Waarom eigenlijk medicatie?
Volgens huidig wetenschappelijk onderzoek is de veranderde werking van de hersenen verantwoordelijk voor de ontwikkeling van ADHD impliceert een complexe stoornis in de catecholamine evenwicht van de hersenen. Wat betekent dit? Geconcludeerd kan worden dat bij een duidelijk bewezen ADHD-syndroom de disbalans van de boodschapperstoffen verantwoordelijk kan worden gehouden voor afwijkend gedrag.
Terwijl sommige boodschapperstoffen voldoende beschikbaar zijn, andere onvoldoende, resulteert dit uiteindelijk in de verschillende symptomen van ADS. Vanwege de vele mogelijke combinaties (zie hierboven), kunnen catalogi van criteria voor symptomatische analyse of iets dergelijks nooit echt als een volledige lijst worden beschouwd. – De boodschapperstoffen zijn normaal gesproken in evenwicht, maar dit evenwicht is verstoord bij kinderen met ADHD.
- De catecholamines (= boodschapperstoffen) krijgen een specifieke functie: noradrenaline - rit Serotonine – impulsiviteit dopamine - rit. De interactie van deze boodschapperstoffen leidt op zijn beurt tot verdere effecten: noradrenaline en serotonine – ontwikkeling van angst serotonine en dopamine – eetlust, agressie, lust Noradrenaline en dopamine – motivatie Serotonine, noradrenaline, dopamine – stemming, emotionaliteit, cognitieve vaardigheden. – Gedragspatronen maken het mogelijk conclusies te trekken over de onderliggende disbalans. – Deze onbalans verstoort de overdracht van informatie tussen de individuele zenuwcellen op het gebied van het individu hersenen gebieden. Als dit evenwicht verstoord is, kunnen prikkels niet op de gebruikelijke manier worden overgedragen.
Wat zijn de argumenten voor en tegen medicatie?
De effectiviteit van deze stoffen spreekt duidelijk in het voordeel van het nemen van medicatie. Het concentratievermogen wordt in zeer korte tijd verbeterd en deelname aan school of werk wordt vergemakkelijkt. Medicamenteuze therapie is daarom de eenvoudigste en vaak meest effectieve vorm van behandeling voor aandachtsstoornissen.
Bovendien maken een groot aantal onderzoeken met een groot aantal proefpersonen het mogelijk om de voordelen en risico's van deze geneesmiddelen te beoordelen. De gebruikelijke medicijnen hebben echter vaak bijwerkingen die mogelijk ernstiger zijn dan de huidige studiesituatie suggereert. Vooral kinderen maken zich daarom zorgen over het verstoren van hun ontwikkeling en het veroorzaken van langdurige schade.
Bovendien beloven steeds meer nieuwe therapieën hetzelfde succes met minder bijwerkingen. De huidige medicijnen worden daardoor steeds minder belangrijk. Ze blijven echter de best onderzochte therapievorm met onbetwiste effectiviteit, en ook andere stoffen en maatregelen kunnen bijwerkingen veroorzaken die nog niet bekend zijn. Het belangrijkste bij de behandeling is daarom om de voordelen en risico's van elke vorm van therapie af te wegen en het beste plan voor de patiënt individueel op te stellen.
Welke medicijnen worden er gebruikt?
In principe kunnen dezelfde actieve ingrediënten worden gebruikt in: ADHD zoals bij typische ADHD. Deze stoffen vergroten het concentratievermogen door een verbeterde signaaloverdracht in de hersenen en kunnen daarom helpen bij bijna alle aandachtsstoornissen. De meest gebruikte stof voor dit doel is: methylfenidaat, dat is opgenomen in medicijnen zoals Ritalin® of Medikinet®.
Als dit niet voldoende verbetering laat zien, kunnen andere medicijnen worden gebruikt, zoals amfetaminen met hetzelfde werkingsmechanisme. Hoewel deze stimulerende middelen zeer effectief zijn bij de behandeling, zijn ze: psychotrope geneesmiddelen en hebben vaak bijwerkingen. Andere stoffen zoals atomoxetine (in het medicijn Strattera®) vallen op een ander punt in de signaaloverdracht in de hersenen aan.
