Bijbehorende symptomen
Naast de karakteristieke uitslag, scharlaken koorts veroorzaakt typisch andere symptomen. Een abrupt begin met high koorts en zere keel (scharlaken angina) is bijzonder typisch. Dit kan gepaard gaan met rillingen en een algemeen verminderde algemeen voorwaarde.
Bleekheid en uitputting completeren het klinische beeld totdat de uitslag eindelijk verschijnt. Uitdroging, hoofdpijneen etterende rhinitis, misselijkheid en braken kan ook voorkomen. Kenmerkend is ook een slecht ruikende, slechte adem en een witachtig grijze of rode “framboos of aardbei tong“. Nadat de uitslag is genezen, wordt vaak huidschilfering van de aangetaste gebieden waargenomen.
Jeuk
Als er huiduitslag optreedt, is het vaak niet meteen duidelijk welke ziekte deze veroorzaakt. De verspreiding en kwaliteit van het symptoom kan vaak duidelijkheid verschaffen. Het is bijvoorbeeld doorslaggevend of de uitslag jeukt of niet.
Typisch voor de uitslag die optreedt bij scharlaken koorts is dat er geen jeuk is. Als de uitslag duidelijk jeukt, is het daarom belangrijk om te controleren of de diagnose van roodvonk is juist. In sommige gevallen kan de uitslag die gepaard gaat roodvonk kan nog steeds jeuken.
Het is echter ook mogelijk dat droge huideen allergische reactie of andere ziekten kunnen jeuk veroorzaken die niet primair verband houdt met roodvonk. Daarentegen ziekten zoals mazelen or rodehond, waarbij jeuk een leidend symptoom is, zijn ook mogelijk. In het kader van de typische afschilfering van de huid na 2-4 weken kan een bijbehorende jeuk optreden. Als jeuk het belangrijkste symptoom is, moet een arts worden geraadpleegd, die de diagnose indien nodig opnieuw kan controleren en kan bevestigen dat het roodvonk is. Jeuk kan worden behandeld door bepaalde medicijnen in te nemen of door bepaalde zalven aan te brengen.
Therapie
De behandeling van de uitslag die optreedt bij roodvonk wordt bereikt door de ziekte zelf te behandelen. Elke infectie met de bacteriën die roodvonk veroorzaken, moeten worden behandeld met een antibioticum. Vooral het antibioticum penicilline wordt hier gebruikt.
Omdat sommige mensen allergisch zijn voor deze groep antibacteriële geneesmiddelen, alternatief antibiotica (clindamycine, erytromycine) kan in deze gevallen worden toegediend. De administratie van antibiotica dient niet alleen om de bacteriën verantwoordelijk voor roodvonk maar ook om de symptomen te verkorten. Het antibioticum is het enige medicijn dat het symptoom van de uitslag aanzienlijk kan beïnvloeden.
Bovendien kunnen symptomatisch georiënteerde koortswerende geneesmiddelen, bijv paracetamolof pijnstillers kan worden gegeven. Zelfs zonder antibiotische therapie leidt de ziekte meestal tot volledige genezing met rust en bescherming. De duur van de ziekte is echter veel langer en het optreden van late effecten, zoals reumatische koorts of acuut nier ontsteking, komt vaker voor.
If antibiotica worden ingenomen in een vroeg stadium, is de meerderheid van de getroffenen pas 24 uur na de eerste antibioticabehandeling besmettelijk. Zonder antibiotica te gebruiken, wordt zowel het ziekteverloop als het risico op infectie verlengd. In de regel veroorzaakt uitslag tijdens een roodvonk-infectie geen jeuk.
In deze gevallen is een verzachtende en vochtinbrengende crème gunstig voor de geïrriteerde huid, vooral om de onderste huidlaag te beschermen wanneer de karakteristieke schilfering en loslating van de huid optreedt. Bij jeuk, Imiquimod crème kan worden aangebracht op de aangetaste huidgebieden. Bij kinderen die last hebben van jeukende uitslag, moet erop worden gelet dat littekens als gevolg van overmatig krabben worden voorkomen, bijvoorbeeld door 's nachts handschoenen te dragen.
