Parasietenbesmetting in de vorm van wormen, die in tal van verschillende soorten voorkomen, komt vrij veel voor. Wereldwijd zouden bijna twee miljard mensen getroffen zijn. De WHO schat dat jaarlijks ongeveer 200,000 mensen sterven aan de parasieten. De meest voorkomende wormen zijn de lintworm, rondworm en pinworm In sommige gevallen worden ze helemaal niet of erg laat opgemerkt.
Bronnen van infectie
Lintwormen leven als parasieten in de darmen van mensen. Elke soort kan verschillende symptomen veroorzaken, hoewel slechts enkele soorten een gevaar voor de mens kunnen worden. Op de foto is het hoofd een lintworm Klik om te vergroten. Besmet voedsel en de consumptie van rauw of onvoldoende verhit vlees zijn de belangrijkste bronnen van infectie. Infectie kan echter ook plaatsvinden via verschillende andere objecten zoals dieren, deurknoppen en speelgoed, of via de lucht. Op deze manieren kan de eieren van de micro-organismen komen het menselijk lichaam binnen. Ze nestelen zich in de darm en voeden zich met het voedselpulp. Na ongeveer zes tot acht weken hebben de parasieten zich ontwikkeld tot geslachtsrijpe wormen.
Symptomen van worminfectie
Tekenen van wormen in de darmen kunnen zijn: pijn in de buik, braken, lage score koorts, misselijkheid en waterig diarree Omdat deze klachten evenzeer symptomen zijn van een groot aantal ziekten, wekken ze bij artsen niet altijd direct het vermoeden van een worminfectie op. Onder de meer voor de hand liggende tekenen zijn:
- Jeuk op de billen, vooral 's avonds en' s nachts.
- Verlies van eetlust om onzichtbare redenen.
- Gewichtsverlies zonder dieetveranderingen of iets dergelijks
Alleen als wormen of hun eieren worden gespot in de ontlasting is een plaag 100 procent zeker. Jongere kinderen raken het gemakkelijkst geïnfecteerd, vooral als ze vaak hun vingers in hun mond steken, bijvoorbeeld bij het zuigen duimen.
Detectie van wormen in de darm door de arts
Albendazole is geclassificeerd als een anthelminticum. Dit zijn medicijnen die worden gebruikt om worminfecties te behandelen. Meestal zal een arts een fecaal monster aanvragen als een worminfectie wordt vermoed. Bovendien een bloed test voor een toename van eosinofiele granulocyten kan worden uitgevoerd. Bijvoorbeeld vos lintworm wordt gedetecteerd bij 85 procent van de getroffen mensen via antilichamen in de bloed Een eenvoudige methode om rondwormen te detecteren eieren is om tijdelijk een plakstrip aan de anus Deze blijven eraan plakken en kunnen door de arts onder een microscoop worden gedetecteerd.
Verschillende soorten wormen
Pinworms: Net als trichinen en rondwormen behoren ze tot de draadwormen. Deze laatste zijn ook wijdverbreid in Duitsland. Pinworms groeien tot twaalf millimeter lang en nestelen zich in de dunne en dikke darm en de appendix. Dit type worm legt zijn eieren rond de anus 's nachts, wat de frequente jeuk in de late avonduren veroorzaakt. Vaak krabben getroffen personen zich en worden onmiddellijk na het opstaan voorwerpen aangeraakt. Op deze manier verspreiden pinworms zich snel door de familie. De eerste inname gebeurt meestal via besmette groenten. Runder- en varkenslintworm: infectie vindt voornamelijk plaats door de consumptie van rauw of onvoldoende verhit vlees, waarin de larven van de wormen worden opgenomen. In de darm rijpen ze uit tot de complete parasiet met hoofd, nek deel en ledematen. Omdat alleen de laatste worden uitgescheiden in de ontlasting, wordt deze lintwormsoort daar zelden aangetroffen. Dit maakt de diagnose moeilijk, evenals zeer lichte tekenen van besmetting. Het vermoeden van een lintwormplaag wordt bijvoorbeeld versterkt als verlies van eetlust wordt afgewisseld met hongerige honger en het gewichtsverlies is merkbaar ondanks regelmatig eten. Hond/Vos lintworm: Ze behoren tot de gevaarlijkste parasieten in iemands lichaam. De eieren kunnen worden ingenomen door contact met geïnfecteerde katten, honden en vossen. Bovendien, als ongewassen bosvruchten besmet met vossenpoep worden gegeten. De ontwikkeling van de hond of vos lintworm eieren in larven vindt plaats in de darm. Van daaruit kunnen ze door de bloed schepen naar orgels zoals de lever of longen. De duur van de incubatietijd varieert van enkele weken tot meerdere jaren. Sucker wormen: Hoewel ze vooral in Afrika, Zuid-Amerika en Azië voorkomen, bereiken ze Europa vaak via vakantiereizigers. Hun larven ontwikkelen zich in zoetwaterslakken die in rivieren, meren en plassen worden aangetroffen. Via de huid van mensen bereiken ze de lever, waar ze rijpen. Van daaruit migreren ze naar de darmen of zelfs de blaas Suckworms leggen hun eieren in deze organen. Via urine en ontlasting komen ze in ons water terecht en zorgen voor nieuwe infecties.
