Diagnose van hartfalen en bloeddruk
A fysiek onderzoek wordt uitgevoerd aan het begin van de diagnose. Bij dit onderzoek kunnen bestaande klepaandoeningen (vernauwing / stenose of lekkende kleppen / insufficiëntie) worden opgespoord hart- mompelt. Daarnaast wordt er naar de longen geluisterd om een eventuele terugstroming van vocht in de longen uit te sluiten.
Basisdiagnostiek is echocardiografie - een ultrageluid van de hart-. De beweging van de hart- wanden en kleppen kunnen worden beoordeeld. Bestaande wandbewegingsstoornissen veroorzaakt door a hartaanval litteken of verkalkt en verdikt hartkleppen kunnen op deze manier worden geïdentificeerd.
Daarnaast kan de dikte van de hartspier en de diameter van de hartkamers worden gemeten. Hierdoor kunnen we bepalen of het rechter- of linkerhart ernstiger is aangetast en of het een acute of chronische gebeurtenis is. Een aanvullend Doppler-onderzoek kan de bloed stroming in het hart zichtbaar en onthullen lekkende kleppen of slingerbloed. In het verdere verloop van de procedure zal een Röntgenstraal van de borst kan worden gebruikt om de omvang van de ziekte aan te tonen. Om uit te sluiten hoge bloeddruk als oorzaak, a bloeddrukmeting op lange termijn meer dan 24 uur zal nodig zijn.
Bijbehorende symptomen
Vanwege een toenemende hartfalen bloed aankomen in het hart kan niet helemaal verder worden gepompt. Afhankelijk van welk deel van het hart is aangetast, hoopt het zich weer op in de bloedsomloop van het lichaam of de longen. Daar ontsnapt water door de muren van de bloed schepen in het weefsel, en waterophoping ontwikkelt zich in de benen (been oedeem) of in de longen (longoedeemGetroffenen klagen over zware, dikke benen, kortademigheid, 's nachts hoesten en verminderde prestaties.
Congestie in de lever kan leiden tot uitbreiding van de levercapsule pijn. In de maag, congestie veroorzaakt misselijkheid en verlies van eetlust (congestieve gastritis). EEN nier disfunctie kan ook optreden.
De symptomen nemen toe naarmate de ziekte vordert en onder stress staat. In zogenaamd rechts hartfalen, is de hartspier aan de rechterkant van het hart bijzonder verzwakt. Het is moeilijk om bloed uit de rechter hartkamer in de pulmonale circulatie.
Dit leidt tot een achterstand van bloed vóór het hart in de bloedsomloop van het lichaam. Het bloed wordt door de vaatwanden in het omringende weefsel geperst. Door de zwaartekracht verzamelt de vloeistof zich in de benen.
De omtrek van de benen neemt aan beide kanten gelijkmatig toe en wordt in de loop van de dag slechter. De benen voelen zwaar aan. De huid is zacht en kan worden ingedrukt, waardoor er een deuk die pas na enige tijd verdwijnt.
De huid boven de tenen is daarentegen niet opgezwollen. 'S Nachts, terwijl het ligt, verspreidt het water zich een beetje en stroomt een deel ervan terug in het bloed. Een typisch symptoom hiervan is dat getroffen personen 's nachts vaker moeten plassen.
Normaal gesproken klopt het hart 60-80 keer per minuut in rust bij volwassenen. Tachycardie (tachycardie) wordt gedefinieerd als een frequentie van 100 slagen per minuut of meer. In de context van hartinsufficiëntie kan het hart slechts een kleinere hoeveelheid bloed per slag naar voren pompen.
De bloedsomloop van het lichaam en alle organen worden minder van bloed voorzien. In de vroege stadia van hartfalenheeft het lichaam verschillende compensatiemechanismen om het hartminuutvolume op peil te houden (hoeveelheid bloed die door het hart per minuut wordt gepompt). Door het sympathieke te activeren zenuwstelsel en het loslaten van stress hormonen (catecholamines) zoals adrenaline en norepinephrine, de hartslag is verhoogd.
Dit kan de uitwerpprestaties van het hart gedurende een korte periode verbeteren. Tachycardie kan erg onaangenaam worden voor de getroffenen en angst veroorzaken. Voor het reeds verzwakte hart, een permanente toename in hartslag is contraproductief, omdat het de prognose nog meer vermoeit en verslechtert.
Alle artikelen in deze serie:
