Synoniemen in bredere zin
Acromioclaviculaire dislocatie, acromioclaviculaire dislocatie, acromioclaviculaire dislocatie, clavicula-dislocatie, Tossy-letsel, Rockwood-letsel, sleutelbeen, sleutelbeen, acromion, acromioclaviculaire dislocatie, ACG-osteoartritis
Definitie
Acromioclaviculaire dislocatie is een dislocatie van het laterale uiteinde van het sleutelbeen naar de acromion met letsel aan het stabiliserende capsule-ligamentapparaat van het acromioclaviculaire gewricht.
Oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van een dislocatie van het acromioclaviculaire gewricht /schoudergewricht is een val op de schouder met directe krachtuitoefening op het acromioclaviculaire gewricht. Indirecte verwondingen door een val op de uitgestrekte arm zijn zeldzamer. Dit resulteert vaak in een sleutelbeen breuk Een veel voorkomende oorzaak van ongevallen zijn vallen van een fiets, paard of tijdens het skiën.
- acromion
- Sleutelbeen
- Verschil = verhoogd sleutelbeen
Symptomen
Een acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie manifesteert zich voornamelijk in drie symptomen: Typisch manifesteert een acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie zich met onmiddellijke, schietende pijn De aangedane persoon neemt vaak een verlichtende houding aan, aangezien elke vorm van beweging van de schouder of arm het ongemak vergroot, zoals: het naar binnen draaien van de arm voorkomt bijvoorbeeld pijn en beweging. In de regel houdt de beschermende houding in dat de arm wordt gebogen, voor het lichaam wordt gehouden en wordt ondersteund door de gezonde arm.
De verlichtende houding immobiliseert het acromioclaviculaire gewricht (dat is ook wat men zou willen bereiken, bijvoorbeeld tijdens therapie met een rugzakverband), wat leidt tot een aanzienlijke vermindering van pijn Als onmiddellijke maatregel kan de arm worden gestabiliseerd met een verband of een mitella voor de buik. Het gevolg van een acromioclaviculaire dislocatie is vaak een breuk van het kapsel in het schoudergebied.
Het wordt daarom aanbevolen om ook het volgende onderwerp aan te pakken: Capsulescheur in de schouder
- Pijn direct boven het schoudergewricht
- Zwelling van het schoudergebied en
- Zachte houding
- Overhead bewegingen
- Lateraal heffen van de arm of
- Armlift tegen weerstand.
Als de acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie optreedt tijdens het sporten, dwingt de pijn de betrokken persoon meestal om de sportactiviteit te stoppen. Het uitoefenen van druk op het schoudergebied veroorzaakt ook extra pijn, dus liggen op de geblesseerde schouder kan buitengewoon oncomfortabel zijn. Bij een acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie kan de arm relatief passief goed worden bewogen, waardoor een andere persoon (bijvoorbeeld de onderzoekend arts) bewegingen kan uitvoeren met de geblesseerde arm en schouder zonder de actieve hulp van de getroffen persoon.
Deze goede passieve mobiliteit bij een acromioclaviculaire dislocatie is een belangrijk onderscheid met een dislocatie van de schouder (dislocatie), en passieve mobiliteit zou ook beperkt zijn. Actieve mobiliteit en de bewegingsmogelijkheden van de aangedane schouder of arm zijn doorgaans aanzienlijk beperkt en kunnen alleen met veel pijn worden uitgevoerd. Onder bepaalde omstandigheden kan een gedeeltelijke of volledige instabiliteit van de schouder worden vastgesteld door de acromioclaviculaire dislocatie.
Kort na het letsel is er meestal een zwelling die zich uitstrekt tot delen van de schouder en bovenarm. Soms een blauwe plek (hematoom) wordt ook gevormd. Koelen met ijs kan een ernstigere weefselzwelling en dus nog grotere pijn voorkomen.
Afhankelijk van de ernst van het letsel kunnen niet alleen de symptomen van pijn, zwelling en verlichtende houding optreden. In sommige gevallen is het sleutelbeen (sleutelbeen) kan van positie veranderen als gevolg van de dislocatie van het acromioclaviculaire gewricht, wat verklaard kan worden door een scheur in de aangetaste ligamenten van het acromioclaviculaire gewricht. Dit kan worden verklaard door een scheur in de aangetaste ligamenten van het acromioclaviculaire gewricht.
Het uiteinde van het sleutelbeen kan naar boven uitsteken en een uitstulping onder de huid vormen. Het is echter alleen schijnbaar een verhoogde positie van het sleutelbeen; eigenlijk een lage positie van de arm of schoudergewricht vanwege het gewicht van de arm en de zwaartekracht is de reden voor het uitsteeksel van het sleutelbeen. Als alle ligamentstructuren volledig uit elkaar zijn gescheurd, kan het volledige beeld van een schoudergewricht dislocatie bestaat.
