Autoloog bloed therapie is een natuurgeneeskundige procedure die ook bekend staat als niet-specifieke stimulatietherapie. De eerste toepassing was door de Berlijnse chirurg August Bier in 1905, die het effect op het genezingsproces van fracturen (gebroken botten Alle varianten hiervan therapie zijn vergelijkbaar in de basisprocedure. Een bepaald aantal bloed wordt van de patiënt afgenomen, die vervolgens ofwel behandeld ofwel onbehandeld weer in de patiënt wordt geïnjecteerd. De basis is die van de patiënt bloed heeft een stimulerend effect op het organisme en stimuleert of bevordert genezingsprocessen. Bovendien kan het autologe bloed vóór injectie worden bereid met verschillende componenten. Dit gebeurt bijvoorbeeld met zuurstof of ozon.
Indicaties (toepassingsgebieden)
- Chronische ziektes
- Chronische ontstekingen
- Chronische pijnaandoeningen
- Acute en terugkerende (terugkerende) ontsteking - bijv. Tonsillitis (tonsillitis), sinusitis (sinusitis) of middenoorontsteking (middenoorontsteking)
- Allergische ziekten - bijv. Allergisch astma, daar koorts or bronchiale astma.
- Depressieve staten, slapeloosheid (slaapstoornissen) en verminderde eetlust.
- Huid ziekten - zoals atopisch eczeem (neurodermitis) of eczeem.
- Ziekten van de reumatische vorm - bijv. Chronisch polyartritis (chronische ontsteking van gewrichten).
- Doorbloedingsstoornissen
- Zwakte van de immuunsysteem (immunodeficiency / vatbaarheid voor infectie) en staten van uitputting (Burnout syndroom).
- Arme generaal voorwaarde (zowel fysiek als mentaal).
De procedure
Autoloog bloed therapie heeft voornamelijk een immuunmodulerend effect. Als niet-specifieke prikkel voor vreemd lichaam kan het bloed de afweer beïnvloeden. Het bevat ook waardevolle informatie over een infectie die al voorbij is. Aan autologe bloedtherapie worden verschillende lokale en systemische effecten toegeschreven. Eerst en vooral, zoals reeds vermeld, stimuleert het de immuunsysteem Wanneer het bloed in een weefsel wordt geïnjecteerd, vertegenwoordigt het een vreemd lichaam en veroorzaakt het een lokale ontstekingsreactie, die zich in milde vorm naar het hele organisme verspreidt. Deze reactie kan worden gezien als een verbetering van de lokale en systemische verdedigingssituatie. Dit wordt gevolgd door een holistische verbetering van de immuunafweer. Tegelijkertijd is er ook een metabolische activering. Een ander effect is de algehele vegetatieve omschakeling. In de vorm van een re-tuning-therapie veroorzaakt het autologe bloed een diepe stimulatie van het vegetatieve zenuwstelsel (onbewust zenuwstelsel, dat bijvoorbeeld de organen van stroom voorziet en lichaamsreacties zoals zweten moduleert). In de eerste fase, het sympathieke zenuwstelsel is opgewonden. Dit leidt onder meer tot temperatuurstijging en metabolische activering (het sympathische zenuwstelsel is het deel van het autonome zenuwstelsel dat een prikkelende werking heeft en zeer actief is tijdens bijvoorbeeld angst). In de tweede fase, de parasympathische zenuwstelsel (antagonist van de sympathische zenuwstelsel) overheerst, wat een herstelfase initieert. Na meerdere toepassingen van de therapie werden de volgende effecten waargenomen:
- Langere en diepere slaap
- Verbetering van de lichamelijke en geestelijke algemene toestand
- Verbetering van depressieve toestanden - bijv. Climacterisch (menopauze).
- Stimulatie van de eetlust
- Sneller herstel - het herstel wordt versneld
- Antiflogistisch effect - ontstekingsremmend effect.
- Vermindering van koorts
- Pijnstillend effect in chronische pijn voorwaarden - vermindering van pijn.
In de praktijk wordt autohemotherapie op verschillende manieren gebruikt. Ten eerste wordt de compatibiliteit getest met kleinere hoeveelheden om bijwerkingen en onaangename reacties zoals instorting van de bloedsomloop te voorkomen. De hoeveelheid afgenomen bloed hangt af van de indicatie. Injectie van het eigen bloed van de patiënt wordt uitgevoerd:
- Intraveneus - in een ader
- Intracutaan - in de huid
- Subcutaan - in het onderhuidse vetweefsel
- Intramusculair - rechtstreeks in de spieren
Behandelingsintervallen zijn afhankelijk van de ziekte en het algemeen voorwaarde van de patiënt. Bij acute ziekte, de injecties kan dagelijks zijn, maar in chronische ziekte wekelijks. Na de eerste behandeling is een zogenaamde eerste verslechtering niet ongebruikelijk, het is een uiting van de reactie van het lichaam op de prikkel van het autologe bloed en kan zich manifesteren in koorts, 피로lusteloosheid, een licht gevoel van ziekte en lokale irritatie van de injectieplaats. De verschillende varianten van autologe bloedtherapie verschillen voornamelijk in de behandeling of verrijking van het bloed met andere werkzame stoffen:
- Ongemodificeerd autoloog bloed - natief bloed wordt in kleine hoeveelheden (0.5-3 ml) teruggeïnjecteerd.
- Gehemolyseerd autoloog bloed - Steriel gedistilleerd water wordt toegevoegd aan het inheemse bloed. Dit leidt tot hemolyse (vernietiging van erytrocyten).
- Ultraviolette bestraling van het autoloog bloed.
- Hematogene oxidatietherapie (HOT) - Het autologe bloed wordt bestraald met UV-licht en opgeschuimd met puur zuurstof.
- ozontherapie - Het autoloog bloed is verrijkt met ozon.
- Gepotentieerd autoloog bloed - Na afname wordt het bloed op homeopathische wijze verder verwerkt.
- Geactiveerd eigen bloed volgens Dr. K. Windstosser - Het bloed wordt gemengd met een zogenaamde serumactivator, die immuunreacties opwekt.
- Auto-Sanguis-stappentherapie volgens Reckeweg - Dit is een vorm van homeopathische versterking van autoloog bloed.
- Zelden gebruikte vormen van autologe bloedtherapie: gedefibrineerd autoloog bloed, autologe serumtherapie, kortegolf bestraald autoloog bloed.
Voordelen
Autologe bloedtherapie is een zeer veelzijdige natuurgeneeskundige procedure die voornamelijk de immuunsysteem, het optimaliseren van genezingsprocessen. Het activeert ook de zelfgenezende krachten van het organisme. Als aanvulling op conventionele medische procedures kan autohemotherapie het welzijn verhogen en zo de kwaliteit van leven verbeteren.
