amandelontsteking wordt gekenmerkt door plotselinge, ernstige keelpijn, koortsslikproblemen en opgezwollen amandelen die meerdere dagen aanhouden. amandelontsteking is de ontsteking van de zogenaamde palatine amandelen. Bij gezonde mensen zijn de palatinale amandelen idealiter niet zichtbaar wanneer de mond is geopend.
In mensen met amandelontsteking, ze zijn gemakkelijk te herkennen als ze naar buiten kijken mond aan de rechter- en linkerkant van de huig, en in extreme gevallen kunnen ze zelfs zo groot worden dat ze elkaar in het midden onder de huig raken. In het geval van tonsillitis, kiemen voer meestal de mond en keelgebied van getroffen personen door lucht. Ze worden ofwel rechtstreeks in de lucht verspreid of ze zijn gebonden aan kleine vloeistofdeeltjes in de lucht die we inademen.
Veel mensen dragen de ziekteverwekkende stof kiemen in hun mond, maar ze veroorzaken niet noodzakelijkerwijs een ontsteking. Dus zelfs gezonde mensen kunnen deze kiem verspreiden, die vervolgens sommige mensen kan infecteren. Elke keer dat deze mensen niezen of hoesten, kleine vloeistofdeeltjes komen in de lucht en kunnen door andere mensen worden ingeademd.
Daarom is het ook belangrijk om afstand te houden tot reeds geïnfecteerde patiënten om dit soort overdracht te voorkomen. Zoals bij veel andere ziekten, virussen or bacteriën kunnen de boosdoeners zijn van tonsillitis. Echter, sinds antibiotica zijn ondoeltreffend tegen virussenis het belangrijk om zorgvuldig af te wegen wanneer het gebruik van antibiotica zinvol is en de patiënt überhaupt kan helpen.
Anders bacteriën, virussen dringen menselijke cellen binnen en vermenigvuldigen zich daar. Het probleem is dat de meeste antibiotica kunnen niet binnen de cellen werken en zijn daarom niet effectief tegen virussen. Bacterie zitten echter buiten de cellen en zijn door hun structuur goed toegankelijk voor antibiotica.
De eerste indicaties van bacteriën als oorzaak van een amandelontsteking kunnen zijn koorts, missend hoesten en dik bezet amandelen Een virale ziekte komt vaker voor wanneer de keelpijn wordt veroorzaakt door verkoudheid. Een uitstrijkje met een sneltest kan ook informatie geven over de oorzaak.
Als de kans groot is dat bacteriën de oorzaak zijn, is het nog steeds nodig om af te wegen of een antibioticum het juiste medicijn is. Uit onderzoek blijkt dat de meeste patiënten na een week van hun symptomen af zijn en dat de toediening van antibiotica een snelle verbetering geeft, maar dat de duur van de ziekte slechts licht wordt verminderd. Patiënten die vatbaar zijn voor middenoor infecties, vooral kinderen, zijn van bijzonder belang.
Middenoor infecties worden vaak veroorzaakt door kiemen die het middenoor uit de mond, neus- of keel door de trommelholte. De trommelvliesbuis is verbonden de keel en het middenoor om de druk gelijk te maken zodat de trommelvlies breekt niet bij sterke drukschommelingen. Deze passage bevordert ook de ontwikkeling van middenoorontsteking.
Sinds midden oorontsteking kan ernstige gevolgen hebben, het is noodzakelijk om iets genereuzer te zijn met de toediening van antibiotica in het geval van tonsillitis. Zoals bij elk medicijn, moeten de voordelen altijd worden afgewogen tegen de mogelijke bijwerkingen van een antibioticum. Volgens studies heeft 10% van de volwassenen vooral last van bijwerkingen van een antibioticum diarree en huidveranderingen.
Antibiotica zijn nog steeds absoluut essentieel in het geval van etterende tonsillitis veroorzaakt door streptokokken, een soort bacterie die ernstige schade aan de nieren kan veroorzaken en hart- Het is altijd belangrijk om ze gedurende de gehele door de arts voorgeschreven periode in te nemen, ook al duurt dit vaak langer dan de bestaande symptomen. Als u te vroeg stopt met het innemen van het geneesmiddel, kunnen sommige bacteriën overleven en kan de ontsteking keer op keer oplaaien.
Als een antibioticum echter in het omgekeerde geval na 2 dagen geen effect meer zou hebben, moeten de getroffenen opnieuw een arts raadplegen om uit te zoeken of een ander antibioticum moet worden voorgeschreven. Onder de groepen geneesmiddelen die worden gebruikt, zijn er verschillende vertegenwoordigers die tegen tonsillitis kunnen worden gebruikt. Een zeer bekende vertegenwoordiger van de typische antibiotica en ook bij de tonsillitis van vaak gebruikte werkzame stoffen is de Amoxicilline.
Het wordt gebruikt voor de behandeling van een breed scala aan ziekten. Van gastro-intestinale ziekten, luchtwegen infecties, ontstekingen van het oor, neus- en keel-tot-botontsteking kan het op veel verschillende manieren worden gebruikt. Afhankelijk van het type ziekte en natuurlijk van de leeftijd en het gewicht van de patiënt, variëren ook de doseringen. Amoxicilline zorgt ervoor dat de bacteriën in hun groeifase in het lichaam afsterven.
