Algemene informatie over de MRT
Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) is gebaseerd op de magnetische eigenschappen van weefsel, met name weefselwater. Om MRI-beelden weer te geven, is een zeer sterk magnetisch veld nodig, dat meer dan 100,000 keer sterker is dan het magnetische veld van de aarde. Dit magnetische veld wordt opgewekt door de MR-tomograaf.
Bovendien zijn hoogfrequente elektromagnetische golven (radiogolfbereik) vereist, die worden gegenereerd door speciale spoelen. Deze spoelen ontvangen ook het signaal dat door het lichaamsweefsel wordt uitgezonden. Door aanvullende toepassing van locatie-afhankelijke magnetische velden kunnen de signalen worden toegewezen aan verschillende lichaamsgebieden en op deze manier kunnen de MRI-beelden worden berekend.
Als de veiligheidsmaatregelen worden nageleefd, is de MRI van de hand, in tegenstelling tot röntgenfoto's, een volkomen ongevaarlijke onderzoeksmethode. Diagnostisch wordt een MRI-onderzoek van de hand gebruikt om onderscheid te maken tussen traumatisch, degeneratief, inflammatoir en tumorachtig ziekten van de hand skelet, inclusief de polsen en de omliggende zachte weefsels, of om in het algemeen te verduidelijken of er een pathologische bevinding aanwezig is. In de meeste gevallen wordt het MRI-onderzoek voorafgegaan door Röntgenstraal diagnostiek.
Het nadeel van MRI zijn de hoge kosten die aan een onderzoek zijn verbonden. Het is ongeveer vier keer duurder dan computertomografie en ongeveer tien keer duurder dan een Röntgenstraal examen. Voordat een magnetische resonantietomografie kan worden uitgevoerd, moet er eerst voor worden gezorgd dat de patiënt geen ferromagnetische stoffen op of in zichzelf draagt.
Ferromagnetische materialen triggeren zelf een magnetisch veld of worden aangetrokken door een extern magnetisch veld. Dit geldt voor bepaalde implantaten, kunstgebit en pacemakers, daarom worden dergelijke patiënten over het algemeen uitgesloten van MRI-onderzoeken. Vanwege het ferromagnetische potentieel zijn alle metaalhoudende kleding, horloges, sieraden enz.
moet daarom vóór het onderzoek worden verwijderd. Voorafgaand aan het onderzoek krijgt de patiënt een verblijfscanule in een ader waardoor het contrastmiddel tijdens het onderzoek wordt toegediend. Bij het uitvoeren van een hand-MRI wordt de patiënt ofwel in buikligging geplaatst met de arm gestrekt boven de hoofd of in rugligging met de arm zijwaarts. Voor de best mogelijke beeldkwaliteit wordt de hand gefixeerd en wordt een ontvangende spoel over de hand geplaatst. Een MRI-onderzoek duurt doorgaans tussen de 25 en 30 minuten.
