Introductie
Het klinische beeld van artrose is een van de degeneratieve veranderingen in bot en kraakbeen Artrose van de wervelkolom kan de hele wervelkolom of slechts delen ervan aantasten. In de meeste gevallen zijn de onderste delen van de wervelkolom (lumbale wervelkolom) ernstiger gedegenereerd dan de bovenste delen, omdat ze een groter gewicht moeten dragen. Bijvoorbeeld een hernia en het verlies van gewricht kraakbeen betekent dat het bot niet meer voldoende beschermd is. In het geval van uitgesproken artrosebotten vaak tegen bot, wat resulteert in slijtage van de botstof.
Wat is de medische term?
Er zijn verschillende medische termen voor wervelkolom artrose Als de gehele wervelkolom is aangetast, wordt dit ook wel facetgewrichtsartrose genoemd. De individuele wervels ontmoeten elkaar op verschillende punten, en elk afzonderlijk gewricht tussen de botten draagt ook bij aan de algehele mobiliteit van de wervelkolom.
Om deze reden wordt spinale artrose ook wel artrose van het facet genoemd gewrichten Bovendien wordt de term spondylartrose ook gebruikt om artrotische veranderingen in de wervelkolom te beschrijven. Bovendien is een classificatie volgens lokalisatie (cervicaal, thoracaal, lumbaal) mogelijk. Daarom, als het alleen in de lumbale wervelkolom voorkomt, wordt het spondylartrose van de lumbale wervelkolom genoemd.
Spinale artrose van de cervicale wervelkolom
Artrose in de cervicale wervelkolom is meestal degeneratief en komt daarom vaker voor met de leeftijd. Naast rug en nek pijn, hoofdpijn en duizeligheid kunnen ook voorkomen. Het is ook mogelijk dat de pijn straalt uit in de armen en schouders.
De ziekte wordt gediagnosticeerd door middel van mobiliteitstests in de cervicale wervelkolom. Functionele gebreken zoals verlies van gevoel en spierzwakte in de armen kunnen ook wijzen op spinale osteoartritis van de cervicale wervelkolom. Om een betrouwbare diagnose te kunnen stellen, een röntgenstraal wordt meestal ingenomen, wat de typische botschade van artrose van de halswervels vertoont.
Om schade aan de tussenwervelschijven uit te sluiten, spinal cord en zenuwenkan ook een MRI of CT worden uitgevoerd. De behandeling wordt meestal gedaan met pijnstillers Bovendien moeten veel bewegingsoefeningen worden uitgevoerd, vooral in het cervicale gebied.
Een versterking van de nek spieren is ook gericht op. Voor het dagelijks leven is een goede mobiliteit van de cervicale wervelkolom echter bijzonder belangrijk. Een operatie wordt meestal niet uitgevoerd omdat het voordeel vrij klein is in vergelijking met de mogelijke complicaties (schade aan zenuwen en spinal cord met het risico van ernstig paraplegie).
