Waar mensen samenkomen, ontstaan er van tijd tot tijd conflicten - op het werk, in het gezin of onder vrienden. Conflicten zijn dus niets ongewoons. Maar ze moeten worden aangepakt en solutions moet gezocht worden. Makkelijker gezegd dan gedaan, omdat de vraag vaak is: "Hoe moet dit worden gedaan?"
Eerste stap: probleem (en) aanpakken
Het is een feit dat veel mensen het moeilijk hebben om met conflicten om te gaan. Sommigen kunnen het onderwerp van jou überhaupt niet eens aansnijden, anderen onderdrukken het en leven dan met een ongemakkelijk gevoel. En degenen die dapper genoeg zijn, weten vaak niet hoe ze hun probleem moeten aanpakken. Maar alleen degenen die conflicten aanpakken, kunnen dingen veranderen. Een goede strategie is om je dagelijkse leven te delen spanning thuis, hoe triviaal het ook is. Dit vermindert de spanning en versterkt de cohesie. Problemen die fundamenteel van aard zijn, kunnen meestal niet in één gesprek worden opgelost. Het duurt eerder meerdere discussies voordat er een oplossing in zicht is. Desalniettemin moet na een gesprek een tussenresultaat worden getrokken, zodat niemand het gevoel mee naar huis neemt dat de discussies tijdverspilling waren. Soms moet je jezelf en de anderen wat tijd gunnen.
Gevolgen van een opgelost conflict
Als er eenmaal een oplossing is gevonden, moet deze op dezelfde manier tussen de betrokken partijen worden gecommuniceerd. Nog beter, als het resultaat kan worden gevierd. Een goed opgelost conflict heeft immers positieve effecten op de “twistende partijen”:
- Ten eerste is er zekerheid om een andere onenigheid naar tevredenheid op te lossen.
- Ten tweede voelen de betrokken mensen zich achteraf beter.
- Ten derde wordt ook het groepsgevoel versterkt. Omdat de een begrip heeft ontwikkeld voor de situatie van de ander en samen tot een oplossing is gekomen.
Voor het geval dat: 6 tips van ervaren geschillenexperts.
- Het is het beste om altijd meteen boosheid te uiten, dan bouwt zich niets op. Pas op voor vroege tekenen van een crisis!
- Vergeet niet om welke reden u ruzie maakt en blijf bij het onderwerp waarom het gaat. Stel regels op voor het verloop van het gesprek, bijvoorbeeld: "Eerst mag je vijf minuten zeggen wat je niet leuk vindt, daarna ben ik vijf minuten aan de beurt." Iedereen wordt gedwongen een tijdje te luisteren en de ander heeft er de ruimte voor praten over hun perspectief. Iedereen zou moeten delen wat ze willen en de schuld eruit moeten laten.
- "Actief luisteren": zet uw eigen zorgen opzij en reageer op de gesprekspartner. Dit vermindert de spanning. Vat de woorden van je tegenhanger samen, die aantonen of alles correct is aangekomen: “Begrijp ik je goed dat…” Overigens betekent actief luisteren niet automatisch akkoord gaan met de ander!
- 5: 1 regel: Als je in argumenten vijf keer zegt wat leuk is, is het kussen dik genoeg voor een kleine "slip", die dan eerder door de tegenstander wordt vergeven.
- Probeer in het beton te blijven en geef een praktisch voorbeeld aan alle grieven. Zo bereik je twee dingen: je vermijdt gewoonlijk zeer kwetsende generalisaties en je gesprekspartner begrijpt hun emotionele wereld en de huidige onaanvaardbare situatie beter.
- Geef het toe als je duidelijk een fout hebt gemaakt en bied je excuses aan. Dit spreekt voor je zelfvertrouwen. Je laat daarmee zien dat je met de materie bezig bent en niet met kleine machtsspelletjes. Het toverwoord is respect.
Problemen oplossen - de klassiekers
Een perfecte ruziepartner komt niet zomaar uit de lucht vallen. Ruzie wil geleerd worden! Er zijn fundamentele fouten die je onbewust maakt en die het voor elke tegenpartij moeilijk maken om toe te geven.
- Veeg onrechtvaardigheid of meningsverschillen niet onder het tapijt. Hoe langer een conflict daar sluimert, hoe groter en onoverkomelijker het in de loop van de tijd wordt.
- Vermijd ingrijpende oordelen, generalisaties of uitspraken die de ander onder druk zetten. Voorbeeld: “Ik ben niet langer bereid…! "," Ik kan er niet meer tegen ...! " of "Ik denk er niet eens over na ...!" Beken in plaats daarvan uw gevoel in de huidige situatie, in plaats van te weerleggen met beschuldigingen.
- Schrik niet als uw partner of kind het aandurft om zelf een precair onderwerp aan te pakken. Hoe meer pogingen de tegenpartij ervoor nodig heeft, hoe agressiever hij zijn bezorgdheid zal uiten. En met jou vervaagt het verlangen om het probleem überhaupt aan te pakken.
- Bespaar ironie, sarcasme of cynisme. Daar kan niemand goed mee opschieten en ook jij verlaat het feitelijke debat. Bovendien kunnen met name kinderen het niet aan. Minachting en devaluatie verhit de confrontatie onnodig en open luisteren wordt bijna onmogelijk.
- Bijt je tong voordat de kleine woorden "nooit", "altijd", "alles", "geen" of "elke keer" uw lippen kruisen. Het zijn geweldige “uitlokkers” omdat ze elke uitspraak veralgemenen en radicaliseren. Dit draagt bij aan het kwetsende effect. Als het je lukt om deze onwoorden te vervangen door "soms", "zelden", "veel", "sommige", of nog beter door een concreet voorbeeld, blijft de communicatie open.
Conclusie
Een constructieve benadering van de ander heeft een groot voordeel: wie weet wat de ander beweegt, heeft ook makkelijker begrip. Je weet dus niet alleen hoe de ander zich voelt en wat er in hem omgaat; je leert ook welke kijk op de dingen hij heeft van de wereld.
