Introductie
De menselijke huid bestaat uit een veelvoud aan lagen, die elk een andere structuur hebben, omdat ze allemaal een andere functie te vervullen hebben. De buitenste laag van de huid, de zogenaamde epidermis, is verder onderverdeeld in vijf lagen: van binnen naar buiten zijn dit de
- Basale laag
- Sting cellaag
- Graanlaag
- Glanslaag en
- Hoornlaag (stratum corneum)
De meeste cellen in de epidermis worden gevormd door de hoorncellen (keratinocyten), die zich geleidelijk ontwikkelen tot hoorncellen (corneocyten). Het hoornvlies bestaat uitsluitend uit corneocyten.
Deze cellen zijn eigenlijk al dood en bevatten dus geen celorganellen (celkern, mitochondria, enzovoort.). Tussen de afzonderlijke cellen bevinden zich vetten die de beschermende functie van de hoornvlieslaag helpen ondersteunen. Normaal gesproken bestaat de hoorncellaag uit 12 tot 200 lagen, afhankelijk van welk deel van het lichaam de huid wordt onderzocht.
Verder naar binnen vormen de individuele cellen (met behulp van zogenaamde desmosomen) nog contacten met elkaar, verder naar de oppervlakte toe, in de buitenste laag van de hoornlaag, ook wel de stratum disjunctum genoemd. Wanneer de celcontacten kapot gaan, kunnen de afzonderlijke hoorncellen van elkaar loskomen en van de huid worden verwijderd. Dit proces is heel natuurlijk en nodig om de huid geleidelijk te vernieuwen.
Het vindt normaal gesproken plaats zonder dat deze peeling zichtbaar is het menselijk oog. Alleen als er een stoornis in het proces is en als gevolg daarvan aggregaten van 500 of meer cellen in één keer van de huid loskomen, is dit te zien in de vorm van huidschilfers. Het hoornvlies heeft een uiterst belangrijke taak voor ons lichaam.
Het vormt praktisch een barrière tussen het menselijk lichaam en de buitenwereld. Zo dient het enerzijds als bescherming tegen invloeden van buitenaf. Bacterie, virussen en andere kiemen moet eerst de huidbarrière overwinnen om het lichaam te penetreren, een hindernis waarop veel van de micro-organismen al falen.
Maar ons hoornvlies beschermt ons ook tegen mechanische belasting: gebieden die worden blootgesteld aan verhoogde druk of wrijving reageren met een verhoogde productie van hoornvlies. Met behulp van de vetten die tussen de hoornvliescellen worden opgeslagen, vervult het hoornvlies nog een andere belangrijke taak: het is waterafstotend en beschermt zo het lichaam tegen onnodig vasthouden van water en uitdroging. Uit bovenstaande feiten volgt dat een relatief dik hoornvlies klassiek op de voetzolen wordt aangetroffen, omdat je er constant op loopt.
Aan de andere kant, een dik eelt kan ook op ongebruikelijke plaatsen aan de voet verschijnen, bijvoorbeeld door schoenen te dragen die te strak of verkeerd zijn. Zelfs het veelvuldig bespelen van snaarinstrumenten, zoals een gitaar, kan tot eeltplekken in de vingertoppen leiden. Het is daarom duidelijk dat in principe elk deel van de huid kan reageren met overmatig eelt productie als de juiste stressomstandigheden aanwezig zijn.
In zeldzame gevallen kan de overproductie van hoornvlies een normaal, gezond niveau overschrijden en zo pathologisch en mogelijk zelfs gevaarlijk worden. Dan is het verdikte hoornvlies een teken van een chronische ontsteking van de huid (dermatitis) en vertoont het vaak littekens. Dit wordt dan aangeduid als eelt of eelt of tyloma.
Waarschijnlijk het bekendste voorbeeld hiervan is de maïs. Een maïs oog is een groei van het hoornvlies (hyperkeratose). Dit is meestal rond en tussen de 5 en 10 millimeter groot.
In het midden bevindt zich een meestal gelige doorschijnende hoornachtige wig (die het ‘oog’ vertegenwoordigt), waarvan de punt in de diepte is gericht en pijn door druk uit te oefenen op het dieper liggende weefsel. Hoe dieper deze uitloper reikt, hoe pijnlijker de maïs meestal is. Eelt ontstaat doordat het corresponderende lichaamsdeel zich beter probeert te beschermen tegen invloeden van buitenaf door middel van een dikkere, hardere huid.
De meest voorkomende trigger is chronische druk of wrijving, vooral op de huid dicht bij het bot. Op de voetzool komen ze meestal voor bij de hoofden van de middenvoetsbeentjes. Op de tenen worden likdoorns vaak bij de teen aangetroffen gewrichtenMaïs vormen meestal niet verder volksgezondheid risico en worden daarom meestal alleen behandeld als er een verhoogd risico op complicaties is of als ze een uitgesproken gevoel van ongemak bij de patiënt veroorzaken.
Het is normaal gesproken niet nodig om hoornvliezen te verwijderen, omdat ze een natuurlijk onderdeel van het lichaam zijn en de diepere weefsels helpen beschermen. Zelfs als het op sommige plaatsen dikker is dan op andere of als "normaal" wordt beschouwd, is het meestal niet nodig om het hoornvlies te verwijderen. De enige uitzondering zijn likdoorns, als ze gepaard gaan met een hoog risico op complicaties (zie hierboven) of als het hoornvlies gepaard gaat met tranen in de huid, die, vooral als ze de bloed schepen, kan soms erg pijnlijk zijn.
Veel mensen vinden een zichtbaar hoornvlies echter onaangenaam en onaantrekkelijk, daarom willen ze het verwijderen. Het is echter belangrijk om te begrijpen dat dit een langdurig proces kan zijn en zeker niet van de ene op de andere dag. Zolang het hoornvlies zich heeft gevormd (gemiddeld duurt het een paar weken voordat een laag hoornvlies van een paar millimeter dik is gevormd), moet u plannen dat het volledig verdwijnt.
Hiervoor zijn verschillende mogelijkheden, die moeten worden gebruikt afhankelijk van de mate van ontwikkeling van het hoornvlies en individuele voorkeuren. Allereerst moet men natuurlijk proberen uit te vinden of het niet mogelijk is om het hoornvlies volledig kwijt te raken zonder het gebruik van externe AIDS. Dit betekent dat als u last heeft van verhoogde eeltplekken op uw voeten, u eerst comfortabele en niet te strakke schoenen moet dragen en ook niet langdurig op de plek moet staan.
Te warme schoenen kunnen ook de ontwikkeling van eelt bevorderen door meer zweten van de voeten. Om de ontwikkeling van eelt te voorkomen, helpt vooral lichaamsbeweging, evenals het masseren van de voet om goed te bereiken bloed bloedsomloop en daarmee eelt voorkomen. Als dit afhankelijk van het seizoen een optie is, is het altijd een goed idee om op blote voeten te lopen om eelt te voorkomen.
Over het algemeen is het een goed idee om voor uw voeten te zorgen door regelmatig zalven, lotions, schuimen of crèmes te gebruiken om de huid vochtig en soepel te houden. De eenvoudigste methode en vooral goed voor niet te dikke lagen callus is om het overtollige callus mechanisch te verwijderen. Men moet echter altijd oppassen dat u geen schade veroorzaakt met het juiste gereedschap.
Het kan heel snel gebeuren dat u zich met de scherpe gereedschappen verwondt en een ontsteking veroorzaakt. Waarschijnlijk de zachtste manier is om een puimsteen of schuurpapier te gebruiken, die beide alleen de kleinste delen van de huid tegelijk verwijderen en daarom een bijzonder zachte manier zijn om eelt te verwijderen. Het is vooral effectief als het puimsteen of schuurpapier wordt gebruikt na een voetenbad, omdat de huid dan al zachter is en overtollig eelt nog gemakkelijker kan worden verwijderd.
Dit voetbad kan gewoon in warm zeepachtig water, maar er zijn bepaalde toevoegingen die kunnen worden toegevoegd om het resultaat nog beter te maken. Deze omvatten oude huismiddeltjes zoals appelazijn of recentere ontdekkingen zoals tea tree olie of het sap van de aloe vera fabriek. Hetzelfde effect als een voetbad wordt bereikt door warm aan te brengen kamille packs.
In elk geval moet men het gebruik van te radicale mechanische methoden vermijden. Men moet bijvoorbeeld zeker afzien van het simpelweg afknippen van nog dikkere hoornvliesgebieden met een schaar. Dit veroorzaakt enerzijds ernstige schade aan de huid en anderzijds heeft het als negatieve bijwerking dat het hoornvlies meestal nog sterker teruggroeit.
Ook met vliegtuigen en soortgelijke apparaten moet men altijd voorzichtig zijn, om de huid niet te bezeren en dus meer schade aan te richten dan het uiteindelijk verwijderen van eelt. Na gebruik van bovenstaande producten kun je het beste wat meer creme op de voeten aanbrengen, bijvoorbeeld hertensebum of goudsbloemzalf, maar in principe is elke vochtinbrengende voetcrème geschikt. Naast de bovengenoemde nuttige huismiddeltjes zijn er ook speciale tincturen, zalven en pleisters tegen eelt.
