Duimzuigen of zuigen is een aangeboren, menselijke reflex die volkomen normaal is in de kindertijd. Als het gedrag echter niet vanzelf stopt bij oudere kinderen, kan het problematisch worden. Duimzuigen moet hierbij worden tegengegaan met aandacht voor de kaak en het gehemelte.
Wat is duimzuigen?
Duimzuigen of zuigen is een aangeboren, menselijke reflex die volkomen normaal is in de kindertijd. Als het gedrag echter niet vanzelf stopt bij oudere kinderen, kan het problematisch worden. Duimzuigen is een menselijke gewoonte. Het houdt in dat de pasgeborene of peuter hun duim in hun mond om erop te zuigen of te zuigen. Duimzuigen is in feite een buitengewoon natuurlijk proces waarmee elke baby wordt geboren en is in de meeste gevallen niet problematisch. In veel gevallen verdwijnt de reflex vanzelf rond de leeftijd van ongeveer twee jaar. Aangenomen wordt dat kinderen zichzelf kalmeren door te zuigen en te managen spanning onafhankelijk op deze manier. Baby's vinden ook comfort, bescherming en veiligheid in dergelijk gedrag. In veel gevallen houdt duimzuigen meer in dan alleen kauwen vinger Vaak gebruiken kinderen ook bekende voorwerpen zoals knuffeldekens, knuffelbeesten of zelfs kleding om op te zuigen.
Oorzaken
De oorzaken van de duimzuigreflex zijn diep geworteld in aangeboren menselijk gedrag. De zuigreflex is al bij het kind aanwezig als het net ter wereld is gekomen. Daarom is het zuigen op de duim een van de eerste activiteiten die het kind instinctief en zonder hulp uitvoert. Als gevolg van deze reflex begint een pasgeborene meteen te zuigen als zijn lippen of zelfs maar het puntje van zijn tong in contact komt met een vreemd voorwerp, zoals de duim. Dit fenomeen, dat ook bij apen kan worden waargenomen, is vooral belangrijk om ervoor te zorgen dat de voedselopname tijdens het eerste levensjaar gegarandeerd is. Psychologisch is duimzuigen echter niet alleen een zuigreflex, maar is het ook een vorm van zelfverzachting bij jonge kinderen, zelfs volwassenen.
Diagnose en verloop
Onder specialisten is de regel vastgesteld dat duimzuigen volkomen normaal en ongevaarlijk is tot een leeftijd van ongeveer drie jaar. Als het gedrag echter doorgaat na deze leeftijdsgrens en mogelijk zelfs bij volwassenen kan worden waargenomen, moet men niet alleen spreken van een slechte gewoonte, maar ook van gedrag dat schadelijk is voor volksgezondheid Niet alle medische experts kennen echter een negatieve betekenis toe aan "zuigen" op volwassen leeftijd. Duimzuigen wordt beschouwd als rustgevend, gezellig en spanningzelfs bij volwassenen verlichtend. Desondanks is duimzuigen onder volwassenen vaak een beschamend taboe. Met toenemende leeftijd kan het constante zuiggedrag meestal leiden tot een verkeerde uitlijning van de tanden. Vooral in de kritieke peutertijd vordert de groei snel, de snijtanden worden naar voren geduwd en worden krom door permanent duimzuigen. In het latere verloop treden echter in de meeste gevallen ook kaakafwijkingen op, die een leven lang blijven bestaan en alleen met moeite en grote inspanning kunnen worden gecorrigeerd.
Behandeling en therapie
Als kinderen tekenen van blijvende schade vertonen door onophoudelijk duimzuigen, is behandeling van het probleem onvermijdelijk. De regel is altijd: hoe eerder hoe beter. Kortom, de fopspeen is altijd beter dan de duim, dus een vervangende activiteit voor het kind is in eerste instantie verstandig. Vanaf het derde levensjaar, met het oog op mogelijke blijvende schade aan de tandstelselmoet worden begonnen met het stoppen van duimzuigen door middel van cognitieve strategieën. Het is vaak nuttig om het kind de gevaren van zijn gewoonte te leren begrijpen en het gedrag te veranderen door middel van complimenten en positieve bekrachtiging. Zuigen op een fopspeen als vervanging is ook een optie tot ongeveer de leeftijd van vijf jaar, hoewel tandartsen meestal aanbevelen om deze optie ook al vroeg volledig te elimineren. In principe is rubber echter veel toleranter dan enig ander vreemd voorwerp. Als het duimzuigen echter later doorgaat jeugd of zelfs op volwassen leeftijd optreedt, kunnen ook psychische problemen worden aangenomen. Als zuigen als storend wordt ervaren, is hier een behandeling door een psycholoog op zijn plaats, die de oorzaken van deze vorm van zelfverzachting tot op de bodem uitzoekt.
het voorkomen
Omdat duimzuigen en zogen een aangeboren reflex is, kan er weinig preventief worden gedaan om het gedrag te stoppen. Studies van de afgelopen jaren hebben echter aangetoond dat de incidentie van duimzuigen veel lager is bij kinderen die borstvoeding hebben gekregen. Vermoedelijk is de reden hiervoor de zeer lange, intense perioden van het zuigen aan de moederborst. Op deze manier bevredigen zuigelingen hun reflex al volledig bij het voeden en hebben ze vervolgens niet langer de behoefte om aan de zuigeling te zuigen vinger Daarom moet, zelfs bij baby's die flesvoeding krijgen, erop worden gelet dat er lang en uitgebreid wordt gezogen.
