Behandeling van fluitende klierkoorts

Synoniemen

De Pfeiffersche-klierkoorts wordt ook wel genoemd:

  • Pfeiffer-klierkoorts
  • mononucleosis
  • Infectieuze mononucleosis
  • Mononucleosis infectiosa
  • Monocyte-angina
  • Ziekte van Pfeiffer
  • Ziekte
  • Epstein-Barr

In medische terminologie, de term "fluitend glandulair koorts”Verwijst naar een infectieziekte veroorzaakt door de Epstein-Barr virus. In de meeste gevallen is de klier van Pfeiffer koorts is een onschadelijke virale infectie die volledig geneest. Gemiddeld raakt ongeveer 95 procent van alle mensen in Europa op de leeftijd van 30 jaar minstens één keer besmet met het verantwoordelijke virus.

Aangezien de ziekte in de meeste gevallen (vooral bij kinderen jonger dan 10 jaar) volledig symptoomvrij optreedt, kan een infectie alleen worden aangetoond door de detectie van antilichamen in de bloed. Vooral jongeren en volwassenen ontwikkelen zich griep-achtige symptomen na contact met de Epstein-Barr virus. Complicaties worden slechts zelden veroorzaakt door de klier van Pfeiffer koorts.

Therapie

Wat de getroffen patiënten precies kunnen doen tijdens de ziektefase, hangt af van hun eigen algemeenheid voorwaarde. Dit kan sterk variëren, afhankelijk van de patiënt en het verloop van de ziekte. Bij hoge koorts dient de patiënt vooral voor voldoende vochtopname te zorgen.

Tijdens infectieziekten die gepaard gaan met hoge koorts, verliest het organisme gewoonlijk grote hoeveelheden vocht. Dit komt voornamelijk door verhoogde transpiratie en activering van de immuunsysteem. Om het genezingsproces te versnellen is het daarom van het grootste belang om meer water te consumeren dan normaal.

In bijzonder ernstige gevallen kan een ziekenhuisopname voor toediening van veneuze vloeistof ook nuttig en noodzakelijk zijn. Bovendien kunnen de getroffen patiënten verschillende antipyretische medicijnen gebruiken om de koorts te bestrijden en, als ze zich erg slap en slaperig voelen, verschillende antipyretische medicijnen. Pfeiffer's klierkoorts is een virale infectie die moeilijk te behandelen is.

In tegenstelling tot infectieziekten veroorzaakt door bacteriën, is het niet aan te raden om te nemen antibiotica voor virale ziekten. Eerst en vooral moet de patiënt voldoende rust krijgen. Tijdens de eerste dagen na het uitbreken van de ziekte moet bedrust worden gehandhaafd.

Slaap en lichamelijke rust zijn bijzonder nuttig om het lichaam de kracht te geven om het te bestrijden virussen. Een speciale voorbereiding voor de behandeling van de Pfeiffer-klierkoorts is helaas nog niet beschikbaar. Een koortswerende therapie, dat wil zeggen de behandeling van koorts in geval van Pfeiffer-klierkoorts, kan eenvoudig thuis worden uitgevoerd na overleg met een arts.

Bij kinderen is het belangrijk dat de dosering van de medicatie wordt aangepast aan het gewicht. Er zijn verschillende vormen waarin de medicatie kan worden ingenomen, zoals bijvoorbeeld een bewezen medicatie Ibuprofen. Dit werkt ook tegen pijn en is ook ontstekingsremmend.

Vanaf een temperatuur van 39 ° wordt aanbevolen om antipyretische medicatie te nemen. paracetamol moet worden vermeden als de lever is betrokken. In dit verband moet echter worden opgemerkt dat de koorts in de meeste gevallen vrij positief is voor het genezingsproces.

Het verhogen van de lichaamskerntemperatuur (koorts) kan de reproductie van de virussen en voorkomen dat ze zich verspreiden. Om deze reden zou koortsreductie eigenlijk alleen moeten worden ingezet in gevallen van ongesteldheid en / of toenemende achteruitgang van het algemeen voorwaarde. Een fundamentele verlaging van koorts boven een bepaalde temperatuur (in de meeste gevallen wordt dit aanbevolen vanaf ongeveer 39.5 ° C), wordt daarom niet aanbevolen bij virale infecties zoals fluitende klierkoorts.

  • tabletten,
  • Sap of
  • Zetpillen.

In principe is het erg belangrijk dat er geen antibioticum nodig is voor een ongecompliceerde vorm van Pfeiffer-klierkoorts en het gebruik van een antibioticum is gecontra-indiceerd. De ziekte wordt veroorzaakt door het Epstein Barr-virus en antibiotica werken alleen aan bacteriën. Als een aminopenicilline bijvoorbeeld amoxicilline or ampicillineper ongeluk wordt toegediend, dit kan een jeukende uitslag veroorzaken.

Er zijn echter ook enkele dingen die mensen kunnen doen tegen deze bijwerkingen. Kalmerende crèmes en zalven zijn bijzonder geschikt om de jeuk die gepaard gaat met huiduitslag te verlichten en bevordert ook de ontwikkeling van gevaarlijke weerstand tegen antibiotica bij gebruik zonder toestemming. Omdat een infectie met het Eppstein-Barr-virus echter in ongeveer 10 procent van de gevallen gepaard gaat met een extra bacteriële infectie, kan het gebruik van een antibioticum bij deze ziekte behoorlijk nuttig zijn.

In dit verband moet het voor de betrokken patiënt echter duidelijk zijn dat dit antibioticum alleen wordt gebruikt om de bacteriële ziekteverwekkers te bestrijden. Het Eppstein-Barr-virus blijft hierdoor volledig onaangetast. Aminopenicillines zijn gecontra-indiceerd in geval van klierkoorts, omdat ze een zeer onaangename huidreactie kunnen veroorzaken, de drug exantheem.

Deze omvatten ampicilline or amoxicilline. Welk antibioticum het beste is, hangt af van de vorm van de extra infectie met een bacterie. In 10% van de gevallen een zogenaamde bacterie superinfectie optreedt.

Afhankelijk van de klinische bevindingen en het spectrum van pathogenen, moet de behandelende arts vervolgens het antibioticum selecteren dat het meest effectief is voor de patiënt. De huiduitslag, die wordt veroorzaakt door onjuiste toediening van antibiotica in het geval van Pfeiffer-klierkoorts, duurt meestal enkele dagen. Het kan drie dagen duren voordat de uitslag zich door het lichaam heeft verspreid.

Daarna sleept het meestal 14 dagen aan totdat het weer verdwijnt. Als eerste initiatief moet het antibioticum direct worden stopgezet. Dit is geen klassieke allergie voor een antibioticum, maar een reactie van het lichaam in de context van de Epstein-Barr virus infectie.

Na het verwijderen van de trekker ligt de focus dan op het verlichten van de jeuk. Voor dit doel kunnen lokaal toepasbare crèmes worden gebruikt om in te vetten. Zalven met glucocorticoïden or antihistaminica zijn ook beschikbaar.

Dit kan de reactie van het lichaam verminderen. Het is belangrijk dat interacties met andere medicatie worden uitgesloten. Krabben in geval van jeuk moet worden vermeden om littekens te voorkomen.

Indien nodig kunnen handschoenen helpen om onbewust krabben tijdens het slapen 's nachts te voorkomen. Bij de behandeling van Pfeiffer-klierkoorts speelt symptoomverlichting een belangrijke rol. Met name oude huismiddeltjes kunnen snel en efficiënt leiden tot verbetering van de klachten.

De patiënten hebben vaak hoge koorts. Koorts leidt snel tot vochtverlies, wat erg gevaarlijk kan zijn, vooral bij kinderen. Om dit tegen te gaan, moet ervoor worden gezorgd dat er voldoende drinkwater is.

Vloeistoffen in de vorm van water, sappen of bouillon kunnen het waterverlies tegengaan en de koorts verlagen. Kuitkompressen worden ook gewend verminderen koorts. Om de zwelling van de slijmvliezen te verminderen, kunnen verkoelende wrongelkompressen op de nek.

Gorgelen met zout water heeft een ontstekingsremmende werking en verlicht ook de pijnlijke zwelling van de weefselvocht knooppunten. Gember drinken of kamille thee heeft ook een ontstekingsremmende werking en kalmeert geïrriteerde slijmvliezen. Bij de behandeling van Pfeiffer's glandulaire koorts, de natuurgeneeskundige benadering van homeopathie wordt steeds belangrijker in de huidige samenleving.

Het gebruik van homeopathische middelen leidt vooral tot een verlichting van de symptomatische symptomen, een vermindering van koorts en een vermindering van de zwelling van de geïrriteerde en rode slijmvliezen. Belladona wordt vaak gebruikt als homeopathisch middel bij de behandeling van koorts. Belladona vermindert ontstekingsprocessen en leidt tot een regulering van de lichaamstemperatuur.

Andere remedies die worden gebruikt om fluitende klierkoorts te behandelen, zijn Aconitum en Ferrum-fosforicum. Deze remedies ook verminderen koorts en verlicht acute opwinding. Patiënten met Pfeiffer-klierkoorts hebben vaak last van geïrriteerde en gezwollen slijmvliezen, vooral bij de keel gebied.

De toepassing van Belladona of kalium chloratum leidt tot decongestatie van het geïrriteerde slijmvlies, werkt ontstekingsremmend en vermindert de pijnlijke zwelling van de weefselvocht knooppunten. Alle homeopathische middelen worden in tabletvorm toegediend en kunnen in wat water worden opgelost. Over het algemeen kunnen homeopathische middelen het behandelingsproces aanzienlijk ondersteunen door het lichaam te versterken en de immuunsysteem om de eigen herstelsystemen van het lichaam te activeren.

Schüssler-zouten worden vooral gebruikt als er een nieuw ontstekingsproces aanwezig is. In het geval van Pfeiffer-klierkoorts leidt de infectie met het EBV-virus tot een sterke ontstekingsreactie, die een optimaal aanvalspunt vormt voor de behandeling met Schüssler-zouten. ferrumfosforicum, kalium fosforicum, kaliumchloratum en natrium sulfuricum. Ze kunnen 3 tot 6 keer per dag voor de maaltijd in tabletvorm worden toegediend.

Het is mogelijk om verschillende zouten te combineren. Over het algemeen hebben ze ontstekingsremmende effecten en verlichten ze ook symptomatische klachten zoals koorts, vermoeidheid en lichamelijke rusteloosheid. Een veel voorkomend symptoom van fluitende klierkoorts is keelpijn opgezwollen amandelen.

Typisch voor het Epstein Barr-virus is een grijsachtige, onwelriekende laag op de keelamandelen. Bepaalde antibiotica moeten sindsdien worden vermeden amandelontsteking wordt niet veroorzaakt door een bacterie en kan een huiduitslag.

Lees het volgende artikel in deze serie:

Alle artikelen in deze serie:

  1. Behandeling van fluitende klierkoorts
  2. Verschillen van volwassene tot kind