Oorzaken
Binnen een skeletspier vormen de zogenaamde "sarcomeren" de kleinste structurele eenheden. Verschillende van deze sarcomeren vormen samen een spierfibril. Deze combineren op hun beurt om individuele myofibrillen en spiervezels te vormen, die samen een spiervezel bundel.
Een spier zelf bestaat dus uit een groot aantal spiervezel bundels. De oorzaak van een Spierpijn is voornamelijk te wijten aan de stretching van de kleinste structurele eenheden van de spier (sarcomeren) die de gebruikelijke omvang overschrijden. De feitelijke functie van de sarcomeren wordt daardoor zodanig verstoord dat een contractie voorlopig niet kan plaatsvinden zoals gebruikelijk.
In contrast met Spierpijn, een breuk van een spiervezel resulteert in het scheuren van een of meer spiervezels. De spierbreuk wordt op zijn beurt gekenmerkt door het scheuren van de gehele spiervezelbundel. De oorzaak van Spierpijn is dus niet, zoals in het geval van een gescheurde spier vezels, schade aan individuele spiervezels, maar een verstoring van de spierspanning.
Bovendien kunnen problemen op het gebied van spierfunctieregulatie ook de oorzaak zijn van spierspanning. Bij mensen die vaak sportief bezig zijn, is de oorzaak van de spierspanning in de meeste gevallen een snelle verandering van belasting of richting tijdens het trainen. Spieren die niet zijn opgewarmd en gestrekt of niet voldoende zijn opgewarmd en gestrekt voor de start van de sporteenheid, kunnen deze snelle veranderingen in belasting of richting niet weerstaan en worden overmatig gestrekt.
Het gevolg is de ontwikkeling van spierspanning. Bovendien kunnen ontstekingsprocessen in het lichaam het risico op het ontwikkelen van spierspanning aanzienlijk vergroten. Klik hier voor het artikel: Pijn als pijnlijke spieren - wat kan het zijn?
Naast de daadwerkelijke belasting (type en intensiteit) kunnen nog andere factoren een doorslaggevende rol spelen bij het ontstaan van spierspanning. De meest relevante factoren hierbij zijn: koele buitentemperaturen geen of te korte opwarmtraining voor de sport sportieve activiteit ondanks vermoeidheid of slechte gezondheid uitgeputte spieren door onvoldoende regeneratietijd gebrek aan vocht en / of voedingsstoffen (tekort aan elektrolyten) voetafwijkingen slecht aangepast schoeisel gebrek aan elasticiteit van de spieren
- Koele buitentemperaturen
- Geen of te korte warming-up training voor de sport
- Sportieve activiteit ondanks vermoeidheid of slechte gezondheid
- Uitgeput spierstelsel door een te korte regeneratietijd
- Gebrek aan vloeistof en / of voedingsstoffen (tekort aan elektrolyten)
- Voet verkeerde posities
- Slecht aangepast schoeisel
- Gebrek aan elasticiteit van het spierstelsel
Een spierspanning wordt meestal aangekondigd door een plotselinge, krampachtige pijn. Dit symptoom alleen is daarom niet voldoende om een verrekte spier te onderscheiden van een gescheurde spiervezels. Typisch de pijn veroorzaakt door de verrekte spier neemt aanzienlijk toe bij voortdurende inspanning.
Deze toename in pijn komt pas tot een einde wanneer de sportieve activiteit wordt onderbroken. Bovendien is pure spierspanning, dwz een gebrek aan verandering in lengte van de aangetaste spier, een van de typische tekenen van spierspanning. Als de aangedane spier passief verder wordt uitgerekt, neemt het ongemak dat de patiënt ervaart meestal aanzienlijk af.
Bovendien is de spanningstoestand (spierspanning) in het gebied van de spierspanning meestal verhoogd. In contrast met gescheurde spier vezels, eenvoudige spierspanning beschadigt de individuele spiervezels niet. Om deze reden zijn beide ziekten vrij snel van elkaar te onderscheiden.
Net als bij verrekte spieren, voelen de getroffen patiënten een plotselinge, krampachtige pijn. Terwijl in theorie sportactiviteiten theoretisch met veel pijn zouden kunnen worden voortgezet als een verrekte spier aanwezig is, is het praktisch onmogelijk om de spier te blijven trainen als een gescheurde spier vezel is aanwezig. Bij aanwezigheid van een gescheurde spiervezel wordt het natuurlijke bewegingsverloop volledig verstoord.
Om deze reden nemen getroffen patiënten gewoonlijk een verlichtende houding aan die de spier ontlast. Net als bij een normale spierspanning, neemt de spanningstoestand (spierspanning) aanzienlijk toe bij een gescheurde spiervezel. In tegenstelling tot spierspanning echter passief stretching veroorzaakt een toename van pijn bij een gescheurde spiervezel.
Daarnaast een zichtbare zwelling en / of blauwe plek (hematoom) vormt zich meestal in het gebied van de aangetaste spier. De typische symptomen van spierspanning zijn onder meer onmiddellijke, ernstige tot stekende pijn, zwelling, blauwe plekken, bewegingsbeperkingen en zelfs immobiliteit in het getroffen gebied. Deze pijnen nemen meestal toe, zodat de sportieve activiteit moet worden gestopt.
Bij het begin van een spierspanning kunnen meestal alle bewegingen nog worden uitgevoerd. In de loop van de tijd functioneert de aangetaste spier echter slechts in beperkte mate. De klachten beginnen met het trekken van de spier, wat vervolgens overgaat in pijn.
Spier krampen kan ook voorkomen. Het is belangrijk om dit te onderscheiden van verharde spieren (= myogelosen). Myogeloses zijn ook pijnlijk en kunnen ook leiden tot een onderbreking van de sportactiviteit.
Spierverhardingen ontstaan als gevolg van overbelasting of verkeerde belasting en zijn vaak gemakkelijk als echte knopen in de spieren te voelen. Ze zijn echter goed te behandelen in de context van een fysiotherapeutische behandeling. De meest voorkomende oorzaak van spierspanning is
- Aan de binnenkant van de dij,
- In de kuitspieren (kuitbelasting)
- Of in de dij spieren.
