De velddistel (Cirsium arvense) behoort botanisch tot de familie van samengestelde planten. Opvallend zijn de bladeren, die naar buiten plat zijn en doornen hebben. In de zomermaanden ontwikkelt de zaaidistel helderpaarse tot rode bloemhoofdjes. De holle stengels zijn doordrenkt met een witachtig sap dat lijkt op het bittere sap van paardebloemen.
Voorkomen en cultiveren van de velddistel.
Velddistel is een kruidachtige plant en komt voor in heel Centraal-Europa en wordt traditioneel gebruikt in volkeren koken Velddistel is een kruidachtige plant en komt voor in heel Centraal-Europa. De wortel kan tot 2.8 meter diep ontkiemen. De groeihoogte kan oplopen tot 1.5 meter. Haar honing-geurende bloemennectar dient als voedsel voor veel insecten. Hij geeft de voorkeur aan open plekken met voldoende zonlicht en matig vocht. Het wordt vaak gevonden langs de randen van velden, weilanden en paden. Het groeit overwegend op leemachtige bodems. Het gedijt tot een hoogte van ongeveer 2000 meter. Omdat de plant woekert, wordt hij op akkerland bestreden met herbiciden. De distel wordt traditioneel gebruikt in de volkskeuken. Homeopathie en traditionele geneeskunde gebruiken ook derivaten van de plant.
Effect en toepassing
Velddistel wordt vaak een onkruid genoemd. Oorspronkelijk diende het in de afgelopen eeuwen, naast het gebruik als geneesmiddel, ook als voedsel voor armere bevolkingsgroepen. De jonge, nog doornloze blaadjes kunnen als bladsalade in de raw food keuken worden bereid. Daarnaast kan de distel ook gestoomd en gekookt worden als spinaziegroenten. Bovenal zorgt het hoge eiwitgehalte voor langdurige verzadiging. De smaak van de jonge bladeren is ingetogen en minder bitter. De grotere en doornige bladeren zijn in rauwe toestand oneetbaar vanwege de ingesloten en sterk geprononceerde bittere stoffen. Het hooi-achtige bases van de bloemhoofdjes worden als een zeldzame delicatesse beschouwd. Ze zijn vergelijkbaar met de artisjok, gestoomd of gebeitst gezond en voortreffelijk in smaak In Zuid-Duitsland worden bloemhoofdjes ingelegd honing kan ook worden gevonden. Al eeuwenlang staat de distel ook bekend als medicinale plant. Zelfs de abdis Hildegart von Bingen documenteerde de vele toepassingen van de plant. In de natuurgeneeskunde worden alle delen van de plant gebruikt. De gedroogde wortels kunnen worden bereid als tinctuur met een hoog percentage of als concentraat. De bladeren van de distel zijn geschikt om vers of gedroogd te koken water gebrouwen als lekkere thee. Zo'n aftreksel kan ook gemaakt worden van de verse bloemhoofdjes. De zaden van de distelplant zijn licht olieachtig. In de natuurgeneeskunde worden de zaden gebruikt om te bereiden infusies.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Als een eeuwenoud huismiddeltje wordt velddistel gebruikt voor ziekten van de lever, nier en galblaas. Het stimuleert lever metabolisme met de bittere stoffen die het bevat. De plant heeft ook een diuretisch effect. Bovenal de stabilisatie en regeneratie van reeds beschadigd lever cellen, die in studies goed zijn bewezen, zijn de focus van de therapieën. Het is aangetoond dat gediagnosticeerde leverschade, zoals cirrose of leververvetting, kan worden verlicht wanneer distelsoorten therapeutisch worden gebruikt. Distel blijkt ook een preventieve werking te hebben op het gezond houden van de lever door de opname van gifstoffen in de levercellen te verminderen. Dit wordt bereikt door enzymreacties te remmen. In de traditionele geneeskunde, distel extracten worden nu in veel voorbereidingen aangetroffen. Vooral voor preventief thuisgebruik infusies zijn bekend. De verse of gedroogde bladeren en bloemen worden met koken gebrouwen water en de thee die de hele dag in slokjes wordt gedronken. Zo'n theeachtige infusie mag niet langer dan tien minuten trekken en moet zo heet mogelijk worden doorgeslikt. Dit kan maagdarmklachten verlichten. De plant heeft een extra invloed op het hart zenuwstelsel en verlicht problemen met de bloedsomloop. Er wordt ook gezegd dat het helpt bij uitputtingstoestanden. Ook reisziekte of ochtendmisselijkheid, in de context van zwangerschap, wordt gezegd dat ze homeopathisch te behandelen zijn met de extracten van de distel. Meer zelden, sitz-baden of herhaald huid wrijvingen met een extract van de velddistel worden beschreven. bladeren van de plant bewaard in melk zouden helpen bij hoest en luchtwegklachten. De distel vindt ook externe toepassingen. Als uittreksel, tonic, of gemalen als een pasta, wordt het toegepast voor de behandeling van oppervlakkig huid ziekten en schaafwonden. Als preventieve maatregel is het de moeite waard om het eigen medicijnkastje te vullen met een tinctuur van distel. Hiervoor worden de bloemhoofdjes van de distelplant gedrenkt in high-proof alcohol Dagelijks afgedekt en verplaatst, moet het mengsel ongeveer een maand trekken. Het vervolgens gefilterde effluent kan in donkere druppelflesjes worden gegoten. De tinctuur kan druppel voor druppel worden ingenomen. Het wordt aanbevolen voor de behandeling van wratten of kleiner huid uitgroei. Vers verwijderd wonden na a tekenbeet ermee te deppen. Ook in het geval van insectenbeten, zo'n tinctuur van velddistel zorgt voor een snelle verlichting van jeuk. tincturen worden ook gebruikt voor kuitkompressen, nek comprimeert of hoofd comprimeert. Ze kunnen worden gebruikt om te behandelen hoofdpijn, migraine of spanningspijnen. Infusie van distelzaden zijn ook bijzonder effectief gebleken. Ze kunnen in de nazomer van de intacte plant worden geoogst. Het wordt aanbevolen om de zaden na het drogen te malen. Hierdoor komen de oliehoudende ingrediënten vrij en kunnen ze in de vloeistof van de infusie worden afgegeven. Gezuiverd en eerder gekookt water, evenals high-proof alcohol, zijn hiervoor geschikt.
