Typische symptomen van de laatste fase
Cirrose van de lever is een complexe ziekte die verschillende orgaansystemen aantast en symptomen kan veroorzaken in alle delen van het lichaam. Typische afwijkingen van levercirrose zijn onder meer
- Vermoeidheid, verminderde prestaties, vatbaarheid voor infecties, zich ziek voelen
- Gevoel van druk en volheid in de bovenbuik, verlies van eetlust, braken
- Spijsverteringsproblemen, vette ontlasting, verkleuring van de ontlasting
- Jeuk, gele verkleuring van de huid, huiduitslag
- Gelakte lippen, verwijde bloedvaten onder de huid, dunne en gebarsten huid
- Veneuze dilatatie, bijvoorbeeld op de buik, het rectum, de slokdarm
- Ernstige onverzadigbare bloeding, bijvoorbeeld in de slokdarm
- Gebrek aan rode en witte bloedcellen en bloedplaatjes
- Waterretentie op het hele lichaam, bijvoorbeeld als buikvocht
- Verwarring, concentratiestoornissen, bewustzijnsverlies en coma
- Hormoonstoornissen met borstgroei, haaruitval, potentie of cyclusstoornissen
De zogenaamde "buikvloeistof" wordt "ascites" genoemd in de technische taal en is een zeer typisch symptoom van lever cirrose. Dergelijke waterretentie treedt voornamelijk op wanneer er verhoogde druk in is bloed schepen of een tekort aan een bepaald eiwit in het bloed (albumine).
Dit laatste leidt ertoe dat er minder vloeistof wordt gebonden in de bloed en gemakkelijker passeren door de vaatwanden in het omringende weefsel. In het geval van eindtrap lever cirrose, de albumine Een tekort is precies datgene dat ertoe leidt dat er meerdere liters vocht in de buik worden opgeslagen. In het lichaam kan het vasthouden van water leiden tot aanzienlijke schommelingen en verstoringen van de elektrolyt evenwicht met daaropvolgende klachten van de hersenen or hart-Therapeutisch kan de buikvloeistof worden doorboord met een naald en worden afgetapt.
Dit moet echter alleen voorzichtig gebeuren, omdat dit kan leiden tot een snelle retentie van nieuw water met een aanzienlijk gebrek aan vocht in de rest van het lichaam. Een belangrijke therapeutische maatregel is het verhogen van de albumine niveaus in de bloed. Braken kan op verschillende manieren worden veroorzaakt bij levercirrose in het eindstadium.
Enerzijds de verminderde productie en vrijgave van gal zuur verstoort alle spijsverteringsprocessen, wat resulteert in diarree, misselijkheid, braken en een gevoel van volheid in de maag. De gestoorde ontgifting functie van de lever kan er ook toe leiden misselijkheid en braken via verschillende processen. Belangrijke giftige stoffen die in het bloed toenemen levercirrose en veroorzaken symptomen zijn ammoniak en bilirubine.
Naast de oorzaken in het maagdarmkanaal is braken ook een veel voorkomend neurologisch symptoom dat wordt veroorzaakt in bepaalde centra in de hersenen. Op de lange termijn zijn verschillende organen betrokken bij levercirrose kan braken veroorzaken. Levensbedreigend, aan de andere kant, is het overgeven van bloed wanneer er een mogelijke bloeding van aderen in de slokdarm is.
Diarree en andere problemen met de spijsvertering zijn een typisch symptoom van gevorderde levercirrose. Diarree hangt nauw samen met een prestatiekink, de typische vermoeidheid, verlies van eetlust en vette ontlasting die kan optreden bij levercirrose. Dit komt voornamelijk door een stoornis in de productie van gal zuren.
Gal zuren worden in de lever geproduceerd en via de galwegen naar de dunne darm, waar ze belangrijke spijsverteringsfuncties vervullen. Ze zijn voornamelijk verantwoordelijk voor het splitsen van vetten en vette voedingsmiddelen en deze binden zodat ze kunnen worden verteerd en opgenomen door de darm. slijmvlies. Bij een ernstig verminderde leverfunctie kunnen vette voedingsmiddelen slechter worden verteerd, waardoor de ontlasting volumineuzer, vloeibaarder en vetter wordt.
