Synoniemen
MRT voor claustrofobie
Algemene informatie over de MRT
Om verschillende vragen en ziekten zo nauwkeurig mogelijk te kunnen beoordelen, is in veel gevallen een onderzoek met een MRI-apparaat noodzakelijk. Met behulp van de MRI's kunnen structuren van het lichaam worden afgebeeld die niet adequaat kunnen worden afgebeeld met behulp van andere beeldtechnieken zoals computertomografie of röntgenstraling. Een MRI-machine is meestal een langwerpig apparaat met een holle buis in het midden.
De te onderzoeken patiënt wordt meestal in deze buis geduwd met het verzoek om tijdens het onderzoek zo stil mogelijk te liggen. Bij sommige onderzoeken kan het zelfs nodig zijn dat de patiënt zijn adem een paar seconden inhoudt terwijl de beelden worden gemaakt. Een MRI-machine maakt de benodigde afbeeldingen met behulp van magnetische velden en dus zonder gebruik van schadelijke straling.
Een probleem dat relatief veel patiënten hebben bij het MRI-onderzoek is echter de noodzaak om helemaal stil in de smalle buis te blijven liggen totdat alle beelden zijn gemaakt. Zeker voor patiënten met claustrofobie is dit een grote uitdaging. Dergelijke claustrofobie kan met verschillende methoden worden behandeld.
Bijvoorbeeld sedativa kan worden toegediend of er kan zelfs een korte verdoving worden gegeven voor de tijd tijdens het onderzoek. Sommige operaties en klinieken bieden ook onderzoeken aan in moderne, zogenaamde open MRI's, waarbij het probleem van claustrofobie op de achtergrond komt. Soms is er echter simpelweg een gebrek aan informatie over de prestaties en de werking van een MRI-machine, wat leidt tot de opkomende claustrofobie in de buis.
In deze gevallen moet het praktijk- of kliniekteam uitgebreide informatie verstrekken over de aanstaande procedure om eventuele angsten, vooral claustrofobie, mogelijk van tevoren weg te nemen. Voor sommige patiënten maakt claustrofobie het onmogelijk om een MRI-onderzoek uit te voeren. In sommige gevallen kunnen andere beeldvormingsprocedures worden gebruikt.
In andere gevallen is dit niet mogelijk, wat kan resulteren in een diagnostische of Grensverkeer nadeel voor de betrokken persoon. Personen die vrezen dat ze tijdens het MRI-onderzoek aan claustrofobie kunnen lijden, kunnen en moeten in ieder geval contact opnemen met hun behandelende arts voor informatie over individuele alternatieven en mogelijke oplossingen. In de meeste gevallen kan een bevredigende oplossing worden gevonden, waarbij tegelijkertijd rekening wordt gehouden met de angst van de behandelde persoon en de medische diagnose kan worden gesteld.
De redactie adviseert ook: MRI voor te zwaar Patiënten die lijden aan claustrofobie en die op het punt staan om onderzocht te worden in een MRI-machine, worden geconfronteerd met een probleem. Tegenwoordig zijn er een aantal verschillende manieren om het onderzoek ook mogelijk te maken voor mensen met claustrofobie. Allereerst is het van belang welke lichaamsstructuur er met het MRI-apparaat wordt onderzocht.
Als bijvoorbeeld alleen de kniegewricht moet worden onderzocht, in veel gevallen is het niet nodig dat het hele lichaam in de smalle buis ligt. Bij complexe problemen die het hele organisme of grote delen van het lichaam treffen, is de oplossing natuurlijk niet mogelijk. Maar zelfs in deze gevallen kunnen alternatieven voor de normale uitvoering van een MRI worden aangeboden.
Bij veel patiënten helpt het bijvoorbeeld als kort voor het onderzoek een kalmerend middel wordt ingenomen. Desgewenst kunnen de artsen in het ziekenhuis individueel advies geven. Als claustrofobie zo ernstig is dat zelfs het gebruik van een kalmerend middel geen onderzoek toelaat, kan verdoving worden overwogen.
Hier, net als bij de anesthesie van operaties zijn er verschillende opties om de procedure uit te voeren. Welke anesthesie het meest geschikt is voor de individuele patiënt, moet worden besproken met de verantwoordelijke anesthesist. Deze anesthesisten zijn ook verantwoordelijk voor de procedure wanneer anesthesie wordt uitgevoerd in de MRI-machine.
Een andere mogelijkheid is om een ander MRI-apparaat te gebruiken. Enerzijds zijn er apparaten met een bredere buis, die het gevoel van beklemming tijdens het onderzoek aanzienlijk kunnen verminderen. Aan de andere kant worden de laatste jaren steeds vaker zogenaamde open MRI's gebruikt, die volledig zonder buisje kunnen.
In plaats van de buis moet de te onderzoeken patiënt nu tussen twee platen liggen zodat de MRI-beelden gemaakt kunnen worden. volksgezondheid verzekeringen dekken onbeperkt de kosten van het MRI-onderzoek en bovendien is de beeldkwaliteit (slechter) dan die van een moderne gesloten MRI. Dormicum® is de handelsnaam van een medicijn van Hoffmann-La Roche dat de werkzame stof midazolam bevat. Het medicijn is een van de verdovende middelen verkrijgbaar op de markt in Duitsland.
Het wordt onder meer gebruikt bij aanstaande MRI-onderzoeken, bijvoorbeeld wanneer patiënten lijden aan claustrofobie en daarom het onderzoek alleen correct kan worden uitgevoerd met Dormicum®. De groep waaraan het medicijn Dormicum® thuishoort staat in de farmaceutische industrie bekend als kortwerkend benzodiazepines. Dormicum® is daardoor relatief kortwerkend in vergelijking met andere sedativa en is daarom perfect te gebruiken voorafgaand aan een MRI-onderzoek.
Het feit dat het effect ook heel snel na inname optreedt, maakt het ideaal bij angst voor het onderzoek. Als de patiënt voor het onderzoek verdoofd wil worden, is Dormicum® in de meeste gevallen de oplossing bij uitstek. Kinderen kunnen tijdelijk Dormicum® krijgen verdoving door de individuele dosering van het medicijn aan te passen.
Het gebruik van Dormicum® voor onderzoeksdoeleinden mag echter niet lichtvaardig worden opgevat, omdat Dormicum®, zoals bij elk geneesmiddel, onderhevig is aan bijwerkingen. Omdat het kalmerende middel werkt op structuren in de hersenenzijn de bijwerkingen soms niet onbeduidend. Alleen als een MRI-onderzoek niet kan worden uitgevoerd zonder het gebruik van een kalmeringsmiddel, moet het gebruik van Dormicum® worden overwogen. Er dient een individueel consult te worden gehouden met de behandelende arts, waarin hij of zij de risico's van het gebruik van Dormicum® en eventuele bijwerkingen moet uitleggen.
