Vroeger, toen spinazie nog niet klaar was om te koken in de schappen van de supermarkt, werd Nieuw-Zeelandse spinazie zeer gewaardeerd als vervanging voor echte spinazie. Dit komt omdat het, in tegenstelling tot echte spinazie, niet vastloopt bij warme temperaturen, waardoor het van de vroege zomer tot de herfst eetbare bladeren oplevert.
Dit is wat u moet weten over spinazie uit Nieuw-Zeeland
Net als echte spinazie bevat spinazie uit Nieuw-Zeeland oxaalzuur en saponinen, waardoor het een beetje bitter is smaak Het gehalte aan bitterstoffen is echter lager in vergelijking met de klassieke spinazieplanten. Zoals de naam al doet vermoeden, komt Nieuw-Zeelandse spinazie oorspronkelijk uit Nieuw-Zeeland. De plant, die verwant is aan de ijsplant, komt echter ook voor aan de kusten van Australië, Tasmanië en Japan. Ondanks het vrij vergelijkbare aroma is de bladgroente niet verwant aan spinazie, die tot de ganzenvoetfamilie behoort, maar tot de middagbloemen (Aizoaceae). De Latijnse naam van de plant is Tetragonia tetragonioides. Nieuw-Zeelandse spinazie is een eenjarig kruid dat tussen juli en oktober in het seizoen is en regelmatig moet worden geoogst. Het zijn vooral de dikke, sappige bladeren en scheutuiteinden die worden gebruikt, hoewel de bladgroente in ons land zelden commercieel verkrijgbaar is. De groente bederft snel na het oogsten. U kunt echter gemakkelijk groeien de lekkere groente in je eigen tuin en zelfs op het balkon. Bij het zaaien in het voorjaar moet worden opgemerkt dat de grote harde zaden van de vorstgevoelige plant zeer langzaam ontkiemen. Direct zaaien wordt dus niet aanbevolen, omdat er te veel tijd zou verstrijken tot de eerste oogst. De aanvankelijk wat nietige plantjes gedijen het beste op een zonnige locatie met voedselrijke, humusrijke grond en ontwikkelen zich tot imposante planten die ongeveer een vierkante meter grond per plant bedekken. Om een smakelijke, langdurige en overvloedige oogst te garanderen, moeten de planten regelmatig worden geoogst. Dit is de enige manier om constant groeien nieuwe schiet dat smaak zacht en delicaat. Zowel rauw als salade als bereid als spinazie, zijn de driehoekige, vlezige bladeren een heerlijk alternatief voor diepvriesproducten. Nieuw-Zeelandse spinazie gedijt zelfs goed als kuipplant, waardoor het mogelijk is om spinazie op het balkon te oogsten. Het aroma is vrij gelijkaardig aan dat van echte spinazie, alleen sterker.
Belang voor de gezondheid
100 gram Nieuw-Zeelandse spinazie bevat tot wel 30 milligram vitamine Cbevat bovendien, zoals bijna alle groene bladgroenten, ook provitamine A, vitamine E en verschillende vitaminen uit de B-groep (vooral vitamine B2, ook wel bekend als riboflavine), overvloedig calcium, magnesium, fosfor en ijzer Verder bevat Nieuw-Zeelandse spinazie kalium Net als de echte spinazie bevat spinazie uit Nieuw-Zeeland oxaalzuur en saponinen, waardoor het een beetje bitter is smaak Het gehalte aan bitterstoffen is echter lager in vergelijking met de klassieke spinazieplanten, daarom geven kinderen meestal de voorkeur aan deze bladgroente.
Ingrediënten en voedingswaarden
Verse spinazie uit Nieuw-Zeeland bevat veel vitaminen en mineralen waardevol voor het lichaam en volksgezondheid, maar heel weinig calorieën 100 gram van de verse, onbewerkte spruiten bevat ongeveer 21 kilocalorieën. De inhoud van eiwitten en koolhydraten is ook erg laag, respectievelijk twee en drie gram. Om deze reden is de bladgroente ideaal voor een gezond en bewust dieet, maar mag niet worden bereid met te veel vet (bijv. room). Verder bevat 100 gram Nieuw-Zeelandse spinazie tot wel 180 milligram magnesium, 150 milligram fosfor en 60 milligram calcium. De ijzer inhoud is erg laag, gemiddeld 2.6 milligram. Zo levert slechts 100 gram van deze groente ongeveer de helft van de dagelijkse behoefte aan magnesium (volgens de DGE zouden volwassenen van 25 jaar en ouder dagelijks 350 milligram magnesium moeten consumeren), ongeveer een zevende van de dagelijkse behoefte van een volwassene aan fosfor (volgens de DGE, 700 milligram), en maar liefst driemaal de dagelijkse behoefte van vitamine C (volgens de DGE, 10 milligram).
