Vier miljoen mensen in Duitsland hebben er last van Depressie - en veel patiënten zien het als een tekortkoming waarvoor ze zich zouden moeten schamen. Maar Depressie is geen van beide een geestesziekte noch een teken van persoonlijke zwakte. Het kan iedereen treffen. Depressie is een ziekte met duidelijke oorzaken, symptomen en behandelingsmogelijkheden. Het beïnvloedt gevoelens, gedachten en gedrag. Maar het lichaam reageert ook - bijvoorbeeld bij maagdarmklachten, rug pijn en hoofdpijn, gewichtsschommelingen of slapeloosheid Deskundigen voorspellen dat depressie zal blijven stijgen op de ranglijst van de belangrijkste ziekten.
Oorzaken van depressie
Biologisch gezien kan depressie worden verklaard als een stofwisselingsstoornis in de hersenen Boodschappersubstanties, die als neurotransmitters de communicatie tussen de vele miljarden zenuwcellen regelen, zijn uit evenwicht en leiden tot fysieke en psychologische veranderingen. De oorzaken zijn zeer divers. De wetenschap gaat uit van een samenspel van genetische factoren en psychologische factoren spanning Drastische ervaringen, constant buitensporige eisen, moeilijk jeugd aandoeningen, maar ook medicatie en ziektes kunnen depressie veroorzaken. In deze context interpreteren veel artsen en psychologen depressie als een beschermend mechanisme dat ingrijpt in een leven vanuit het onbewuste wanneer de getroffen persoon illusoire doelen nastreeft en volksgezondheid en integriteit in gevaar.
Symptomen en tekenen
Typische mentale symptomen van depressie zijn:
- Vreugdeloosheid en hulpeloosheid
- Gebrek aan drive
- Innerlijke rusteloosheid en leegte
- Gevoelens van schuld
- Concentratie problemen
- Een gevoel van waardeloosheid, dat in extreme gevallen tot uiting komt in suïcidale gedachten
Het lichaam reageert op depressie met opvallende afwijkingen van de normale toestanden: met ongebreidelde of weinig eetlust, met een langzame of geagiteerde spraak, met een verhoogde of verminderde behoefte aan slaap. Een basis 피로 net zoals hoofdpijn, hartzeer, pijn in de buikof pijn in de rug kan gepaard gaan met depressie.
Depressie: hier is hoe de diagnose wordt gesteld
Niet elke 'grijze' dag in iemands leven is onmiddellijk het gevolg van een ernstige depressieve stoornis. Verdriet, innerlijke onrust of schuldgevoelens kunnen normale, gezonde reacties zijn en hoeven geen reden tot bezorgdheid te zijn. Als de symptomen echter elke dag of minstens om de dag optreden gedurende een periode van minstens twee weken en een blijvende vermindering van de prestaties veroorzaken, moet een arts worden geraadpleegd. Depressie heeft veel symptomen die voor de arts soms moeilijk te interpreteren zijn. Het is cruciaal dat patiënten praten openlijk over lichamelijke en emotionele klachten, over zorgen en angsten. De diagnose "depressie" wordt alleen gesteld als andere ziekten, medicijnen of drugs kan worden uitgesloten als oorzaak van de symptomen. Een volledige fysiek onderzoek door een huisarts of internist, evenals laboratoriumonderzoek zijn daarom essentieel.
Therapie voor depressie
Voor veel getroffen mensen - na vaak een lange periode van lijden in onzekerheid - is de diagnose 'depressie' een verademing. Voor sommigen is het echter ook ernstig schokken, omdat psychische aandoeningen minder sociaal worden geaccepteerd en de kans op succes therapie worden onderschat. Tegenwoordig zijn de kansen op herstel groot. Herstel duurt echter meestal enige tijd. De behandeling is in wezen gebaseerd op twee complementaire therapeutische benaderingen: psychotherapie (praten therapie) en medicamenteuze therapie. De patiënt en de arts beslissen meestal samen welke behandelmethode het beste is voor elke patiënt of dat ze in combinatie moeten worden gebruikt.
Psychotherapie
Psychotherapie is een proces van leren en inzicht. Het onderzoekt oorzaken en ontwikkelt strategieën om de patiënt te helpen beter om te gaan met de problemen van het leven. Talk therapie duurt meestal drie tot zes maanden.
- Cognitieve gedragstherapie (CGT) helpt patiënten hun eigen negatieve denkpatronen en destructief gedrag te herkennen en deze te vervangen door levensbevestigende patronen die passen bij hun persoonlijkheid en levensomstandigheden.
- interpersoonlijke Psychotherapie (IPT) richt zich op het werken door verstoorde persoonlijke en sociale relaties.De depressieve persoon leert effectiever met anderen om te gaan om conflicten te verminderen en de steun van familie en vrienden te krijgen.
- Psychodynamische therapie stelt de patiënt in staat om in zichzelf te kijken. Het legt emotionele conflicten bloot of onopgelost jeugd problemen als oorzaak van depressie.
De medicamenteuze therapie
Talktherapie is vaak voldoende om mensen met mildere vormen van depressie effectief te helpen. Medicatie voor patiënten met matige of ernstige depressie supplementen psychotherapie. Antidepressiva hebben de taak om de symptomen van de ziekte onder controle te krijgen en zo goede voorwaarden te scheppen voor effectieve gesprekstherapie. Biologisch, antidepressiva corrigeer de onbalans van bepaalde neurotransmitters in de hersenen. Echter, de drugs moet niet worden verward met sedativa, bedwelmende middelen, kalmerende middelen of verslavend drugs. Antidepressiva hebben over het algemeen geen stimulerend effect op mensen die niet aan een depressie lijden. Belangrijk: Het therapeutische effect treedt pas op na regelmatig gebruik gedurende een langere periode. Tegenwoordig zijn er meer dan 20 verschillende antidepressiva beschikbaar voor het medicijn therapie van depressie, die in principe allemaal geïndiceerd zijn voor behandeling. De therapeutische opties zijn de afgelopen jaren echter aanzienlijk geëvolueerd. In plaats van tricyclische antidepressiva (TCA's), waarvan de bijwerkingen het gebruik ervan in de klinische praktijk beperken, worden nu steeds vaker de modernere SSRI's, antidepressiva die alleen op het serotonerge systeem werken, gebruikt. Een andere therapeutische optie werd bereikt toen onderzoekers erin slaagden een selectieve stof te ontwikkelen met een dubbele werking op zowel het serotonerge als het noradrenerge systeem (sSNRI). Patiënten en artsen bevestigden dat medicamenteuze therapie in combinatie met gesprekstherapie tot betere resultaten leidde dan één vorm van therapie alleen. Het succes van een therapie hangt grotendeels af van de bereidheid van de patiënt om mee te werken. De steun van familieleden en vrienden kan van groot belang zijn. Als ze de moeilijke situatie van de zieke accepteren en het eigen initiatief en de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt versterken zonder paternalisme, dragen ze aanzienlijk bij aan het herstel.