On fysiek onderzoekis het "pianotoetsfenomeen" bewijs (pathognomonisch) voor de aanwezigheid van een volledige acromioclaviculaire dislocatie, aangezien het verplaatste sleutelbeen kan worden ingedrukt met de vinger als een pianotoets, maar als de druk wordt losgelaten, springt hij meteen weer omhoog. Soms is te horen dat de botten tegen elkaar wrijven (crepitatie) Dit meestal pijnlijke symptoom kan worden gemaskeerd door zwelling van de schouder als de sleutelbeen is lichtjes uitgesproken. De omvang van het fenomeen pianotoetsen is een indirecte indicatie van de ernst van het ligamentische letsel in het geval van a schouder hoekverbinding ontwrichting.
Vanwege de zeer typische symptomen kan de diagnose van een acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie vaak al worden vermoed. De zwelling in het schoudergebied, de ontlastende houding en een plaatselijke drukpijn over het schoudergewricht duiden op een ruptuur van het acromioclaviculaire gewricht. In de regel zijn bewegingen tussen de bovenarm en schouderblad geen pijn veroorzaken wanneer het schouderblad gestabiliseerd is.
Om de diagnose te bevestigen, een röntgenstraal naast de typische symptomen is onderzoek van het schoudergewricht noodzakelijk. Bij een verstoring van het acromioclaviculaire gewricht scheuren de verschillende ligamentstructuren rond het gewricht en het sleutelbeen vaak als gevolg van een val op de schouder. Afhankelijk van hoeveel gewrichtsbanden er gewond zijn en om wat voor soort letsel het gaat, kan de pijn ook in intensiteit variëren.
Vooral in het gebied van het acromioclaviculaire gewricht aan het uiteinde van het sleutelbeen treedt hevige pijn op, die dan ook kan uitstralen naar de arm. Vaak is de pijn al zo hevig dat de patiënt de schouder of arm niet meer kan bewegen. Vaak doet zelfs het ophangen van de arm al veel pijn, daarom ondersteunen patiënten meestal de schouder in de andere hand.
Daarnaast kan er ook rond het schoudergebied zwelling optreden en is de schouder erg drukgevoelig. Een ander typisch symptoom van een complete schouder hoekverbinding dislocatie graad III volgens Tossy is het zogenaamde pianotoetsenfenomeen. Door het scheuren van de ligamenten steekt het sleutelbeen zo ver naar beneden dat het als een pianotoets ingedrukt kan worden en weer omhoog komt.
Om de pijn te verlichten, kan de patiënt medicijnen nemen zoals ibuprofen or paracetamol Na het nemen van de patiënt medische geschiedenis en fysiek onderzoekeen röntgenstraal wordt regelmatig ingenomen in het geval van acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie. In het geval van een val op de schouder, wordt de schouder geröntgend in twee vlakken (van voren (ap) en lateraal) en bovendien, als er een overeenkomstig vermoeden van een verwonding is, wordt een doelbeeld van het acromioclaviculaire gewricht genomen.
Om het fenomeen piano-aanslag verder te intensiveren, is de Röntgenstraal doelbeeld kan worden genomen onder spanning en in laterale vergelijking. Hiervoor wordt om elke patiënt een gewicht (10 kg) gewikkeld pols, trekken de acromion verder naar de voet toe en onthult een mogelijk niet-herkend fenomeen van pianotoetsen. Echografie (ultrageluid) kan ook worden gebruikt om een acromioclaviculaire dislocatie te diagnosticeren.
Bij ligamentletsels kan een bloeding in het gewrichtsgebied worden gedetecteerd (gebied met lage echo) en kan de gewrichtsruimte van 3-4 mm in het frontale vlak worden vergroot. Een voordeel van echografie is ook dat de schouder pezen (rotator manchet) kunnen gelijktijdig worden onderzocht op een blessure. Vooral oudere patiënten hebben vaker last van een letsel aan de rotator manchet.
-> Ga verder met het onderwerp Classificatie van acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie De classificatie volgens Tossy is een graad classificatie van acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie Het bevat verschillende graden op basis waarvan de ernst van het letsel wordt beoordeeld. Daarnaast wordt deze indeling ook gebruikt om een inschatting te maken van de indicatie voor chirurgie.
Het hangt af van het aantal gewonde structuren. In Tossy I bevindt een stam of gedeeltelijke breuk van de capsule en het ligament zich in het acromiclaviculaire deel van de schouder. De andere ligamenten van het sleutelbeen zijn niet gewond en het sleutelbeen is niet hoger.
Er is een verwijding van de gewrichtsruimte van het acromioclaviculaire gewricht. Tossy II is een volledige breuk van de capsule en het ligament ertussen acromion en sleutelbeen. Bovendien zijn de ligamenten van het sleutelbeen gescheurd.
Dit toont een lichte verhoging van het sleutelbeen aan de buitenkant. Ten slotte zijn in Tossy III alle ligamenten bij het acromioclaviculaire gewricht en het sleutelbeen gescheurd, wat resulteert in een zichtbare verhoging van het sleutelbeen volgens het fenomeen van de pianotoetsen. Op de röntgenfoto wordt een duidelijke verwijding van de gewrichtsruimte zichtbaar.