De meeste van deze preparaten bevatten salicylzuur en kunnen in de apotheek worden gekocht. Salicylzuur heeft een antimicrobiële werking, wat nuttig is in het geval van corneale behandeling om te voorkomen dat beschadigde delen van de huid ontstoken en gekoloniseerd worden. kiemen, vooral als ze gevoeliger zijn voor externe prikkels dan ze normaal zouden zijn als gevolg van eerdere behandelingsmaatregelen zoals schaven of schuren. Daarnaast heeft salicylzuur ook een keratolytische (hoornachtige) werking vanaf een concentratie van 5%. Dit effect komt doordat de stof die onder normale omstandigheden voor de samenhang tussen de individuele cellen zorgt, door het zuur wordt vrijgegeven, waardoor de cellen van elkaar en van de intacte huid kunnen worden verwijderd.
Vanaf een concentratie van 10% wordt salicylzuur gebruikt voor de behandeling van likdoorns en wratten. Deze oplossingen moeten lokaal worden aangebracht om de hoornlaag op te lossen. Hierbij is het belangrijk dat de gezonde huid niet over een te groot gebied met het product in aanraking komt, anders kan het worden aangetast.
Dit komt omdat salicylzuur een acuut irriterend effect heeft op de huid en slijmvliezen, wat betekent dat het kan veroorzaken als het zuur chronisch wordt blootgesteld, kan het zelfs leiden tot aandoeningen van het maagdarmkanaal. Alle andere bekende bijwerkingen van salicylzuur, zoals ademhalingsproblemen Depressie or lever or nier schade, treedt alleen op als dit medicijn oraal wordt ingenomen. Een ander veelgebruikt ingrediënt van hoornvliescrèmes is ureum.
Dit heeft een dubbel positief effect op het overtollige hoornvlies: enerzijds werkt het als een natuurlijke vochtinbrengende crème. Enerzijds werkt het als een natuurlijke vochtinbrengende crème. Ureum zorgt ervoor dat de huidcellen meer vocht kunnen opnemen en opslaan.
Crèmes met ureum, die alleen worden gebruikt tegen uitdroging, bevatten meestal 3 tot 20% ureum. Aan de andere kant heeft het ook een direct effect op de hoornhuid. Om dit effect te bereiken zijn hogere concentraties van 40% vereist.
Ook worden vaak zalven gebruikt die collodium bevatten, hetzij in een alcohol- of etheroplossing. Andere hoornvliesstoffen (de technische term hiervoor is keratolytica) zijn
- Roodheid
- Jeuk en in het ergste geval zelfs ook
- Weefselschade
- Retinoïden (bijvoorbeeld adapaleen en tretinoïne),
- Azelaïnezuur
- Benzoylperoxide en
- Fruitzuren (bijvoorbeeld melkzuur, amandelzuur en glycolzuur).
Leidt het aanbrengen van deze lotions niet tot een verbetering of heeft u om andere redenen professionele hulp nodig, dan kunt u altijd terecht bij een zogenaamde podotherapeut (een getrainde pedicure) die vooral bekend is met likdoorns en eelt aan de voet en die wel een individueel aangepaste therapie regelen of zelf uitvoeren. Een professionele behandeling is noodzakelijk en belangrijk, zeker bij likdoorns, en heeft altijd als doel de eelt te verwijderen of op te lossen en dus te verwijderen (bijvoorbeeld met behulp van een pincet).
Als de maïs is geïnfecteerd, wordt deze ontsteking direct behandeld, waarvoor vaak de tussenkomst van een arts nodig is antibiotica moet gebruikt worden. Als de laesies erg diepgeworteld zijn, kan het nodig zijn om ze operatief te verwijderen. Zelfs als bepaalde teen- of voetafwijkingen de oorzaak zijn van de likdoorns, kan dit een indicatie zijn voor een operatie.
Als het hoornvlies ondanks alle pogingen tot zelfbehandeling niet verdwijnt en / of er andere symptomen optreden, moet er altijd rekening mee worden gehouden dat een verhoogde vorming van het hoornvlies ook de uitdrukking kan zijn van een onderliggende ziekte zoals psoriasis, die zich in sommige gevallen ook eerst of voornamelijk aan de voeten kunnen manifesteren. Dus als u hier niet zeker van bent, is het altijd een goed idee om een arts te raadplegen en om advies te vragen. Er zijn ook verschillende huismiddeltjes voor het hoornvlies op de voet die kunnen worden gebruikt voor het verwijderen ervan.
