Behandeling van een neusbotfractuur
Vooral bij de behandeling van neusbeen breuken is het natuurlijk het belangrijkst om de uitwendige wonden van de neus- en zijn omgeving. Als de bloedneus niet vanzelf stopt met bloeden, is het noodzakelijk om een neustamponade in te brengen om het bloeden te stoppen. Als het neusbeen fracturen worden niet verplaatst, meestal is geen therapie nodig, omdat de afzonderlijke delen van het neusbot ook zonder behandeling weer correct samengroeien.
Als een of meer botfragmenten echter zijn verplaatst, is het essentieel dat deze worden verkleind zodat er geen obstructie van de neus ademhaling blijft en een permanente verandering in de vorm van de neus- kan worden voorkomen. Daarom moet therapie door reductie ook binnen 8 tot 10 dagen worden uitgevoerd, anders is het mogelijk dat botten zijn stevig samen gegroeid in de verkeerde positie. Onder de vormgebreken die kunnen blijven als gevolg van het niet in de tijd verkleinen, zijn het zogenaamde zadel neus- (waar er een Depressie op de brug van de neus) en de kromme neus.
De therapie wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving or narcose in de vorm van intubatie anesthesie. Tijdens deze procedure worden de botelementen met behulp van een lift (een hefinstrument) van binnenuit de neus opgetild en weer in de juiste positie gebracht. Daarna wordt de neus meestal gefixeerd met een gips spalk, soms met een metalen spalk, om genezing zonder complicaties te garanderen.
In sommige gevallen wordt na de ingreep ook een neustamponade gebruikt om het bloeden direct te stoppen (neusbeen breuk Als een septal hematoom of een uitgesproken septal breuk met een verschuiving aanwezig is, moet in ieder geval chirurgische therapie worden uitgevoerd, aangezien vooral bochten van de neustussenschot kan relatief ernstige gevolgschade veroorzaken. De overeenkomstige procedure wordt septoplastie genoemd en wordt gekenmerkt door het zorgvuldig rechttrekken van de kraakbeen structuren in de neustussenschot.
Na de operatie moet de neus van binnenuit worden gespalkt, wat meestal gebeurt met behulp van twee plastic plaatjes, 'spalken' genaamd, die aan de neustussenschot van beide kanten om het te stabiliseren. Deze moeten ongeveer 5 tot 7 dagen in de neus blijven en worden vervolgens door de arts verwijderd (neusbot breuk Bij kinderen omvat de therapie voor een gebroken neusbot in principe dezelfde stappen als bij volwassenen.
Om vast te stellen of a neusbeenbreuk daadwerkelijk aanwezig is, kunnen verschillende klinische tests worden uitgevoerd. Een gebroken neus kan meestal sterk worden bewogen door druk met de vingers. Bovendien klagen getroffen kinderen over ernstig pijn.
Bovendien is een gebroken neusbot vooral merkbaar bij kinderen vanwege soms hevig bloeden uit de neus. Na een gesprek tussen de behandelende arts en de ouders en een aansluitend klinisch onderzoek worden meestal röntgenfoto's gemaakt op verschillende niveaus. Bovendien moet dringend een oogheelkundig onderzoek worden uitgevoerd.
In het geval van neusbeenbreuken is het niet ongebruikelijk dat de wanden van de baan extra worden gebroken. Er bestaat ook een risico op oogletsel. Vanwege de hoge blootstelling aan straling wordt computertomografie (afgekort: CT) meestal niet bij kinderen uitgevoerd.
De feitelijke behandeling van neusbotbreuken bij kinderen is onderverdeeld in conservatieve en chirurgische maatregelen. Direct na het ongeval moet een zware bloeding uit de neus meestal eerst worden gestopt. Vooral bij kinderen kan de bloedneus enorm toenemen en moet daarom zo snel mogelijk worden gestopt.
Koude pads, die worden aangebracht op de nek en voorhoofd, zijn hiervoor bijzonder geschikt. Het kind moet tijdens de behandeling zo rechtop mogelijk zitten hemostase en kantel de hoofd iets terug. Bij hevig bloeden kunnen ook tamponades in de neusgaten worden ingebracht.
