Oorzaken
A wervelkanaal stenose is geen plotselinge gebeurtenis in de wervelkolom. Integendeel, het ontwikkelt zich na een sluipend proces dat meestal jarenlang onopgemerkt en onopgemerkt blijft. Het is een langzame, aan slijtage gerelateerde, degeneratieve hermodellering van de botstructuur van de wervelkolom.
Niet alle degeneratieve veranderingen in de wervelkolom veroorzaken klachten; integendeel, ze komen voor bij bijna alle mensen op oudere leeftijd. Uiteindelijk zijn ze dus iets natuurlijks dat optreedt met de leeftijd. Het al dan niet ontwikkelen van klachten hangt sterk af van de mate van verandering, de basisstabiliteit van de wervelkolom, het algemeen voorwaarde van de persoon en vooral de belasting waaraan de wervelkolom wordt blootgesteld, bijvoorbeeld door sport of werk.
Maar wat zijn degeneratieve processen precies? En hoe kunnen ze worden voorgesteld? Een degeneratieve verandering is een soort slijtage of verval van weefsel, dat meestal gepaard gaat met een functionele beperking van het getroffen gebied, bijvoorbeeld een gewricht.
In de context van wervelkanaal stenose van de lumbale wervelkolom. Een belangrijk proces dat in deze context moet worden genoemd, is de ontwikkeling van botaanhechtingen. Deze staan ook bekend als osteofytische bijlagen of spondylofyten.
Dit zijn benige aanhechtingen die voorkomen op verschillende locaties van de wervellichamen en de benige verlengingen van de wervels. Aangezien deze uitbreidingen veel ruimte in beslag nemen en voorkomen op plaatsen waar er geen ruimte voor is, kunnen andere constructies vernauwd raken. In wervelkanaal stenose, benige aanhechtingen vernauwen belangrijke zenuwwortels bij hun uitgangspunten in de tussenwervelgaten (Foramina intervertebralia) en de spinal cord in het wervelkanaal.
Voorts artrose-achtige veranderingen in de tussenwervelschijf gewrichten zijn een gevolg van slijtage. De tussenwervel gewrichten zijn de gewrichten die de wervels met elkaar verbinden, ook wel facetgewrichten genoemd. Bij degeneratieve slijtage verliezen ook de tussenwervelschijven hoogte. Dit verlies aan hoogte en elasticiteit van de tussenwervelschijven leidt tot een hogere belasting van de afzonderlijke wervellichamen.
Bovendien verliest het belangrijke ligamenteuze apparaat van de wervelkolom ook zijn elasticiteit, omdat het niet langer strak staat door het verlies van hoogte. Een mogelijk gevolg kan een zogenaamd spondylolisthesis, waarbij de wervellichamen tegen elkaar schuiven. Al deze degeneratieve veranderingen resulteren uiteindelijk in vernauwing op verschillende punten van de wervelkolom.
Sterke rugspieren kunnen helpen om de wervelkolom te stabiliseren en krachten en belastingen op te vangen. Mensen bij wie de rugspieren niet goed zijn getraind, hebben meer kans op klachten. Naast slijtage-gerelateerde veranderingen in de wervelkolom, zijn er andere primaire ziekten die spinale stenose van de lumbale wervelkolom kunnen veroorzaken.
Deze zijn echter zeer zeldzaam. Een voorbeeld van zo'n ziekte is de ziekte van Paget (ostitis deformans), een botziekte die het optreden van benige aanhechtingen aan de lumbale wervelkolom bevordert. Hormonale onevenwichtigheden, zoals Syndroom van Cushing, waarin verheven cortisone niveaus in de bloed aanwezig zijn, kan ook spinale stenose veroorzaken. Tenslotte, wervelkanaalstenose van de lumbale wervelkolom kan ook optreden als complicatie tijdens een spinale operatie.
Alle artikelen in deze serie:
