Therapie van hartfalen en bloeddruk
De therapie hangt af van de ernst van de hart- mislukking. Het is verdeeld in 4 graden van ernst (NYHA-fasen). In alle stadia is de eerste prioriteit echter basistherapie, bestaande uit gewichtsvermindering, fysieke activiteit (licht uithoudingsvermogen sport), verandering van dieet en vermindering van de zoutinname, evenals een verbod op nicotine en alcohol.
Bovendien moeten risicofactoren worden geïdentificeerd en geëlimineerd, bijv hoge bloeddruk, hart- klepdefecten, schildklierdisfunctie, bloedarmoede of hartaanval Medicatie wordt gebruikt als het medicijn bij uitstek vanaf stadium 1, ACE-remmers (bv ramipril) of AT1-blokkers (Sartane). In gevorderde stadia 2-4 kunnen aldosteronantagonisten zoals spironolacton of eplerenon worden gebruikt als aanvullen.
Been oedeem kan bovendien in alle stadia worden verbeterd met diuretica Dagelijkse gewichtscontrole en regelmatige elektrolytcontroles in de bloed zijn in dit geval essentieel. Als het hart- snelheid is te hoog, bètablokkers kunnen dat ook aanvullen de therapie. In geval van ernstige hartritmestoornissen of een zeer beperkt uitwerpvolume, a Defibrillator (ICD) kan in het hart worden geïmplanteerd. In extreem ernstige gevallen en bij zeer jonge patiënten, harttransplantatie kan als laatste optie worden beschouwd.
Verloop van de ziekte
De ziekte begint meestal verraderlijk. In stadium 1 heeft de aangedane persoon geen symptomen, alleen een hartecho, ECG of een bestaande onderliggende ziekte (coronaire hartziekte, hartaanval, enz.) kunnen hartaandoeningen diagnosticeren.
Als de ziekte vordert, kan een prestatieverlies onder verhoogde stress worden waargenomen. In het ziekenhuis wordt patiënten meestal gevraagd hoeveel verdiepingen ze zonder pauze kunnen betreden. Naarmate de ziekte vordert, neemt dit toe, waardoor het dagelijkse werk al moeilijk wordt. In de laatste fase verschijnen de symptomen al in rust.
Wat is de levensverwachting?
Alle artikelen in deze serie:
