Ziekteverlof na operatie | Werking van een hallux rigidus

Ziekteverlof na een operatie

Afhankelijk van het verloop van de ziekte komt er een moment dat de patiënten vanwege het pathologische proces hun beroep niet meer kunnen uitoefenen en een ziekmelding nodig hebben. Het doel is om de hallux rigidus voor een bepaalde tijd en om een ​​therapie te starten om een ​​verbetering van de symptomen te ervaren. Soms is zelfs een ziekbriefje nodig tot een operatie en daarna voor revalidatie. Dit hangt echter af van de ernst van de hallux rigidus en de eisen van de baan. Daarom kan er geen definitieve termijn voor een ziekmelding worden gegeven.

Samengevat

A hallux rigidus kan conservatief worden behandeld met een stijve inzet of pijnstillersof operatief, bijvoorbeeld door het verwijderen van storend botmateriaal. Er is een aantal chirurgische methoden om uit te kiezen, die worden gebruikt afhankelijk van de ernst en de patiënt. Samenvattend kan worden gesteld dat de chirurgische methoden voor de behandeling van een hallux rigidus het probleem van de botstructuren verbeteren en zo de symptomen verlichten.

Na de operatie kunnen er echter nog steeds bewegingsbeperkingen en pijn, die meestal minder uitgesproken zijn dan voor de operatie.

  • Een veel voorkomende chirurgische methode is de zogenaamde artrodese, die tot doel heeft het betreffende gewricht te verstijven. Dit gebeurt bijvoorbeeld door twee schroeven over de voegruimte van de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen zodat de botten het vormen van het gewricht zijn niet langer tegen elkaar beweegbaar.

    Hoewel de verstijving de pijn-opwekkende beweging, het belemmert ook de afrolbeweging van de voet, die op zijn beurt kan worden gecompenseerd door speciale schoenen of fysiotherapie.

  • Een andere methode om een ​​hallux rigidus te behandelen is het inbrengen van een kunstgewricht, in het geval van een endoprothese, dat kan worden geïmplementeerd als resurfacing, dwz een vervanging van het oppervlak van de hoofd van de middenvoetsbeentje. De geoptimaliseerde gewrichtsoppervlakken kunnen zowel de bewegingsbeperking als het resultaat verbeteren pijn.
  • Als alternatief kan een hallux rigidus worden behandeld met een cheilectomie. Bij deze procedure worden alleen de benige aanhechtingen op het oppervlak van het grote teengewricht veroorzaakt door de artrose worden verwijderd, zonder het gewrichtsoppervlak zelf te veranderen. Dit kan de verminderde beweeglijkheid van het gewricht verbeteren, wat ook de pijn kan verminderen.
  • Een methode, die als meer een laatste redmiddel wordt beschouwd, is de Keller-Brandes-operatie, waarbij het achterste deel van de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen wordt verwijderd zonder vervanging. In dit geval is er echter een verlies aan stabiliteit van het gewricht en de voet, evenals een verlies van de flexie van de voet in de richting van de voetzool.