Diagnose
De diagnose van Spierpijn wordt gemaakt op basis van de symptomen die naar voren komen tijdens een gesprek met de behandelende arts. Het exacte verloop van het ongeval en de symptomen worden tijdens het consult toegelicht. Dit wordt gevolgd door een fysiek onderzoek.
De arts controleert het uiterlijk en de functie van de aangetaste spier. Duidelijke indicaties voor a Spierpijn zijn: Als een verrekte spier wordt vermoed, zal de behandelende arts de aangedane spier palperen op druk pijn en spierhardheid. Wanneer een Spierpijn wordt gediagnosticeerd, wordt ook een functionele analyse uitgevoerd om te verduidelijken hoe de pijn gedraagt zich tijdens actief en passief stretching Het bepaalt ook hoeveel kracht verloren gaat door spierspanning.
Diagnostische beeldvormingsprocedures zoals ultrageluid of magnetische resonantiebeeldvorming wordt zelden gebruikt om spierspanning te diagnosticeren; ze worden alleen gebruikt als de stam moet worden onderscheiden van een gescheurde spiervezel. Dit komt omdat spiervezels niet duidelijk structureel beschadigd zijn in een verrekte spier en daarom niet zichtbaar kunnen worden gemaakt door deze procedures.
- Pijn verhogen,
- Een beperkte spierfunctie,
- Extra spierkrampen
- En een verharding van de spier.
Therapie
Een onderdeel van de therapie is ook het voorkomen van spierspanning: Sommige factoren bevorderen het kraken van de spier: daarom moet u vóór elke trainingssessie opwarmen dienovereenkomstig en geef uw lichaam voldoende tijd om te herstellen na een sessie. In het geval van een verrekte spier beoogt de behandeling de spierstoring op te heffen en de aangetaste spier te ontspannen, waardoor de symptomen verdwijnen. In ieder geval geldt het volgende: Onmiddellijke start van de therapie.
Dit betekent: elke sportactiviteit moet onmiddellijk worden stopgezet als een spierbelasting wordt vermoed. Als er een spierspanning is opgetreden, wordt de “PECH-regel”Moet worden aangebracht: Bovendien moet de vloeistof die uit de bloed schepen in het omringende weefsel wordt gemakkelijker verwijderd.
- Onvoldoende warming-up en het missen van rekoefeningen
- Onvoldoende training of spiervermoeidheid door te weinig en te korte herstelfasen of te veel trainingseenheden
- Pwie-pauze: het pijnlijke lichaamsdeel moet onmiddellijk worden geïmmobiliseerd.
- Zoals ijs: koel het getroffen gebied onmiddellijk af met ijs, koud lopend water of een koud kompres.
Koud vermindert bloeden en zwelling. Plaats ijs nooit direct op de huid, maar bedek het getroffen gebied met een doek om bevriezing te voorkomen.
- Cwie Compression: De volgende stap is het aanbrengen van een stevige bandage met een elastische bandage. Dit voorkomt blauwe plekken, wat kan leiden tot verdere scheuren in de spieren.
- Hwie Hochlagerung: Als het geblesseerde deel is verhoogd, de bloed het aanbod is verminderd.
Dit vermindert ook pijn en het gevoel van spanning.
Het getroffen gebied moet zorgvuldig worden gekoeld onmiddellijk na het begin van de pijn die kenmerkend is voor spierspanning. Het koelen met behulp van een koelkussen of koude kompressen moet worden uitgevoerd over een periode van ongeveer 15 tot 20 minuten. Tijdens het koelen is het echter bijzonder belangrijk dat de koelvloeistof nooit rechtstreeks op het huidoppervlak wordt geplaatst.
Om schade door kou te voorkomen, wordt daarom aanbevolen om de koelvloeistof in een dunne handdoek te wikkelen en pas daarna op het getroffen gebied aan te brengen. Bovendien helpt het opheffen van het door spierspanning aangetaste lichaamsdeel de symptomen te verlichten en gevolgschade te voorkomen. Door een elastische bandage aan te brengen (compressieverband), kan de ophoping van vocht in het gebied van de verrekte spier worden vermeden, waardoor de genezingstijd aanzienlijk wordt verkort.
Zelfs door deze eenvoudig toe te passen eerste hulp maatregelen kunnen de klachten veroorzaakt door de verrekte spier tijdig worden verlicht. Desalniettemin, zelfs als de pijn snel verdwijnt, moet ervoor worden gezorgd dat de aangetaste spier voorlopig wordt gespaard. Daarom moet de patiënt zich gedurende een periode van minimaal één tot twee weken onthouden van elke vorm van sportactiviteit.
Bovendien moeten passieve bewegingen ook tijdens de genezingsfase dringend worden vermeden. Het is ook belangrijk op te merken dat als er sprake is van spierspanning, lokale opwarmingsmaatregelen en massages het eigen herstelmechanisme van het lichaam kunnen verstoren en zo het genezingsproces kunnen vertragen. Als er sprake is van een spierspanning, moet altijd een arts worden geraadpleegd als de resulterende pijn niet binnen korte tijd significant afneemt.
Bovendien worden de bewegingsbeperking en het gebrek aan spierkracht beschouwd als een indicatie van de aanwezigheid van een ernstiger letsel. In veel gevallen kan de ontwikkeling van spierspanning effectief worden voorkomen door eenvoudige maatregelen. Daarom moeten atleten er rekening mee houden dat elke sportsessie moet worden gestart met een lichte warming-up, zodat de spieren worden opgewarmd en voorbereid op de latere belasting.
Omdat met name koude weersomstandigheden het risico op spierspanning aanzienlijk verhogen, moet veel belang worden gehecht aan een uitgebreide warming-up voor de eigenlijke training. Zeker op koude dagen dient deze warming-up training een periode van minimaal 15 tot 20 minuten te omvatten. Hoewel kan worden aangenomen dat het risico op spierspanning veel hoger is bij koud weer, kan niet worden geconcludeerd dat uitgebreide warming-up training niet nodig is bij warm weer.
Hoewel een hogere omgevingstemperatuur het kougerelateerde risico op spierspanning vermindert, verliest het organisme veel vocht en elektrolyten, vooral bij warm weer. Zowel het verlies van vocht als het ontbreken van bepaalde ionen (vooral calcium en magnesium) kunnen de spierfunctie zodanig beïnvloeden dat spierspanning veel sneller optreedt. Om deze reden is het essentieel om voldoende hoeveelheden vocht en elektrolyten vóór elke vorm van sportieve activiteit.
Bovendien kan de juiste uitrusting helpen om spierspanning effectief te voorkomen. Bijzonder geschikt schoeisel speelt hierbij een doorslaggevende rol. Samenvattend kan worden gesteld dat een aantal factoren de neiging van de spier tot scheuren bevorderen: daarom moet u vóór elke trainingssessie opwarmen dienovereenkomstig en geef uw lichaam voldoende tijd om te herstellen na een sessie.
- Onvoldoende warming-up en het missen van rekoefeningen
- Onvoldoende training of spiervermoeidheid door te weinig en te korte herstelfasen of te veel trainingseenheden