Amoxicilline kan worden ingenomen als tabletten, bruistabletten of droog sap. Het nemen van sap werkt erg goed voor kinderen als tabletten moeilijk te slikken zijn en vooral wanneer de keel is erg pijnlijk. Amoxicilline wordt het best verdragen als het tijdens de maaltijd wordt ingenomen, omdat dan de minste bijwerkingen optreden.
De belangrijkste bijwerkingen zijn huiduitslag, droge mond en koorts In het maagdarmkanaal, misselijkheid, braken en diarree kan gebeuren. Over het algemeen wordt amoxicilline echter buitengewoon goed verdragen in vergelijking met andere antibiotica.
Alcohol moet worden vermeden tijdens het gebruik van amoxicilline of antibiotica in het algemeen. Zowel alcohol als veel antibiotica worden afgebroken in de lever Als alcohol en antibiotica elkaar daar in de weg zitten, kan dit in het ergste geval tot orgaanschade leiden.
Gedurende zwangerschap Voorzichtigheid is geboden bij het geven van borstvoeding en Amoxicilline dient alleen te worden ingenomen zoals voorgeschreven door een arts. Tijdens het nemen de anticonceptiepil u moet op een ander anticonceptiemiddel overschakelen zolang u amoxicilline gebruikt, omdat de effecten van amoxicilline op het maagdarmkanaal de opname van de anticonceptiepil kunnen verminderen en daarom kan het effect niet langer met dezelfde grote waarschijnlijkheid worden gegarandeerd. Deze groep antibiotica wordt ook gebruikt om infecties en ontstekingen van het oor te behandelen, neus- en keel, zoals tonsillitis of midden oorontsteking.
Andere indicaties zijn urinewegaandoeningen of huidinfecties veroorzaakt door bacteriën. Bekende actieve ingrediënten zijn cefaclor, cefuroxim of ceftriaxon. Net als amoxicilline remmen deze stoffen ook de groei van bacteriën en zorgen ze ervoor dat ze afsterven.
Ze worden ook zeer goed verdragen en er wordt aangenomen dat ze zeer weinig bijwerkingen hebben. Bijwerkingen kunnen natuurlijk niet worden uitgesloten. Ze zijn ook zeer geschikt voor zwangere vrouwen en moeders die borstvoeding geven, maar mogen alleen worden ingenomen op voorschrift van een arts.
Ook al bedekken de tot nu toe genoemde antibiotica al een groot deel van de bekende ziektekiemen, toch krijgt men steeds meer te maken met het feit dat veel antibiotica hun werking verliezen. De bacteriën leren in de loop van de tijd met de antibiotica om te gaan en zich niet langer door de werking te laten beschadigen. Het antibioticum verliest dus zijn werking en moet worden vervangen door een ander.
Macroliden zoals telithromycine of claritromycine worden altijd gebruikt als de hierboven beschreven antibiotica niet worden verdragen of als de bacteriën resistent zijn geworden tegen de antibiotica en daarom een verandering nodig is. Hun belangrijkste toepassingsgebied is in sinusitis en seksueel overdraagbare aandoeningen Ze beïnvloeden de eiwitproductie van cellen die niet zonder kunnen eiwitten, laat staan doorgaan met groeien of vermenigvuldigen.
Een groot voordeel is de lange werkingsduur, waardoor het maar één keer per dag toegediend hoeft te worden in vergelijking met de andere groepen. Een minstens even groot nadeel is de interactie met andere medicijnen in de lever De meeste medicijnen die we gebruiken, worden afgebroken in de lever.
Als er teveel actieve ingrediënten de lever bereiken, kan het niet langer zorgen voor een optimale afbraak en kan er schade aan de lever ontstaan. Belangrijke medicijnen waarmee rekening moet worden gehouden zijn anticoagulantia, slaappillen, kalmerende middelen, pijnstillers, medicijnen voor allergieën en voor geestesziekte Naast antibiotica, andere medicijnen zoals pijnstillers zijn ook belangrijk in de behandeling van tonsillitis.
Here paracetamol is geschikt goed of Ibuprofen, aangezien deze naast de pijn verlichting nog steeds tegen de ontsteking en het verlagen van de koorts. Zuigtabletten zijn ook erg nuttig, omdat ze de geïrriteerde keel enigszins verdoven en zo pijnloos slikken mogelijk maken, althans tijdelijk. Antibiotica zijn niet altijd de juiste oplossing voor herhaalde tonsillitis.
Als de ontsteking meerdere keren per jaar optreedt, moeten de amandelen worden verwijderd in plaats van meerdere keren per jaar antibiotica te nemen. Elke ontsteking laat littekens achter en vormt een uitstekende basis voor de groei van nieuwe bacteriën. Een terugkerende cyclus begint en kan door antibiotica slechts korte tijd worden onderbroken, maar nooit op lange termijn.
