Meatotomie is een chirurgische procedure die wordt gebruikt om vernauwingen van de externe urethrale opening te behandelen. De chirurg snijdt de uitwendige urethrale opening door en hecht deze weer aan elkaar in een verwijde anatomie. Meatotomie veroorzaakt ongemak tijdens het plassen gedurende de eerste week na de operatie.
Wat is meatotomie?
Meatotomie is een chirurgische ingreep die wordt gebruikt om een vernauwing van de uitwendige urethrale opening te behandelen. Meatusstenose is de term die wordt gebruikt om een vernauwing van de urethrale opening te beschrijven. Een dergelijke vernauwing is in veel gevallen aangeboren, maar kan ook worden verworven en gaat dan gepaard met letsel of ontsteking in de omgeving. Meatusstenose is pijnlijk voorwaarde en oorzaken pijn vooral tijdens het plassen. Bovendien kan de vernauwing de kolonisatie van bacteriën en dus infecties van de urinewegen. Bovendien kan een vernauwing in het gebied van de uitwendige urethrale opening resulteren in een verzwakking van de urinestraal of een onvolledige lediging van de urinewegen. blaas Incompleet blaas Vooral het legen wordt in verband gebracht met terugkerende blaasontstekingen. Om dergelijke verschijnselen te voorkomen, is een snelle behandeling van de primaire oorzaak aangewezen. Er zijn verschillende procedures beschikbaar voor de behandeling van meatusstenose. Een van hen is meatotomy. Dit is een chirurgische verwijding in het gebied van de uitwendige urethrale opening, die voornamelijk wordt gebruikt voor stenose met korte rek. Meatotomies zijn chirurgische ingrepen en worden daarom beschouwd als invasieve behandelingsprocedures.
Functie, effect en doelen
Een meatotomie wordt uitgevoerd op indicatie van een vernauwde urethrale opening. In de meeste gevallen is het een poliklinische ingreep die wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving en duurt meestal niet meer dan tien minuten. In bijzondere gevallen narcose wordt vooral gebruikt bij kinderen, coöperatieve patiënten of mensen met een onstabiele psyche. Tijdens de operatie snijdt de arts de vernauwing door in het gebied van de uitwendige urethrale opening. Na het snijden hecht de arts het ingesneden gebied. Hij gaat zo te werk dat de urinebuis blijft zo breed mogelijk. Aan het einde van de chirurgische procedure wordt bij de patiënt gewoonlijk een katheter in de urethrale opening ingebracht. Deze katheter is enerzijds bedoeld om de dilatatie te stabiliseren en anderzijds om ervoor te zorgen dat de urine kan wegstromen zonder pijn ondanks de pijnlijke urethrale opening en wordt over de wond geleid. Bovendien voorkomt de katheter dat de verwijde opening vast komt te zitten en de urinebuis van samengroeien in een vastzittende positie. In de meeste gevallen blijft de katheter alleen de eerste 24 uur in de opening. Na ongeveer een week is de wond genezen. Een dag na de operatie wordt de katheter verwijderd. Snijden van de externe urinebuis is niet geschikt voor alle meatusstenosen. In sommige gevallen worden de symptomen bijvoorbeeld veroorzaakt door tumoren, die een heel andere behandeling vergen. Meatotomie is ook niet geïndiceerd in gevallen van hogere graad of gecompliceerde urinaire meatus stenose. In deze gevallen is de kans groter dat reconstructie van de urethrale opening, ook bekend als meatusplasty, wordt uitgevoerd. De hier beschreven meatotomie is de plastic meatotomie. Plastic insnijding van de uitwendige urethrale opening moet worden onderscheiden van Otis meatotomie. Bij deze procedure worden met een speciaal instrument twee verschillende plaatsen bij de urethrale opening doorgesneden. In vergelijking met plastic meatotomie veroorzaakt Otis meatotomie meer pijn en vertoont een iets hoger risico op herhaling. Hoewel recidieven zelfs bij plastische meatotomie niet zijn uitgesloten, is de procedure soms de meest gebruikte chirurgische procedure voor meatusstenose en wordt soms geacht de grootste kans op succes te hebben.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Meatotomie is een operatie en gaat als zodanig gepaard met verschillende risico's en bijwerkingen voor de patiënt. Deze omvatten bijvoorbeeld algemene chirurgische risico's. Deze chirurgische risico's zijn bijvoorbeeld bloeding of infectie. De huidige geneeskunde is echter in staat om met name het risico op infectie tot een minimum te beperken dankzij moderne standaarden. Als narcose wordt gebruikt, de hoge spanning op de cardiovasculair systeem Er moet rekening worden gehouden met de ingreep veroorzaakt door de operatie, in de regel kan een gezond persoon hiermee overweg spanning In extreme gevallen kan de spanning wel leiden tot instorting van de bloedsomloop of zelfs hartstilstand Reacties op de verdoving komen vaker voor. Deze reacties omvatten bijvoorbeeld misselijkheid, hoofdpijn or braken Meatotomie gaat naast algemene chirurgische risico's gepaard met enkele operatiespecifieke risico's en ongemak. Sommige patiënten zijn bijvoorbeeld bang voor het risico van incontinentie Het is echter vrijwel onmogelijk voor incontinentie als gevolg van een meatotomie. Als er echter geen katheter wordt ingebracht, kan dit leiden tot adhesie van de wond. In dit geval moet het operatiegebied gedeeltelijk worden heropend om de mogelijkheid van foutieve adhesie van de urethrale opening uit te sluiten. In de eerste week na de operatie voelen patiënten met een meatotomie ook vaak een gevoel van druk in het geopereerde gebied. Bovendien zijn er onaangename gevoelens tijdens het plassen. Veel patiënten melden bijvoorbeeld een brandend gevoel totdat de wond volledig is genezen. Er kunnen ook risico's zijn verbonden aan genezing. In de regel wordt littekenvorming binnen de perken gehouden met een professioneel uitgevoerde meatotomie. In individuele gevallen is echter overmatige vorming van littekenweefsel waargenomen. Dit fenomeen kan leiden herhaalde stenose van de uitwendige urethrale opening en vereist verdere chirurgie. In de regel wordt na een dergelijke verzakking geen meatotomie opnieuw uitgevoerd. In plaats daarvan wordt besloten om de uitwendige urethrale opening te reconstrueren na een recidief.