Intoleranties en allergieën
Degenen die gevoelig zijn voor oxaalzuur moet Nieuw-Zeelandse spinazie vermijden of combineren met voedingsmiddelen die calcium, zoals een glas melk, cottage cheese, of een yoghurt dressing. Het calcium in melk neutraliseert het bittere oxaalzuur. Voorzichtigheid is ook geboden bij regen, koud zomers met weinig dagen zonneschijn, omdat Nieuw-Zeelandse spinazie een hoog nitraatgehalte ontwikkelt onder lage zon teeltomstandigheden. Om dezelfde reden moeten de groenten in de tuin op de meest zonnige plaatsen worden gekweekt.
Aankoop- en keukentips
Gebruik in de keuken alleen de jonge scheuten, ongeveer tien centimeter lang, met vier tot vijf donkergroene, dikke bladeren erop. Oogst de planten zo vroeg en vaak mogelijk, want hoe vaker je de scheutuiteinden snijdt, hoe meer de plant vertakt en een betere oogst mogelijk maakt. Echter, geoogste Nieuw-Zeelandse spinazie blijft na de oogst slechts een paar uur vers in de koelkast, dus je moet het onmiddellijk daarna verwerken. Voor korte bewaring tot consumptie, is het het beste om de geoogste Nieuw-Zeelandse spinazie in een vochtige theedoek te wikkelen en in het groentevak van je koelkast te leggen. Overigens is de korte houdbaarheid de belangrijkste reden waarom de groente niet in supermarkten verkrijgbaar is. De verse bladeren worden bereid als salade of als conventionele spinazie. Om dit te doen, blancheert u de scheuten met de bladeren in zijn geheel of kort fijngehakt in het koken water Nieuw-Zeelandse spinazie kan dan worden geconserveerd door bevriezing het. Uiteraard is een verse bereiding als bladgroente ook mogelijk. Rauw als salade, vooral de bladeren in de vroege zomer, ze zijn bijzonder mals en smaakvol. Voor rauwe consumptie moet je de bladeren van de hardere stelen plukken. En hoe later de bladeren worden geoogst, hoe steviger ze worden. Daarom is Nieuw-Zeelandse spinazie, geoogst in de late zomer of herfst, het meest geschikt om te blancheren, stomen of zelfs koken. Om ze voor te bereiden, spoelt u de bladeren er gewoon onder lopend water en daarna droogdeppen met een theedoek of droog in een slacentrifuge. Een groot voordeel is dat de bladeren en scheuten van Nieuw-Zeelandse spinazie lang niet zo sterk inzakken als die van conventionele spinazie, die in dit opzicht niet bijzonder productief is. Vanwege het nitraat dat het bevat, mag Nieuw-Zeelandse spinazie, net als Duitse spinazie, niet worden opgewarmd.
Voorbereidingstips
Hoewel Nieuw-Zeelandse spinazie botanisch niet tot de spinazieplanten behoort, kan het als spinaziegroenten worden bereid. De term "spinaziegroente" komt niet uit de plantkunde, maar uit koken Het beschrijft een bereidingswijze. Typisch worden spinaziegroenten bereid door de bladeren met of zonder de stengels te stomen, koken of blancheren. Vloeistoffen zoals olie, water of bouillon zijn geschikt om te stomen, en de koken de tijd voor alle soorten voorbereiding is erg kort, maximaal acht tot tien minuten. Bovendien zijn veel van de vitaminen in spinazie uit Nieuw-Zeeland - zoals vitamine C - zijn gevoelig voor warmte, dus een kortsluiting koken tijd in weinig vloeistof wordt aanbevolen.