Bij een fractuur van het neusbot zonder of slechts minimaal verplaatste fragmenten is chirurgische ingreep niet nodig, ook niet bij kinderen. Dit soort neusbeenbreuk wordt meestal behandeld door het aanbrengen van een steunverband. In het geval van onstabiele en / of ernstig verplaatste neusbotfracturen moet de therapie echter worden uitgevoerd door chirurgische reductie.
Het doel van de operatie is om ook bij kinderen de positie van het neusbot te normaliseren en daarna stabiel te houden. Een chirurgische correctie van het neusbot bij kinderen dient binnen één dag na het ongeval te worden uitgevoerd. Chirurgische behandeling van de fractuur van het neusbot bij kinderen kan theoretisch worden uitgevoerd onder lokale of narcose. Echter, narcose wordt meestal gebruikt voor kleine kinderen in de dagelijkse klinische praktijk.
Tijdens de operatie probeert de behandelende arts de botstukken, vertrekkend van de binnenkant van de neus, zo te positioneren dat een natuurlijke neusvorm ontstaat. In veel gevallen is het echter nodig om een kleine incisie aan de binnenkant van de neus te maken. Op deze manier kunnen vooral verbrijzelde breuken (er zijn veel kleine stukjes bot) ideaal worden verplaatst.
Een fractuur van het neusbot bij kinderen waarbij het neustussenschot extra is aangetast, vereist ook het inbrengen van twee plastic fixatiefolies. Kneuzingen kunnen ook tijdens de chirurgische ingreep worden verwijderd. Op deze manier is er kans op weefsel necrose (weefsel sterft af) en ontsteking van de kraakbeen kan verminderd worden.
A gips cast of spalk moet onmiddellijk na de operatie worden aangebracht voor een gebroken neusbot bij kinderen. Om hevig bloeden te voorkomen, kan ook een neustamponade in de neusgaten worden ingebracht. In gevallen waarin de structuren rond de neus zijn verwond, moeten meestal aanvullende maatregelen worden genomen.
Na chirurgische behandeling van een gebroken neusbot bij kinderen, kan ernstige zwelling en / of bloeding optreden, vooral in de eerste dagen. Als er meer bloedneuzen zijn, moet er dringend een arts worden geraadpleegd. Zwelling kan gemakkelijk worden gecontroleerd door zorgvuldige afkoeling.
Bovendien kan een tijdelijke sensorische stoornis in het gebied van de neus optreden. In de meeste gevallen verdwijnen deze echter na enkele weken weer. Als kinderen klagen pijn na conservatief of chirurgisch neusbeenbreuk therapie, licht pijnstillers zoals paracetamol or ibuprofen kan worden aangeboden.
Deze voorbereidingen kunnen elke vijf tot zes uur worden genomen, afhankelijk van het gewicht van de kinderen. In het algemeen en vooral na een operatie mogen kinderen niet innemen aspirine Bovendien moeten kinderen na chirurgische behandeling van neusbotbreuken ook oppassen dat ze de eerste week niet hun neus snuiten.
Kinderen moeten bij het niezen ook hun mond wijd openen. Een toename van de druk in de neus kan het behandelresultaat negatief beïnvloeden en / of leiden tot postoperatieve bloeding. Bovendien moet ervoor worden gezorgd dat er geen externe druk wordt uitgeoefend op de rechtgetrokken neus.
Getroffen kinderen moeten oppassen dat ze tijdens het spelen hun neus niet raken. Het resultaat van de herpositioneringspoging kan bij kinderen pas weken tot maanden na de fractuur van het neusbot worden beoordeeld. De reden hiervoor is dat zwellingen in het gebied van de neus zeer lang kunnen aanhouden totdat volledige regressie optreedt.
Daarnaast moet worden opgemerkt dat dit resultaat door de jaren heen verandert doordat kinderen nog steeds groeien. Indien nodig kan een corrigerende operatie na enkele jaren noodzakelijk worden. De gezichtsmaskers voor neusfracturen kunnen worden gebruikt zodat na de behandeling de fractuur en de wond goed genezen en worden beschermd tegen verdere irritatie.
