De term contractie (Latijn contrahere = samentrekken) wordt gebruikt om het proces te beschrijven waarbij een spier zijn spanning verkort of verhoogt. Er zijn verschillende soorten contracties met verschillende functionele betekenis.
Wat is de kransslagadercontractie?
De term contractie (Latijn contrahere = samentrekken) wordt gebruikt om het proces te beschrijven waarbij een spier zijn spanning verkort of verhoogt. Een spier kan twee mechanische effecten hebben op het menselijk skelet. Ofwel stabiliseert het gewrichten en delen van het lichaam of het beweegt botten Om dit te laten slagen, moet de kracht die in de spier wordt gegenereerd, worden overgebracht op het bot. Deze taak wordt uitgevoerd door het pezen De algehele spier bestaat uit verschillende subeenheden, zoals spierbundels, spiervezel bundels, spiervezels en op het laagste niveau de spiercellen, ook wel fibrillen genoemd. Naast celorganellen bevatten deze duizenden in serie verbonden sarcomeren, de kleinste functionele eenheden van een spier. Elke sarcomeer kan samentrekken en zo kracht ontwikkelen. De totale kracht van een spier is dus de som van de krachtopwekking van de betrokken sarcomeren. Het functionele centrum van elk sarcomeer zijn de actine-myosinecomplexen. Actine en myosine zijn eiwitten verbonden door kruis-bruggen De dunnere actinestrengen zijn bevestigd aan de buitengrenzen van het sarcomeer, terwijl de dikkere myosine moleculen elk liggen tussen twee actinefilamenten. Wanneer een zenuwimpuls de spier bereikt, calcium wordt vrijgegeven en de sarcomeren worden korter of strakker onder energieverbruik. De myosine-eenheden trekken de actine-eenheden naar het midden van de sarcomeer door a roeien beweging van hun hoofd. Het effect op de hele spier hangt af van het aantal sarcomeren dat samentrekt.
Functie en taak
contracties veroorzaken 2 effecten in de spier. Ten eerste wordt kracht ontwikkeld en ten tweede wordt warmte gegenereerd. Spier heeft een slechte mechanische efficiëntie. Ongeveer 80% van het energieverbruik bij spierarbeid gaat naar warmteopwekking en slechts 20% naar krachtopwekking. De geproduceerde warmte levert echter een belangrijke bijdrage aan het reguleren van de lichaamstemperatuur en het optimaliseren van metabolische processen. De kracht ontwikkeld door de samentrekking wordt overgedragen via de pezen aan de bijlagen op het bot en leidt ofwel tot beweging in de gewrichten betrokken of tot verhoogde spanning. Of een beweging plaatsvindt, hangt af van het doel dat wordt nagestreefd in de bewegingsprogramma's in de hersenen en overgedragen aan de spieren via zenuwimpulsen. Als het doel het uitvoeren van bewegingssequenties is, worden alle spierketens die nodig zijn voor de juiste actie automatisch ingeschakeld, worden remmende invloeden uitgeschakeld. Als een bepaalde positie moet worden aangehouden, is het commando voor de spieren om lichaamsdelen en te stabiliseren gewrichten Een belangrijke rol in dit proces wordt gespeeld door de interactie tussen agonisten (werkende spieren) en hun tegenhangers (antagonisten). Dus 3 mogelijke soorten contracties optreden. Bij isometrische contractie neemt de spanning in de spier toe, maar er vindt geen beweging plaats omdat de antagonisten of een externe weerstand dit niet toelaten. Idealiter werken de agonisten en hun antagonisten samen. Deze vorm van spierarbeid is belangrijk bij alle statische belastingen, bijvoorbeeld om de rug of gewrichten te stabiliseren. Concentrische contracties veroorzaken beweging in het gewricht door de actieve spier te verkorten en de antagonisten te laten bewegen. Deze vorm van spierarbeid is mechanisch het lichtst en het meest gunstig voor het stimuleren van het spiermetabolisme. Excentrische contracties treden op wanneer de spier bewegingen controleert waarin deze wordt verlengd. Het moet veel mechanisch werk doen omdat het samentrekt terwijl het aantal kruisbruggen tussen actine en myosine afneemt. Alle remactiviteiten behoren tot deze vorm van contractie.
Ziekten en aandoeningen
Een typische functionele stoornis van spieren en samentrekking is spierzwakte (atrofie). Het treedt meestal op omdat een spier niet voldoende wordt gebruikt (inactiviteitsatrofie). Dit fenomeen wordt meestal waargenomen bij bedlegerige patiënten of wanneer ledematen geïmmobiliseerd zijn (gips gips). De samentrekkende kracht van de spieren en de spierdoorsnede nemen af en de functie wordt in meer of mindere mate aangetast, afhankelijk van de ernst en de duur. Een andere trigger voor inactiviteit is letsel of andere irritatie, bijvoorbeeld pijnlijke irritatie van peesinserties. In dit geval is het hersenen schakelt beschermende programma's in die ervoor zorgen dat spieren minder worden gebruikt. Inactiviteitsatrofieën kunnen worden geregenereerd als ze niet te lang aanhouden. Het vermogen van spieren om te samentrekken hangt af van de zenuwprikkels die ze ontvangen van de hersenen Als deze afwezig zijn, kan er geen contractie optreden. De zenuwgeleiding kan centraal (hersen- of spinal cord) of perifeer (perifeer zenuwstelsel), of geheel beschadigd. Het resultaat is een onvolledige of volledige verlamming. Oorzaken kunnen verwondingen zijn (paraplegie), hernia of inflammatoire (MS, poliomyelitis) en metabole ziekten (polyneuropathie, amyotrofische laterale sclerose Ziekten die de contractiliteit verminderen en hun oorzaak hebben in de spier zelf of bij de overgang tussen zenuw en spier, worden samengevat onder de term spierdystrofie Allemaal gemeen hebben de symptomatologie, mogelijk zichtbare atrofie, toenemende zwakte en snelle vermoeidheid. Bovendien, naarmate de ziekte vordert, is er vaak pijn tijdens bewegingen, naarmate de inspanning voor de verzwakte spieren groter wordt. Een ander typisch kenmerk van spierdystrofieën is de progressieve hermodellering van spierweefsel. De samentrekkende elementen worden steeds vaker vervangen door bindweefsel, waardoor niet alleen toenemende zwakte, maar ook progressieve immobiliteit (contractuur) ontstaat. Deze ziekten worden veroorzaakt door genetische defecten die onherstelbare schade aan spiercellen veroorzaken, waardoor de eiwitvorming in de spier sterk wordt verminderd of volledig geblokkeerd. Spierdystrofieën zijn zeldzame ziekten die tot op heden niet te genezen zijn.