Verschillende voetbaden en een warm kamillekompres kunnen bijvoorbeeld helpen het getroffen gebied te verzachten. Hiervoor heb je een doek nodig waar je wat in doet kamille bloemen. Dan kun je er wat kokend water overheen gieten en dan - nadat de doek een beetje is afgekoeld - de aangedane voet er ongeveer een kwartier in wikkelen.
Als het hoornvlies eenmaal verzacht is, kan het meestal gemakkelijk worden weggeveegd met een puimsteen. Maar voetbaden met verschillende natuurlijke toevoegingen kunnen ook hetzelfde effect hebben. Voorbeelden zijn tea tree olie, aloe vera sap of zelfs appelazijn. Het voetbad moet dan ongeveer vijf minuten duren en dan de puimsteen gebruiken.
Daarnaast zijn er verschillende manieren om corneale groei in de eerste plaats met zeer eenvoudige middelen te voorkomen. Dit komt omdat er altijd eelt ontstaat wanneer, naast mechanische belasting, de huid relatief droog en slecht verzorgd is. Daarom kunnen veel procedures die daadwerkelijk worden gebruikt voor pure voetverzorging, worden overwogen voor profylaxe van het hoornvlies.
Enerzijds kan het regelmatig aanbrengen van crème en voldoende vocht de huid van de voeten weerbaarder maken. Crèmes die ureum bevatten met een ureumgehalte van meer dan tien procent kunnen bovendien de ontwikkeling van eelt tegengaan. Een peeling kan ook eelt voorkomen en - indien regelmatig uitgevoerd - eelt geleidelijk laten verdwijnen.
Gebruikelijke huismiddeltjes zoals olijfolie met suiker kunnen worden gebruikt om te pellen. Hiervoor moet eerst een mengsel van wat olijfolie en een paar eetlepels suiker worden bereid, zodat de consistentie van dit mengsel vrij grofkorrelig is. De voeten moeten vooraf worden gewassen en gedroogd, zodat eventuele onzuiverheden niet in de huid worden getransporteerd.
Daarna kunnen de voeten met het olie-suikermengsel worden ingemasseerd en na enkele minuten weer met lauw water worden afgespoeld. Last but not least, het schoeisel mag geen extra drukpunten hebben en in het geval van een verkeerde voetpositiekan het gebruik van inlegzolen ook enige verlichting bieden. Het callus wordt onaangenaam als het droog en gebarsten wordt.
Crèmes van verschillende fabrikanten kunnen hier tegen helpen. Let er bij het kopen van zo'n crème op dat de crème ureum bevat. Ureum is ureum en wordt ook door het lichaam zelf aangemaakt omdat het de aminozuren afbreekt waaruit eiwitten bestaan.
Daarom zijn allergische reacties op crèmes die ureum bevatten uiterst zeldzaam. Door zijn chemische samenstelling kan ureum veel vloeistof binden en is daardoor niet alleen geschikt voor de behandeling van hoornvlies maar ook als handcrème. Om een effectieve verwijdering van het hoornvlies te bereiken, moeten ook crèmes met salicylzuur worden gebruikt.
De combinatie van ureum en salicylzuur zorgt ervoor dat de huid wordt verzacht door het ureum en verwijderd door het salicylzuur. Het zuur werkt als een peeling. Vaseline kan ook worden toegepast om de soepelheid van de voeten te vergroten.
De crèmes kunnen ook worden toegepast als profylaxe voor voeten die nog niet erg sterk verhoornd zijn. Hoe dunner het eelt, hoe beter de crèmes helpen. Als het hoornvlies echter erg dik is, moet naast de crèmes een puimsteen worden gebruikt.
Als er al kleine scheurtjes (rhagades) zijn verschenen, moet er bij het aanbrengen van de crème op worden gelet dat er niet te veel van de crème in de open wond terechtkomt, aangezien dit soms tot infecties kan leiden. Voordat de crème wordt aangebracht, moeten ook de wonden worden gereinigd en indien mogelijk gedesinfecteerd. Bij niet erg ernstige vormen van eelt kunnen crèmes uit de drogisterij al helpen, terwijl bij zeer ernstige vormen ook crèmes uit de apotheek in overleg met een arts kunnen helpen. Over het algemeen dient men eerst te proberen grip te krijgen op het hoornvlies met milde crèmes uit de drogisterij, alvorens zijn toevlucht te nemen tot de crèmes van de apotheek op bestelling van een arts.