Normaal gesproken worden de maskers gebruikt door professionele atleten na een breuk van het neusbot. De maskers worden gemaakt in gespecialiseerde orthopedische winkels. Om dergelijke maskers te maken, moet een orthopedisch chirurg eerst een afdruk maken van de neus- en wanggebieden.
De indruk is gemaakt van gips en het neusgebied is het belangrijkste deel van de afdruk. Een folie wordt meestal over de ogen geplaatst ter bescherming van de ogen. Vervolgens worden gipsplaten voorzichtig op het gezicht gelegd en aangedrukt.
Om de zuurstoftoevoer van de patiënt te verzekeren, wordt meestal een klein gaatje ingesneden mond hoogte. Als de pleister eenmaal is uitgehard, moet het masker tot in detail worden aangepast en gevormd. Met verschillende instrumenten wordt het masker geraspt en worden contouren en randen gladgestreken.
Plaatsen die speciale bescherming nodig hebben, krijgen een extra laag pleister. De maskers zijn meestal gemaakt van plastic of carbon. Basketbalspelers gebruiken meestal doorzichtig plastic, terwijl handballers en voetballers de voorkeur geven aan carbon. Carbon geeft een iets betere bescherming bij een hoofd impact, wat vooral belangrijk is voor deze sporten.
Nu begint de volgende stap, die "dieptrekken" wordt genoemd. De eerste stap is om gaten in de ogen te boren. Het masker wordt vervolgens bedekt met siliconenvet.
Een vel kneedbaar plastic wordt verwarmd tot ongeveer 150 graden. Wanneer de plaat deze temperatuur heeft bereikt, moet de kunststof plaat over het gipsmodel worden geplaatst zodat deze zijn vorm kan aannemen. Er is ook een vacuümzuignap die door de boorgaten wordt gestoken en de plastic plaat over het gipsmodel trekt.
In een laatste stap hoeft het masker alleen nog maar uitgesneden te worden en past de patiënt het als laatste. Het vervaardigen van een masker duurt minimaal acht uur en omvat vijf werkstappen. Dergelijke op maat gemaakte maskers zijn echter meestal erg duur en vallen niet onder volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen.
Ze worden meestal gedragen en betaald door professionele atleten. Daarnaast zijn gezichtsmaskers ook verkrijgbaar in speciale winkels voor medische artikelen voor ongeveer 70 euro, maar ze zijn alleen verkrijgbaar in standaardmaten en worden niet op maat gemaakt voor het betreffende gezicht. Het gebruik van een gezichtsmasker bij een gebroken neus is voor niet-sporters meestal niet nodig.
Voor atleten wordt het masker alleen gedragen zodat men niet hoeft te wachten op de volledige genezing van de breuk en de wond, maar door kan gaan met de sport en toch beschermd wordt tegen nieuwe breuken en blessures. De kosten van therapie bij een gebroken neusbot worden meestal volledig vergoed door zowel wettelijk als privé volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen. Als het oorspronkelijke esthetische uiterlijk van het gezicht niet kon worden hersteld, zelfs niet na de standaardbehandelingsmaatregelen voor een neusbotfractuur, volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen dekken extra cosmetische chirurgie als een teken van goede wil.
Dit is echter niet de regel en er is geen verplichting voor de verzekeringsmaatschappijen om de gemaakte kosten te dekken. Valt de oorzaak van de neusbeenbreuk binnen de dekkingsgebieden van een reguliere ongevallenverzekeraar, dan is deze verplicht de gemaakte kosten te vergoeden. Een gebroken neusbot dat ontstaat tijdens een vechtpartij, valt in de meeste gevallen echter niet onder deze regeling.
In het geval van een neusbotbreuk veroorzaakt door een vechtpartij buiten de schuld van de persoon, moet de betaling van een vergoeding voor pijn en lijden kan bij de rechtbank worden opgeëist. Het op zich nemen van de behandelingskosten door de dader wordt meestal niet afgedwongen, zelfs niet in de rechtbank. In deze gevallen komen in ieder geval de gebruikelijke kosten van behandeling voor rekening van de wettelijke of private ziekteverzekering bedrijven. Een volgende esthetische operatie moet echter meestal door de betrokkene zelf worden betaald.
