Aangeboren klompvoet
De aangeboren horrelvoet, ook Pes equinovarus, is een verkeerde positie van de voet van het kind en komt voor met een frequentie van 1: 1000 geboorten. Jongens worden twee keer zo vaak getroffen als meisjes. De oorzaak van de voetafwijking is een verstoring van de evenwicht van de lagere been spieren, waarin plantairflexoren, dwz flexoren van de voet naar de voetzool, en supinatoren, liften van de middenrand van de voet, overheersen.
De "horrelvoet spier ”wordt ook wel de posterieure tibiale spier, die de voet erin brengt supinatie en buigt het naar de voetzool. De verkeerde positie bestaat direct bij de geboorte en is een combinatie van verschillende misvormingen. Meestal wordt bij een binnenwaartse rotatie van de voet de sikkelvoetpositie van de voorvoet, spitse voet, holle voet en een laterale afwijking van de hiel komen samen.
De exacte oorsprong van het aangeboren horrelvoet is nog niet duidelijk. Aangenomen wordt echter dat de positie van de embryo- in de baarmoeder is een doorslaggevende factor. Een verminderde hoeveelheid vruchtwater zou ook de ontwikkeling van een klompvoet kunnen bevorderen.
Als gevolg van een neuraal buisdefect, de gebrekkige vorming van de embryonale aanhechting van de centrale zenuwstelsel, verlamming van de lagere been spieren kunnen ontstaan, leidend tot de ontwikkeling van een klompvoet. Ook wordt besproken of een aangeboren klompvoet kan ontstaan in de vierde tot en met twaalfde week van zwangerschap als gevolg van het nemen foliumzuur antagonisten zoals Aminopterin® of Methotrexat®. De behandeling moet onmiddellijk na de geboorte worden gestart. In eerste instantie bestaat de therapie uit het fixeren van de voet, de zogenaamde retentie, die geleidelijk wordt aangepast aan een juiste positie (herstel).
De gips de cast moet regelmatig worden gewijzigd en het herstel wordt voortgezet. Op de leeftijd van ongeveer drie maanden kan een operatie aan de achillespees kan nodig worden, waarbij de pees wordt verlengd en de hoek tussen de enkel en hielbeen wordt gecorrigeerd. Verdere maatregelen kunnen zijn: transplantatie van de anterieure tibiale spier, botcorrecties of gewrichtsverstijving. Om verkorte spieren te strekken en te mobiliseren gewrichten van de voet dienen in een vroeg stadium fysiotherapeutische procedures te worden toegepast, aangezien op lange termijn een hernieuwde afwijking in de verkeerde positie kan optreden.
Alle artikelen in deze serie:
