arthroscopy is een goede manier om chronisch en acuut tot op de bodem uit te zoeken pols pijn en problemen. arthroscopy is een alternatief voor beeldvormende procedures zoals röntgenfoto's, computertomografie (CT) en MRI van de hand (magnetische resonantie beeldvorming). Het voordeel van artroscopie is dat laesies en probleempunten nauwkeuriger kunnen worden weergegeven.
De nadelen zijn dat artroscopie een invasieve procedure is in tegenstelling tot beeldvormende technieken. Bij een chirurgische ingreep moet de patiënt onder narcose worden gebracht (verdoving) in een steriele omgeving, terwijl beeldvorming slechts een kort moment vereist zonder grote verdere inspanningen. Bovendien is artroscopie een veel duurdere procedure.
Dit komt deels doordat de procedure praktijk en professionele ervaring van de arts vereist, en deels doordat tijdens de procedure meerdere apparaten en instrumenten in de operatiekamer worden gebruikt. Een groot voordeel is wederom dat artroscopie niet alleen voor diagnose maar ook voor behandeling kan worden gebruikt. Het is dus een aanzienlijke stap voor op de beeldvormingsprocedures.
aanwijzing
Tegenwoordig is artroscopie van de pols wordt zelden gebruikt als een puur diagnostische maatregel. Het wordt meestal uitgevoerd als onderdeel van een diagnostische en chirurgische procedure. Arthroscopie wordt gebruikt om acuut te behandelen pols problemen, bijvoorbeeld na verschillende trauma's (pols fractuur).
Tijdens artroscopie kan de breuk kan worden verplaatst (teruggebracht) en vastgezet. Artroscopie kan vaak bijkomende verwondingen in de breuk gebied dat niet kon worden gevisualiseerd met behulp van beeldvormende technieken. Een ander toepassingsgebied zijn chronische polsklachten (bijvoorbeeld polsklachten artrose). Patiënten komen vaak na lange tijd voor arthroscopische behandeling, omdat de conventionele methoden niet in staat zijn geweest om een duidelijke diagnose te stellen of het probleem te verhelpen.
Voorbereiding op artroscopie
In de loop van artroscopie, een axillaire plexus anesthesie wordt meestal uitgevoerd. Dit betekent dat de zenuwkoorden die via het schouder-okselgebied in de arm lopen, in de oksel worden verdoofd, zodat de patiënt vanaf de schouder naar beneden geen gevoel meer in de arm heeft. Als op voorhand al duidelijk is dat dit een langere en complexere ingreep is, dan kan ook een verdoving worden gebruikt waarbij de patiënt wordt geïntubeerd.
Een voordeel van oksel anesthesie is dat de patiënt nog kan communiceren en bij interesse de artroscopie kan volgen. Bovendien wordt, afhankelijk van de reden voor de artroscopie, een bloedvrije of tourniquet op de aangedane arm aangebracht. In een tourniquet, bloed doorstroming in de arm wordt voorkomen, bijvoorbeeld door het opblazen van een bloeddruk manchet om de bovenarm met een druk die hoger is dan de systolische bloeddruk.
Dit brengt de arm in een staat van bloedarmoede (ischemie). De reden hiervoor is dat bloed verlies in het gebied van de operatieplaats kan worden voorkomen. Een ander voordeel is dat de operatieplaats vrij blijft van bloed en is daarom gemakkelijker voor de dokter om te zien.
De tourniquet wordt onder meer gebruikt bij chronische polsaandoeningen. De tourniquet wordt gebruikt als er een recent trauma is dat moet worden behandeld met artroscopie. Bij deze procedure wordt ook een tourniquet gemaakt door middel van een manchet om de bovenarm.
Voordat de manchet volledig is opgeblazen, wordt het bloed in de arm eruit geperst. Dit wordt gedaan door de arm stevig op te winden. Wanneer dit wikkelproces is voltooid, is de manchet volledig opgeblazen en blijft de arm in een bloedloze toestand.
Naast de anesthesietijdens de voorbereiding vindt een bijzondere positionering van de patiënt plaats. Het belangrijkste doel hiervan is om een tractie aan te brengen op het gewricht dat moet worden artroscopie. De tractie is nodig om de gewrichtsruimte uit te breiden.
Dit is de enige manier waarop de chirurg voldoende zicht op het gewricht heeft. Deze tractie wordt gecreëerd met behulp van meisjesvangers of verlengstukken. Dit is een gevlochten buis die aan de punt is gesloten.
Met de open zijde wordt de buis op de vinger en aangescherpt. Aan de gesloten punt zit een haak waarmee de verlenghuls onder spanning gezet kan worden. Dergelijke verlenghulzen zijn bevestigd aan de index, het midden en de ring vinger en vervolgens vastgezet in verticale of horizontale positie. Welke positie wordt gekozen, hangt af van de reden van de artroscopie en de behandelende arts.
