Diagnose van een wervelfractuur
De diagnose van een wervel breuk omvat verschillende aspecten die hier in het kort zullen worden gepresenteerd. De eerste stappen bij de diagnose van een wervel breuk zijn het klinisch onderzoek en de medische geschiedenis. Het is essentieel voor de examinator om te weten hoe de breuk hebben plaatsgevonden.
Daarom wordt gevraagd of er een val, een ongeval of een andere mogelijk uitlokkende gebeurtenis heeft plaatsgevonden. Bovendien zijn eerdere ziekten met betrekking tot het skeletstelsel zoals osteoporose of bottumoren zijn van belang. Bepaalde medicijnen kunnen ook de instabiliteit van de botten, dus een medicatiegeschiedenis is ook erg belangrijk.
Verder zal de arts verduidelijken of er tekenen waren van verlamming, een gevoel van verdoofd gevoel of problemen met plassen of stoelgang. Dit kunnen indicaties zijn van spinal cord schade. Voor het klinisch onderzoek wordt de wervelkolom onderzocht op kloppen en druk pijn.
Verder zoekt de arts naar misvormingen, voelbare botstappen of bewegingsbeperkingen. Ook de motoriek en gevoeligheid van de patiënt worden onderzocht. Als echter een onstabiele fractuur wordt vermoed, bijvoorbeeld na een ongeval, is dit eerder contraproductief, zodat snel wordt overgeschakeld op beeldvormende diagnostiek.
An röntgenstraal van de wervelkolom wordt genomen in twee vlakken, waarin tekenen van breuken zichtbaar zijn. Zo zijn botfragmenten of andere radiologische afwijkingen te zien. In het geval van een ongeval, waarbij waarschijnlijk andere bijkomende verwondingen optreden, wordt meestal computertomografie (CT) uitgevoerd om snel levensbedreigende verwondingen op te sporen. De CT wordt ook gebruikt om wervelfracturen in het overgangsgebied tussen de cervicale wervelkolom te beoordelen. en thoracale wervelkolom en wordt altijd uitgevoerd in de aanwezigheid van zenuwfalen.
Magnetische resonantie beeldvorming van de wervelkolom MRI wordt slechts in zeldzame gevallen uitgevoerd omdat het te lang duurt voor een ongevalsituatie. Het is echter zeker nuttig bij het plannen van een operatie of bij een vermoeden van letsel zenuwen, bloed schepen, ligamenten en zacht weefsel. Groen geeft de lumbale wervelkolom aan. De rode LWK 3 duidt op een compressiefractuur van de dekplaat. De heiligbeen is zichtbaar in blauw.
Alle artikelen in deze serie:
