Hoesten bij het kind

Definitie

Hoesten is een van de meest voorkomende symptomen, zowel bij kinderen als bij volwassenen, en daarom een ​​regelmatige reden om naar een dokter te gaan. Meestal is hoesten een symptoom van een luchtwegaandoening (keel, keelholte, neus-, luchtpijp) of van de longen. In de regel is een hoesten is een teken van een onschadelijke, meestal virale infectie, maar ernstige of gevaarlijke ziekten kunnen zich ook manifesteren door hoesten.

Hiervoor is het belangrijk om op bepaalde waarschuwingssignalen te letten, zoals sputum (bijvoorbeeld slijm of bloed), bepaalde triggers (vooral bij allergieën en astma) en het type hoesten of hoest die al heel lang bestaat. Het is verdacht als het hoesten blijft langer dan drie weken bestaan. Andere symptomen, zoals koorts, kan ook wijzen op een gevaarlijk beloop en dient gevolgd te worden door een meer gedetailleerd medisch onderzoek.

Oorzaken

Hoesten wordt veroorzaakt door irritatie van de neus-sinussen, boven of onder luchtwegen. Daar worden specifieke receptoren gevonden die op bepaalde prikkels reageren en zo hoesten uitlokken. Mogelijke oorzaken kunnen zijn: koude lucht, ingeademde deeltjes (bijvoorbeeld rook of stof), toename van slijm, citroenzuur, evenals andere vreemde en sommige endogene stoffen, zoals ontstekingsstoffen (bijvoorbeeld bradykinine, tachykinine en prostaglandine E2), die het lichaam afgeeft tijdens ontstekingsreacties, dat wil zeggen onder andere tijdens infecties.

Via de tiende hersenzenuw (nervus vagus) wordt de stimulus overgedragen van de receptor naar de hersenen, waar de hoest wordt geïnitieerd. Dit gebeurt voornamelijk in het hoestcentrum van de hersenen stam en wordt als een reflex beschouwd; hoesten is daarom niet willekeurig beheersbaar. Het doel van hoesten is om de luchtwegen wanneer de andere mechanismen die op enig moment actief zijn, falen.

Normaal gesproken beweging van de zogenaamde trilharen epitheel, die het geheel bekleedt luchtwegen, is voldoende om slijm en vreemde voorwerpen te verwijderen. Slijm wordt getransporteerd naar de mondholte door microscopisch kleine haren die ritmisch in dezelfde richting slaan. Dit effect is niet voldoende bij zeer stroperig slijm, zoals kan optreden bij muscoviscidose, of bij toename van slijm. Het slijm moet worden opgehoest.