Wanneer kinderen worden getroffen door pinworms
Een bleek uiterlijk is zeker niet altijd het teken van waar bloedarmoede, maar vaak slechts een indicatie van een andere onderliggende aandoening, zoals ontwormen of wormen. Deskundigen schatten dat de helft van alle mensen minstens één keer in hun leven door parasieten wordt getroffen. Vooral kinderen tussen de vijf en tien jaar worden vaak getroffen (zie ook: Wormen in de ontlasting van kinderen). Als wormen gedurende een lange periode niet worden gediagnosticeerd, raken ook andere familieleden vaak besmet. Onze jongste kinderen raken besmet in openbare zandbakken, onder meer door speelgoed of eten. De wormeieren passeren snel de mond in de darm. Daar ontwikkelen zich wormen met een lengte van ongeveer drie tot twaalf millimeter in de slijmvliezen. Naast de eerder genoemde anale jeuk, zijn aangedane kinderen soms aanwezig met
- Ongericht,
- Ongeslapen,
- Slechtgehumeurd en
- Zeurder.
Ernstige problemen komen uiterst zelden voor. Desalniettemin is een worminfectie in Duitsland een taboe-onderwerp, dat terughoudend is praten over. Aangifteplichtig is de ziekte niet. In een huishouden kunnen de eieren aan huisstof, kleding of lakens kleven. Ze zijn ongeveer 20 dagen buiten het lichaam levensvatbaar. Aangezien onze jongste kinderen zichzelf vaak keer op keer besmetten, strikte hygiëne maatregelen moet worden nageleefd. Dit geldt voor het hele gezin. Regelmatig handen wassen met zeep is net zo belangrijk als het kort knippen van vingernagels. Bovendien moeten ondergoed en beddengoed dagelijks worden verschoond.
Welke dokter is verantwoordelijk?
Verantwoordelijk voor een vermoedelijke worminfectie is de huisarts. In principe kan elke huisarts de diagnose stellen en de nodige medicatie aangeven, rekening houdend met leeftijd, zwangerschap of borstvoeding. De meeste medicijnen hebben een recept nodig en meestal wordt een anthelminticum (ontwormingsmiddel) voorgeschreven. Het vergiftigt de parasieten en zorgt ervoor dat ze worden uitgescheiden. Over het algemeen moet de behandeling gedurende meerdere weken worden herhaald, omdat het wormgif de larven niet doodt. Iedereen die besmet is met parasieten uit de tropen, moet een speciaal instituut voor tropische en infectieziekten voor de zekerheid in overleg met de huisarts. Sommige wormsoorten nestelen zich onder de huid In dit geval kan een chirurg of dermatoloog de micro-organismen verwijderen. De eerste is ook verantwoordelijk als er bijvoorbeeld hondenlintwormhaarden in het lichaam zijn die moeten worden geopereerd. Als parasieten zich in het oog hebben gevestigd, kan de oogarts kan helpen.
Huismiddeltjes tegen wormen
Er zijn enkele groenten en fruit die van nature helpen om de parasieten te verdrijven. Vooral als begeleiding bij medicamenteuze behandeling zijn natuurlijke remedies een nuttige ondersteuning. Rauw knoflook, bijvoorbeeld met zijn zwavel-bevattende aminozuren, helpt wormen uit de darmen te verdrijven. Hetzelfde geldt voor grapefruitzaadextract, dat echter niet geschikt is voor kleine kinderen, borstvoeding geven en aanstaande moeders. Verse wortelen, die veel bevatten beta-caroteen, bijdragen aan het doden van de eieren. De zeer onaangename jeuk van de anus kan worden verlicht met sitz-baden in zout water Wrijven met petroleum gelei, die geurloos en onoplosbaar is in water, vermindert ook de vervelende bijwerking.
