Vermoeidheidsbreuk in de middenvoet

Algemene informatie over vermoeidheidsbreuken

Een vermoeidheid breuk is een botbreuk (fractuur) veroorzaakt door overbelasting van het corresponderende bot. Heel vaak dit type breuk beïnvloedt de middenvoet en wordt gekenmerkt door pijn. Een bot breuk dat niet wordt veroorzaakt door een plotseling trauma dat van buitenaf op het bot inwerkt, maar door overbelasting van het bot, wordt een vermoeidheidsbreuk genoemd.

Deze botbreuk ontstaat meestal over een langere periode door overschrijding van de individuele belastingsgrens van het bot, waardoor kleine fracturen (microfracturen) ontstaan. Deze kunnen dan uitgroeien tot grotere fracturen. Er zijn twee vormen van vermoeidheidsbreuken, namelijk de spanningsbreuk en de insufficiëntiefractuur.

A spanningsbreuk is een vermoeidheidsfractuur van een gezond bot, die vaker voorkomt bij wedstrijdsporters. Bij een insufficiëntie fractuur is het bot al beschadigd door osteoporose of bottumoren, bijvoorbeeld. Als gevolg hiervan is het niet meer zo resistent en kan het gemakkelijk breken onder stress.

Over het algemeen wordt het bot overbelast als het herhaaldelijk te veel, te lang of onjuist en eenzijdig wordt belast. Daarom is de middenvoetsbeentje een van de meest voorkomende botten aangetast door vermoeidheidsbreuk, omdat het constant wordt blootgesteld aan hoge belasting tijdens het lopen. De vijf middenvoetsbeentje botten (Ossa metatarsalia), die zich tussen de tenen en de tarsaal botten, worden samengevat als de metatarsus.

De middenvoetsbeentje is betrokken bij de vorming van de voetboog en is belangrijk voor de schokken absorptie van het lichaam wanneer verticale krachten worden uitgeoefend, zoals wanneer lopend. Meestal treedt een vermoeidheidsbreuk van de metatarsus op op de tweede, derde of vierde plaats middenvoetsbeentje bot en wordt dan marcherende breuk genoemd. Deze naam vindt zijn oorsprong in de militaire sector, aangezien de breuk vaker voorkwam bij ongetrainde soldaten na lange marsen. Als de breuk het vijfde middenvoetsbeentje beïnvloedt, wordt dit Jones-fractuur genoemd.

Oorzaken van een vermoeidheidsbreuk in de metatarsus

De oorzaken van een vermoeidheidsbreuk van de middenvoetsbeentje zijn enerzijds overbelasting van de middenvoetsbeentjes door overbelasting. Aan de andere kant zijn er een aantal factoren die de botstabiliteit verminderen en zo vermoeidheidsbreuken bevorderen. De middenvoetsbeentje wordt gestrest tijdens het lopen.

Omdat het de taak is van de middenvoetsbeentje om verticale krachten op het lichaam te absorberen en op te vangen, worden de middenvoetsbeentjes tijdens sprongen ook aan hoge spanning blootgesteld. Dit kan ook leiden tot vermoeidheidsbreuken tijdens verspringen. Vooral hardlopers, basketbalspelers en dansers worden vaak getroffen.

osteoporose is een van de belangrijkste factoren die leiden tot verminderde botstabiliteit. In dit geval wordt gereduceerde botsubstantie in het bot ingebouwd en is botresorptie overheersend, waardoor het bot poreus en vatbaar is voor breuken, zelfs bij lage belasting. osteoporose treft vaak oudere vrouwen die, na de menopauze, produceren minder van het vrouwelijke geslachtshormoon oestrogeen, dat essentieel is voor het botmetabolisme en dus voor stabiele botten.

Bovendien worden vermoeidheidsfracturen van de metatarsus bevorderd door voetafwijkingen zoals de holle voet (Pes excavatus), wat kan resulteren in een verkeerde belasting, wat dan sneller leidt tot botafslijtage en dus tot breuk. Een ander risico op vermoeidheidsbreuken zijn medicijnen die een negatief effect hebben op het botmetabolisme, wat leidt tot broze botten. Het bekendste medicijn dat osteoporose als bijwerking heeft, is cortisone.

Ondervoedingkunnen eetstoornissen of onevenwichtige diëten ook leiden tot verminderde botvorming, omdat er te weinig bouwstof beschikbaar is voor de botten door een te lage opname van voedingsstoffen. Tenslotte bestaan ​​er nog steeds ziekten van het bewegingsapparaat en de botten, zoals de reumatoïde artritis, de ziekte Paget of ook de Rachitis veroorzaakt door Vitamine D deficiëntie, die het bot structureel verzwakt en dus botbreuken begunstigd, zoals ook door bottumoren of ook bot metastasen Met kanker ziekten is het geval.

• Een plotselinge uitbreiding van de loopafstand tot meer dan 32 kilometer,
• Een nieuwe looptechniek,
• Verhoog de loopsnelheid,
• Oneffenheden en een hard oppervlak van het pad of
• Abrupte veranderingen in het te dragen gewicht, bijvoorbeeld door gewichtstoename of een zware rugzak.