Op de lange termijn kunnen er nog meer secundaire symptomen optreden, zoals een tekort aan voedingsstoffen. Op de lange termijn, long De functie kan ook op verschillende manieren worden verminderd in gevallen van ernstig gevorderde levercirrose. Enerzijds kunnen grote ophopingen van buikvocht leiden tot hoge druk op de longen; aan de andere kant kunnen in de laatste fase ernstige infecties van de longen veroorzaken ademhaling moeilijkheden.
Op de lange termijn kan levercirrose echter ook leiden tot een zogenaamd 'hepatopulmonair syndroom', waarbij de schepen zijn verwijd en beschadigd als een direct gevolg van de levercirrose. Hoge bloeddruk van de pulmonale schepen oorzaken ademhaling moeilijkheden en ernstig long schade, waarvoor vaak een longtransplantatie in het verdere verloop van de ziekte. Bloeden is een van de grootste risico's en een veel voorkomende doodsoorzaak bij ernstige levercirrose.
Door de verhoogde druk in talrijke bloedvaten van het maagdarmkanaal, zogenaamde "bypass circuits" van delen van de darm naar de hart- met bypass van de levervorm op de lange termijn in de loop van de ziekte. Dit resulteert in gevaarlijke dilataties van talrijke aderen, die bijvoorbeeld langs de navel te zien zijn of gevaarlijke dilataties van de slokdarm (varices) zijn. Door de extra sterk beperkte bloedstolling kunnen zware en onverzadigbare bloedingen optreden.
Levercirrose kan leiden tot aanzienlijke tekortkomingen in de stollingsfactoren die door de lever worden geproduceerd. Echter, het bloed bloedplaatjes, die een belangrijke rol spelen in bloedstolling, worden ook verminderd als een indirect gevolg van levercirrose. Als er een bloeding uit de zogenaamde ‘oesofageale varices’ of andere bloedvaten in het lichaam optreedt, is het lichaam vaak niet in staat deze zelf te stoppen.
Vaak zijn chirurgische ingrepen nodig om het bloeden te stoppen. Verwarring in de context van levercirrose is te wijten aan een zogenaamde "hepatische encefalopathie", een functionele beperking van de hersenen. Encefalopathie wordt veroorzaakt door giftige stoffen zoals ammoniak of bilirubine, die zich ophopen in het bloed omdat de lever zijn filterfunctie niet meer kan uitoefenen.
Vaak kan de filtercapaciteit van geconserveerd leverweefsel worden gecompenseerd. Als er echter verhoogde hoeveelheden giftige stoffen optreden, bijvoorbeeld door infecties of bloedingen in de darm, kunnen de neurologische symptomen acuut worden. Het optreden van verwarring duidt op een aanzienlijk vergevorderd stadium van levercirrose. Bovendien kunnen gevoelige en motorische klachten, evenals bewustzijnsstoornissen bij vergevorderde hersenbeschadiging, worden toegevoegd.
Een levensbedreigende coma vertegenwoordigt de maximale variant van neurologische symptomen. Neurologische betrokkenheid bij ernstige levercirrose is een gevreesde complicatie en een belangrijke indicatie van een zeer vergevorderd stadium van de ziekte. Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door de beperking van de filterfunctie van giftige stofwisselingsproducten.
Op de voorgrond staat het metabolisme en de uitscheiding van ammoniak, die in het lichaam wordt geproduceerd. Dit kan zich ophopen in cirrose van de lever en leiden tot stemmingswisselingenvermoeidheid, verwarring, concentratieproblemen en verminderd bewustzijn in de hersenen. Bovendien is er trillen van de handen (tremor), evenals motoronzekerheden, die bijvoorbeeld kunnen worden gedetecteerd in een schrijfvoorbeeld.
Een verdere stijging van de ammoniakconcentraties en andere toxische metabolieten kan in eerste instantie tot slaperigheid leiden en vervolgens tot sufheid coma. Nier falen is een mogelijk levensbedreigende complicatie van levercirrose in de late stadia. De exacte mechanismen die leiden tot nier betrokkenheid is niet definitief bekend.
Er wordt echter een combinatie van de typische medicijnen voor gebruikt ontgifting bij levercirrose, evenals ernstig waterverlies, waterretentie of acute bloeding, kan een reactie van de nier. Dit leidt tot nierfalen als gevolg van een verminderde bloedstroom. Dit resulteert in een verminderde uitscheidingssnelheid van de nier met levensbedreigende fluctuaties in de elektrolyt evenwicht van het lichaam.
Alle artikelen in deze serie:
