afwisselend de acties van de persoon beheersen. De hoofdpersoonlijkheid wordt de gastheer genoemd, terwijl de andere of andere persoonlijkheden alters worden genoemd (gevallen zijn gedocumenteerd waarin tot 100 verschillende persoonlijkheden in één persoon zijn gecombineerd). Het belangrijkste symptoom is geheugen vervalt over persoonlijke zaken die niet kunnen worden toegeschreven aan andere psychische aandoeningen, zoals dementieDe hoofdpersoon kan zich geen acties en ervaringen van de andere persoonlijkheden herinneren en vice versa. De persoon kan zich bijvoorbeeld niet herinneren hoe hij of zij op een bepaalde plaats is gekomen of herkent mensen niet uit zijn of haar persoonlijke omgeving. De verschillende persoonlijkheden hebben verschillende namen en verschillen vaak van de andere persoonlijkheden door tegengestelde voorkeuren. Secundaire symptomen zijn onder meer hoofdpijn, agressie tegen zichzelf, Depressie, eetstoornissen, dwangmatig gedrag, vreemde stemmen in de hoofd (meestal die van de andere persoonlijkheden), en zelfs zelfmoordpogingen.
Complicaties
Sommige mensen met een dissociatieve identiteitsstoornis vermijden medische hulp, tenzij het absoluut noodzakelijk is. Dit vermijden komt vaak voort uit trauma, maar het kan ook te wijten zijn aan gevoelens van schaamte, een laag eigenwaarde of ervaren verwaarlozing. Als gevolg hiervan zijn medische complicaties mogelijk, zelfs bij lichamelijke ziekten die eigenlijk gemakkelijk te behandelen zijn. Andere personen met een dissociatieve identiteitsstoornis zoeken echter troost en geruststelling bij medische behandeling en zorg. Sommige van deze patiënten hebben de neiging om te overdrijven, zichzelf op te wekken (bijvoorbeeld door zelfbeschadigend gedrag) of feitelijke symptomen te simuleren. Daaropvolgend onderzoek en behandeling vergroten daardoor de kans op behandelingsfouten en bijwerkingen - bijvoorbeeld medicatie voor symptomen die niet bestaan. Bij een dissociatieve identiteitsstoornis kunnen bepaalde somatische symptomen echter ook geclusterd zijn. Deze omvatten verschillende soorten pijn. Buikpijn en hoofdpijn komen bijzonder vaak voor. Ademhalingsproblemen en neurologische klachten kunnen ook optreden als complicaties van een meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Daarnaast zijn andere vormen van dissociatie en andere psychische stoornissen mogelijk. Bovendien kunnen complicaties worden veroorzaakt door psychotherapie. Met name in traumatherapie en bij de integratie van persoonlijkheidsdelen is er vaak een tijdelijke enorme psychologische last voor de getroffen persoon. Een stabiele omgeving en een goede vertrouwensband met de therapeut zijn daarom bijzonder belangrijk.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Zodra merkbare veranderingen in het gedrag en de persoonlijkheid van een persoon duidelijk worden, moet een arts worden geraadpleegd. Meervoudige persoonlijkheidsstoornis komt vaak voor in combinatie met andere psychische aandoeningen. Een identiteitsstoornis kan ook optreden als gevolg van overmatig alcohol of drugsgebruik, na een zware klap van het lot, trauma in jeugd of na een hersenen letsel. Iedereen die deze factoren bij zichzelf of een andere persoon opmerkt, moet een arts of therapeut raadplegen. Als de persoon niet kan worden geholpen, kan plaatsing in een kliniek ook worden bevolen door de autoriteiten. Voordat deze actie wordt ondernomen, is echter een uitgebreide medische en psychologische beoordeling nodig. Dit moet uiterlijk gebeuren wanneer de betrokkene irrationele handelingen verricht en daarmee een gevaar voor hemzelf en anderen vormt. Symptomen zoals slaap- en eetstoornissen, alcoholisme, depressie en gedragsstoornissen onmiddellijk moeten worden opgehelderd. Als de getroffen persoon suïcidale gedachten uit, moet hij of zij worden doorverwezen naar een therapeut of, in het geval van een dissociatieve identiteitsstoornis, naar de dichtstbijzijnde gespecialiseerde kliniek.
Behandeling en therapie
Therapie voor dissociatieve identiteitsstoornis gaat het om medicatie met sedativa en antidepressivaevenals psychotherapie, met als doel de verschillende persoonlijkheden dichter bij of samensmelten met de hoofdpersoonlijkheid te brengen. In traumatherapie, leren patiënten met meervoudige persoonlijkheidsstoornis traumatische ervaringen van kinds af aan psychologisch te verwerken om de oorzaken van een dissociatieve identiteitsstoornis weg te nemen. Meervoudige persoonlijkheidsstoornis therapie kan enkele jaren duren en bestaat uit verschillende fasen. De eerste fase is gericht op het stabiliseren van het dagelijkse leven. De volgende fase richt zich op het bij elkaar brengen van de individuele persoonlijkheden of deelidentiteiten en wordt afgesloten met psychologisch beheer van het trauma.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van een dissociatieve identiteitsstoornis wordt bij de meeste patiënten als ongunstig beschouwd. Vaak is er een chronisch beloop van de ziekte, waardoor genezing onmogelijk is. De triggers van de ziekte moeten worden gevonden en behandeld. Bij traumatische ervaringen kan dit meerdere jaren duren. De symptomen van de ziekte kunnen binnen een behandeling verminderen, ongeacht de onderliggende ziekte. Toch is er vaak geen permanente genezing van de aandoening. Een terugval is op elk moment mogelijk. Veel patiënten ervaren individuele fasen van enkele weken tot jaren van symptoomvrijheid. Zodra zich echter een uitlokkende gebeurtenis voordoet of onderdrukte ervaringen naar voren komen, komen de symptomen weer naar voren. Vaak verschilt de intensiteit van de symptomen bij een herhaalde uitbraak. Bij veel patiënten wordt geen verlichting van de symptomen bereikt. Het behandelingsdoel in deze gevallen is om de symptomen in het dagelijks leven te integreren om een verbetering van het welzijn te bereiken. De prognose verslechtert zodra andere psychische aandoeningen tegelijkertijd optreden. Als affectieve stoornissen, eetstoornissen, persoonlijkheidsstoornissen of afhankelijkheidsstoornissen worden geïdentificeerd, omvat zowel verlichting als genezing meerdere jaren. In sommige gevallen blijven de aandoeningen levenslang. Als de dissociatieve identiteitsstoornis lange tijd onopgemerkt blijft, verslechtert de kans op herstel aanzienlijk.
het voorkomen
Er zijn geen preventieve maatregelen maatregelen om de ontwikkeling van een meervoudige persoonlijkheidsstoornis te voorkomen, omdat de triggers ernstige traumatische ervaringen zijn. Het vergroten van het bewustzijn van de omgeving van de getroffen persoon kan daarvoor echter helpen therapie wordt gestart wanneer de symptomen voor het eerst verschijnen om manifestatie en chronische progressie van meervoudige persoonlijkheidsstoornis te voorkomen.
Wat u zelf kunt doen
Bij een dissociatieve identiteitsstoornis nemen onderscheidbare identiteiten de controle over het individu over. Deze psychische stoornis gaat meestal gepaard met aanzienlijk geheugen vervalt en manoeuvreert de getroffen persoon ook in sociale situaties interacties die regelmatig als beschamend of zelfs vernederend worden ervaren en vaak zelfs een beroep in de weg staan. Mensen die bij zichzelf de eerste tekenen van een meervoudige persoonlijkheidsstoornis opmerken, moeten onmiddellijk professionele hulp zoeken. De eerste contactpersoon kan de huisarts zijn. Als de aandoening snel wordt behandeld, is de kans op herstel groot, ook al duurt de therapie meestal meerdere jaren. Indien onbehandeld, kan dissociatieve identiteitsstoornis chronisch worden. Daarom is het een belangrijke stap in de richting van zelfhulp om de symptomen correct te interpreteren en snel professionele hulp te zoeken. Vaak merken familieleden en vrienden de geestesziekte lang voordat de patiënt er zich van bewust wordt. In dit geval moet de getroffen persoon gevoelig maar consequent met de stoornis worden geconfronteerd. Het doel moet zijn om snel met de behandeling te beginnen. Patiënten met een meervoudige persoonlijkheidsstoornis kunnen het beste een ervaren traumatherapeut zoeken. Informatie over naar behoren gekwalificeerde specialisten is verkrijgbaar bij de medische raad.
