Cheilectomie voor een hallux rigidus

Introductie

Een zogenaamde hallux rigidus wordt veroorzaakt door langdurige gewrichtsslijtage, dwz artrose in de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen. Dit leidt tot een toenemende pijnlijke verstijving van het gewricht. In sommige gevallen kan een hallux rigidus komt voor in combinatie met een Hallux valgus (a verkeerde voetpositie waarbij de teen naar de buitenkant van de voet wijst), wat de symptomen kan verergeren. Cheilectomie is een chirurgische therapiemethode voor de behandeling van nogal mildere vormen van de ziekte, maar waarbij alle conservatieve methoden al zijn uitgeput.

Symptomen

De toenemende stijfheid van de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen belemmert de normale afrolbeweging van de voet, wat essentieel is bij het lopen. Dit veroorzaakt ernstige pijn. Aangezien de rolbeweging maar onvoldoende kan worden gecompenseerd, loopt het straks niet meer lopend zal mogelijk zijn zonder pijn.

A hallux rigidus is ook te herkennen aan een verminderde dorsale extensie (naar boven trekken van de tenen), een ontsteking van het gewricht met mogelijke zwelling en benige aanhechtingen aan de bestaande voet botten (osteofyten). Osteofyten op de hoofden van de middenvoetsbeentje botten komen bijzonder vaak voor. Patiënten kunnen niet meer op hun tenen staan, trappen op of bergop lopen zonder symptomen. Een röntgenstraal bevestigt over het algemeen de diagnose.

Oorzaken

Hallux rigidus is het resultaat van artrose van het gewricht, dat zich gedurende een lange periode heeft ontwikkeld. Gedeeltelijk is het voorkomen ervan genetisch bepaald, maar er zijn ook enkele bekende factoren die specifiek de ontwikkeling van deze ziekte bevorderen. Kraakbeen schade Kraakbeenschade van allerlei soorten, bijvoorbeeld - zoals kan worden veroorzaakt door ongevallen of sportverwondingen - evenals stofwisselingsstoornissen, onjuiste belasting van de voet als gevolg van gewrichtsafwijkingen, maar ook algemene overbelasting van de gewrichten, versnellen aanzienlijk het proces van artrose.

aanwijzing

Cheilectomie moet altijd worden uitgevoerd als alle conservatieve behandelingsopties zijn uitgeput en er geen significante verbetering van de symptomen is. Aan de andere kant mag slijtage van het gewricht niet te ver gevorderd zijn, zodat er gerechtvaardigde hoop is op een gewrichtsparende procedure. De metatarsofalangeale gewricht van de grote teen moet nog goed beweeglijk en voldoende zijn kraakbeen; als meer dan 50% van de kraakbeenmassa verloren gaat, is het al te laat voor een cheilectomie. Het is dan niet langer de voorkeursmethode en moet worden vervangen door een meer ingrijpende chirurgische ingreep.