Hun effect is meestal wat zwakker, maar ze hebben geen verslavend potentieel en er zijn minder bijwerkingen. Andere medicijnen die daadwerkelijk zijn ontwikkeld voor andere ziekten, maar in individuele gevallen ook helpen bij ADHD, kunnen ook ter beoordeling van de arts worden voorgeschreven. De verschillende onevenwichtigheden van de boodschapperstoffen claimen verschillende groepen medicijnen voor zichzelf, die specifiek bedoeld zijn om de onbalans aan te pakken en symptomen te verlichten of te verminderen.
Alle hieronder genoemde groepen geneesmiddelen behoren tot de zgn psychotrope geneesmiddelen Deze groep geneesmiddelen omvat doorgaans alle geneesmiddelen die een psychoactieve werking hebben en dus de activiteit van het CZS (= centraal zenuwstelsel). Ze handelen bij de synaps / bij de synaptische spleet, dat wil zeggen precies waar boodschappersubstanties worden gebruikt om prikkels door te geven zenuwcel naar zenuwcel.
Meer informatie vind je onder Oorzaken van ADS op de ADS – Hoofdpagina. Bij een messenger disbalans worden de volgende groepen geneesmiddelen gebruikt: Bij antidepressiva wordt onderscheid gemaakt tussen: Afhankelijk van de noodzaak en aard van de disbalans schrijft de behandelend arts medicatie voor uit de betreffende groep. In het geval van ADS worden voornamelijk stimulantia gebruikt en worden ze beschouwd als de middelen van eerste keuze.
In het kader van therapie voor volwassenen met ASS kan het gebruik van tricyclische antidepressiva ook raadzaam zijn. – Stimulerende middelen, waaronder bijvoorbeeld medicijnen met de werkzame stof methylfenidaat (bijv. Ritalin®)
- Antidepressiva
- MAO - Remmers
- NARI (selectieve norepinefrine-hervattingsremmers)
- RIMA (omkeerbare monoaminooxidaseremmers)
- SNRI (serotonine - norepinefrine - hervattingsremmer)
- SSRI (selectieve serotonineheropnameremmer)
Kruidengeneesmiddelen worden gebruikt voor een breed scala aan concentratieproblemen om de mentale prestaties en het psychisch welzijn te verbeteren. Een voorbeeld hiervan is de Chinese ginkgo actief ingrediënt, dat verbetert bloed circulatie in de hersenen.
Preparaten met cafeïne en omega-3-vetzuurcapsules kunnen bij sommige patiënten ook de aandacht verbeteren. Als een aanvullen, Bach bloemen mentale verbetering volksgezondheid en dus ook mentale prestaties. THC, het actieve ingrediënt van de cannabisplant, kan ook door een arts worden voorgeschreven, maar wordt zeer zelden gebruikt en meestal alleen in de hyperactieve vorm van ADHD.
In tegenstelling tot de typische ADHD, vereist ADHD geen: verdoving door de actieve ingrediënten. Populaire stoffen zoals: valeriaan en dergelijke zijn daarom meestal ook niet effectief. Ook de werking van de kruidengeneesmiddelen is controversieel, onvoldoende bewezen en bijwerkingen kunnen niet worden uitgesloten.
Bij milde vormen van ADHD of bij ernstige intolerantie voor psychostimulantia kunnen ze een alternatief zijn, maar moeten ze met voorzichtigheid worden gebruikt. Bovenstaande kruidengeneesmiddelen zijn zonder recept verkrijgbaar en in de apotheek. Ervaren apothekers kunnen ook andere stoffen aanbevelen.
Er moet echter rekening worden gehouden met de kwaliteit van de stoffen, vooral in het geval van zelfzorggeneesmiddelen, aangezien steeds meer van deze voedingssupplementen zijn nu op de markt, worden ook verkocht door supermarkten en dergelijke, en worden niet zo streng getest als geneesmiddelen op recept. Bij het kopen in een apotheek kan echter worden uitgegaan van een goede kwaliteit. Net als bij kruidengeneesmiddelen kunnen homeopathische benaderingen zeer effectief zijn, maar ze hebben ook bijwerkingen. Sinds homeopathie omdat een holistisch therapieconcept het gehele psychisch welzijn bevordert, kan het een groot therapeutisch succes bereiken, vooral in het geval van ADHD met de bijbehorende psychische problemen. Afhankelijk van het uiterlijk kan bijvoorbeeld worden gedacht aan verschillende stoffen substances zwavel voor hoge intelligentie en nieuwsgierigheid of agaricus voor typische dromerigheid.
Alle artikelen in deze serie:
