De ziekte van Graves tast de schildklier aan. Het behoort tot de auto-immuunziekten. Dit betekent dat het eigen immuunsysteem zich tegen het lichaam keert en zo belangrijke cellen of weefsel vernietigt. In de overgrote meerderheid van de gevallen kan een kenmerkende constellatie van symptomen worden gevonden die samen voorkomen. Dit zijn struma (struma), tachycardie (tachycardie van de … Ziekte van Graves
Diagnose De diagnose is meestal niet erg moeilijk te stellen, omdat meestal ook opvallende bijkomende symptomen zoals orbitopathie optreden. Na een gedetailleerde anamnese kan de schildklier nader worden onderzocht met behulp van verschillende beeldvormende technieken. Daarnaast moet er een bloedbeeld worden genomen. Hier kunnen hormoonveranderingen worden bepaald. In eerste instantie is het misschien niet… Diagnose | Ziekte van Graves
Therapie Het belangrijkste punt van de behandeling van de ziekte van Graves is ongetwijfeld het toedienen van medicatie om de schildklierfunctie te verminderen, aangezien hyperthyreoïdie zich ontwikkelt, wordt dit gedaan met thyreostatica. Deze medicijnen remmen de afgifte van schildklierhormonen. Behandeling met alleen medicatie wordt alleen gebruikt als de ziekte zich in een vroeg stadium bevindt … Therapie | Ziekte van Graves
Klachten van hyperthyreoïdie De meerderheid van de patiënten (70-90%) heeft een schildklierstruma: de schildklier is vergroot; deze vergroting wordt, wanneer deze een bepaalde omvang heeft bereikt, zichtbaar bij een normale hoofdhouding en vooral wanneer het hoofd achterover ligt (=hoofd in de nek). Bij het slikken is het struma mobiel, wat een belangrijk criterium is voor … Hyperthyreoïdie symptomen
Synoniemen in de ruimste zin hyperthyreoïdie, ziekte van Graves, immunogene hyperthyreoïdie, jodiumdeficiënt struma, struma, hete knobbeltjes, autonome knobbeltjes Medicamenteuze therapie De thyrostatische (schildklieronderdrukkende) therapie zorgt ervoor dat de hormoonoverproductie in de schildklier stopt. Alle patiënten met hyperthyreoïdie (hyperthyreoïdie) worden behandeld totdat een normale schildklierfunctie is bereikt (= euthyreoïdie). Ben je geïnteresseerd in medicamenteuze therapie... Overactieve schildkliertherapie
Radioactief jodiumtherapie met 131-jodium Bij deze vorm van therapie krijgt de patiënt radioactief jodium (131jodium), dat wordt opgeslagen in de schildklier, maar niet kan worden gebruikt voor de productie van schildklierhormonen: het vernietigt de vergrote schildkliercellen als gevolg van de radioactieve straling. Zo worden hormoonproducerende cellen vernietigd en wordt de overmatige hormoonproductie verminderd. Deze … Radioactief jodiumtherapie met 131 jodium | Overactieve schildkliertherapie
