Zenuwweefsel: structuur, functie en ziekten

Zenuwweefsel is georganiseerd in een netwerk van gliacellen en neuronen. Terwijl neuronen dienen als kanalen voor excitatie, vervullen gliacellen organisatorische functies. Ontsteking, necrose, en ruimte-innemende laesies in de zenuwstelsel kan permanente schade aan zenuwweefsel veroorzaken.

Wat is zenuwweefsel?

In de anatomie verwijst zenuwweefsel naar onderling verbonden neuronen of zenuwcellen. Gliacellen worden tussen individuele neuronen geplaatst en verbinden ze met haarvaten. Dit netvormige weefsel is voornamelijk aanwezig in de hersenen en spinal cord, maar ook in het maagdarmkanaal en het netvlies. De kleur van het weefsel is tussen roze en wit. De onderlinge verbondenheid in de grijze stof is hoger dan die in de witte stof. Het zenuwweefsel dient om selectief excitatie over te brengen op de organen. Deze organen produceren bepaalde effecten als reactie op de neuronale impuls. Naast het zenuwweefsel omvatten de basisweefsels voornamelijk het spierweefsel, de bindweefsel en het epitheelweefsel. Zenuwweefsel is het enige van de basale weefseltypen dat bestaat uit cellen die op een netwerkachtige manier met elkaar zijn verbonden.

Anatomie en structuur

Gliacellen en neuronen zijn de componenten van zenuwweefsel. De individuele composieten in zenuwweefsel zijn met elkaar verbonden. Hier worden excitaties getransporteerd langs bedrukte paden met snelheden tot 350 kilometer per uur. Gliacellen komen overeen met astrocyten en oligodendrocyten of Schwann-cellen, ependymale cellen, microglia- en satellietcellen. Astrocyten zitten op de plaatsen waar neuronen in contact komen met de bloedbaan. Astrocyten komen terecht in veel celprocessen die meerdere neuronen voeden. Ze zijn verspreid over de synaps en elk neuron is verbonden met verschillende astrocyten. Schwann-cellen worden alleen in het perifere gebied aangetroffen zenuwstelsel​ Astrocyten en oligodendrocyten vormen daarentegen het ondersteunende raamwerk van de centrale zenuwstelsel​ Microglia zoals Hortega-cellen verbinden ook alleen neuronen in het centrale zenuwstelsel.

Functie en taken

Neuronen in zenuwweefsel zijn verantwoordelijk voor het verwerken en transporteren van neuronale excitatie. Ze vervullen dus de functie van excitatiegeleiding. Impulsen in het neuronale netwerk reizen langs vooraf gedefinieerde paden. Ze vertakken zich in het zenuwweefsel naar andere neuronen, vallen samen met de impulsen van bepaalde neuronen of remmen individuele neuronen. De neuroglia of gliacellen van het zenuwweefsel voeren in dit systeem hulptaken uit. Enerzijds vormen ze het ondersteunende raamwerk van de neuronen. Anderzijds zijn ze verantwoordelijk voor hun voeding en voor het op peil houden van het biochemische niveau dat de zenuwcellen nodig hebben om te werken. De functies van gliacellen zijn tot nu toe niet volledig begrepen. Aanvankelijk ging de wetenschap uit van een stopverfstof die alleen neuronen met elkaar verbindt. Onderzoek heeft inmiddels een fractie van de diverse opgaven geïdentificeerd. Gliacellen produceren bijvoorbeeld stoffen die het zenuwstelsel nodig heeft voor de zenuwfunctie. Ze verwijderen ook stofwisselingsproducten, drogen uit en bestrijden binnendringende micro-organismen. Bovendien bepalen gliacellen het patroon voor de zenuwfunctie. Ze organiseren dus het zenuwstelsel terwijl neuronen het vooraf bepaalde patroon volgen. Neuroglia specificeren bijvoorbeeld de paden waarlangs zenuwprikkelingen door de hersenen​ De cellen zijn ook betrokken bij de vorming van synapsen​ De organisatorische activiteiten van glia culmineren in wat we wieden noemen. In dit proces verwijderen de cellen neuronen die geen verbinding maken met de bezochte paden. Ze maken zelden gebruikte paden los en consolideren veel gebruikte paden. De neuronen zijn dus de excitatiegeleiders, maar de gliacellen specificeren de paden van deze excitatiegeleiding. De taken van de celtypen in het zenuwweefsel zijn dus nauw met elkaar verbonden. Gliacellen en neuronen vullen elkaar aan. De neuronen voeren de dienst uit die wordt georganiseerd door de gliacellen. Om zo te zeggen fungeren de neuroglia als beheerders van de neuronen.

Ziekten

Wanneer de drainagefunctie van astrocyten wordt verstoord, hersenen oedeem kan ontstaan ​​in het centrale zenuwstelsel. Vloeistof wordt daardoor afgezet in de hersenen. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als onderdeel van een ontsteking in het centrale zenuwstelsel. Hersenoedeem is een ernstige aandoening voorwaarde dat kan leiden naar hersendood. De bloed de toevoer naar de hersenen kan worden onderbroken of op zijn minst belemmerd door de stijgende intracraniale druk. De behandeling van dit fenomeen omvat het afvoeren van het cerebrospinale vocht uit de externe cerebrospinale vloeistofruimte, waardoor de druk op de hersenen wordt verminderd. Ook het leegmaken van de hersenen met medicatie is denkbaar. Een even bedreigende ziekte is het zogenaamde glioom. Deze verzamelnaam omvat verschillende tumoren van het centrale zenuwstelsel. Naast astrocytomen behoren bijvoorbeeld ook oligodendrogliomen tot de gliomen​ Deze tumoren zijn het meest agressieve type hersentumors en behoren tot de meest voorkomende. Zenuwweefsel kan ook worden beschadigd door primaire ziekten zoals suikerziekte. Suiker kan als onderdeel van de ziekte in het weefsel worden opgeslagen. Deze stof werkt als neurotoxine in het zenuwweefsel. Polyneuropathieën met sensorische stoornissen zijn het gevolg. Necrotiserende ziekten van het zenuwweefsel zijn ook niet ongewoon. Syphilis van het centrale zenuwstelsel wordt bijvoorbeeld vaak geassocieerd met necrotiserende effecten op zenuwweefsel. Ischemische schade aan het centrale zenuwweefsel treedt daarentegen op bij hersencysten, bijvoorbeeld omdat deze ruimte-innemende laesies de bloed levering via de hersenslagaders. Ontstekingsschade aan zenuwweefsel komt daarentegen voor bij de inflammatoire auto-immuunziekte multiple sclerose​ Na hun ondergang kan de functie van gespecialiseerde neuronen niet worden overgenomen door naburige cellen. Omdat ongedifferentieerde neuronen echter permanent naar het hersengebied migreren, is regeneratie van zenuwweefsel tot op zekere hoogte nog steeds mogelijk.