Waarom val ik af door een koolhydraatarm dieet? | Dieet met weinig koolhydraten

Waarom val ik af door een koolhydraatarm dieet?

Simpel gezegd, het principe achter een gewichtstoename is vrij banaal: als het lichaam meer energie opneemt in de vorm van voedsel of caloriehoudende dranken dan het verbruikt, blijft deze energie achter en wordt opgeslagen in de vorm van vetophopingen. Gewicht verliezen werkt daarom volgens precies het tegenovergestelde principe: als een negatieve calorie evenwicht wordt bereikt door een lagere calorie-inname of een hoger calorieverbruik, die vetophopingen smelten geleidelijk weer weg. Een actieve, gezonde dagelijkse routine met voldoende beweging en sport zou daarom een ​​vast onderdeel moeten zijn van elke voedingsinspanning.

Maar het is niet alleen de pure caloriereductie die vaak gepaard gaat met het opgeven van koolhydraten, dat verklaart het gewichtsverlies bij koolhydraatarme diëten. Ook de nogal onaangename eigenschappen van de koolhydraten op zich, die evenmin met een verzaking kunnen worden verklaard, spelen een cruciale rol in het metabolisme. koolhydraten geabsorbeerd door voedsel remmen de brandend van vet in het lichaam.

Het lichaam onttrekt de energie die het eerst nodig heeft, van recentelijk verbruikt koolhydraten, dwz van de laatste maaltijd, die nog aanwezig kan zijn in de maag en darmen, en voor de eenvoud niet terugvallen op kleine kussentjes die eigenlijk zouden moeten verdwijnen. Pas als er geen snel bruikbare energie beschikbaar is, spant het lichaam zich in om vetreserves af te breken en er energie uit te halen. Zogenaamde enkelvoudige koolhydraten, zoals die gevonden worden in wit brood, fastfood, snoep, witte noedels en nog veel meer, leiden ook tot een sterke stijging van de bloed suikerspiegel, aangezien ze onmiddellijk worden opgenomen als een "eenvoudige" energiebron en plotseling beschikbaar zijn in het bloed.

Deze enorme toename leidt tot een sterk insuline vrijlating. Het hormoon, dat ook een grote rol speelt bij diabetici, zorgt ervoor dat de suiker uit de bloed wordt opgeslagen in verschillende cellen van het lichaam. Zodra deze voorraden zijn gevuld, slaat het lichaam de resterende beschikbare energie op in de vorm van vetophopingen in de typische probleemzones. Deze snelle verwijdering van de beschikbare suikers uit de bloed leidt tot een zeer snelle, verrassende daling bloed suiker niveaus, die een hernieuwd verlangen naar suikerachtig, zoet en calorierijk voedsel opwekken. Er ontstaat een vicieuze cirkel van eten, vraatzuchtige eetlust en hernieuwd eten.