Buikpijn in het puerperium | Puerperium

Buikpijn in het puerperium

Buikpijn in de kraamtijd komt heel vaak voor en wordt vaak veroorzaakt door de geboorte zelf. Tijdens een vaginale bevalling presteerden de spieren van de moeder op hun best en moesten ze heel hard werken om de baby door het geboortekanaal te transporteren. Bovendien was het bekken erg gestrekt, de hals was sterk verwijd en het hele bekken was erg gespannen.

Daarom is het niet ongebruikelijk dat vrouwen in de postpartum vaak nog voelen pijn in de buikstreek. Dit echter pijn zakt met de tijd. De naweeën na de geboorte, die enkele dagen met onregelmatige tussenpozen optreden en dienen om de baarmoeder, kan ook verantwoordelijk zijn voor pijn in de buik gedurende deze periode.

Indien de pijn in de buik zeer ernstig is en zelfs in intensiteit toeneemt, moet ook een infectie worden overwogen. Vaak is in deze context de ontsteking van de baarmoeder zelf. De baarmoeder is bijzonder vatbaar voor ontstekingen in de kraamtijd, Als de hals is nog een beetje open en kiemen kan daarom bijzonder gemakkelijk stijgen en de baarmoeder.

Via de wondoppervlakken in de baarmoeder kunnen de ziekteverwekkers zich daar gemakkelijk nestelen en een infectie veroorzaken. Als er een obstructie is voor de uitstroom van de lochia, hoopt deze zich bovendien op in de baarmoeder en creëert zo een optimale omgeving voor de groei van verschillende ziekteverwekkers. De ontsteking kan de eierstokken en zelfs de buik. Buik pijn in de kraamtijd dient daarom serieus te worden genomen en dient verdere medische verduidelijking te worden verkregen zodat een adequate therapie kan worden gestart.

Postpartum depressie

postpartum Depressie komt naar schatting voor bij 10-20% van de vrouwen die een kind hebben gehad. Het manifesteert zich door neerslachtigheid, een gevoel van innerlijke leegte, ongevoeligheid, gebrek aan energie, schuldgevoelens, wisselende gevoelens jegens het kind en vele andere symptomen. Het is niet ongebruikelijk voor angst en paniekaanvallen evenals concentratie- en slaapstoornissen die daarnaast voorkomen.

In zijn mildste vorm, postpartum Depressie staat ook bekend als "babyblues". Het treedt meestal op in de eerste weken na de geboorte en verdwijnt na een paar weken. In tegenstelling tot de babyblues, die vanwege het milde beloop maar kort aanhoudt, een manifest postpartum Depressie duurt enkele weken.

De intensiteit varieert echter sterk van vrouw tot vrouw, dwz het kan zich manifesteren door slechts een lichte lusteloosheid en verdriet, maar ook door ernstige depressieve toestanden tot zelfmoordgedachten en -pogingen. Om deze reden heeft elke vrouw tekenen van postpartum depressie moet worden onderzocht en verduidelijkt. In uitgesproken vormen kan tijdelijke medicatie nodig zijn. Er worden ook psychotherapeutische consulten aangeboden om de getroffen vrouw te helpen stabiliseren.

Goede sociale steun en steun van familie en partner hebben een beschermend effect, aangezien de vrouw zich niet alleen voelt en minder snel overbelast met de zorg voor haar kind. Erge, ernstige postpartum depressie gaat soms gepaard met een verstoorde band tussen moeder en kind, omdat de moeder het emotioneel moeilijk kan hebben om haar kind als zodanig te accepteren. Deze problemen bij de band tussen moeder en kind worden ook vaak veroorzaakt door de grote angst van de moeder om fouten te maken en zich schuldig te voelen.

Dienovereenkomstig is de behandeling van postpartum depressie streeft ook naar het stabiliseren van de moeder-kindrelatie. Over het algemeen is de prognose voor postpartumdepressie goed. De meeste vrouwen herstellen volledig van hun ziekte.