Veroorzaken
Het probleem dat veroorzaakt teelbalverdraaiing is een zaadbal die rond de zaadstreng draait en de vaatbundel die deze levert. Dit wordt stamtorsie genoemd omdat de torsie plaatsvindt rond zijn eigen bevestiging. Dit is altijd mogelijk wanneer een testis steeds mobieler wordt.
Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als de zaadstreng erg snel groeit of te lang is voor de testikels en scrotum. Dit verhoogt de beweeglijkheid van de zaadbal en maakt rotatie anatomisch mogelijk. Door te draaien snijdt de zaadbal zijn eigen zaadbal af bloed levering, die samen met de zaadstreng van de lies tot het scrotum, en wordt niet langer voldoende van bloed voorzien bloed circulatie leidt tot een gebrek aan zuurstof in het weefsel, wat het acute veroorzaakt pijn en kan snel onomkeerbare schade aan de testikels.
Diagnose
De diagnose van teelbalverdraaiing relatief duidelijk te maken aan de hand van de hierboven beschreven symptomen en a fysiek onderzoek Verdere indicaties vloeien voort uit een ultrageluid van de testis (echografie), die in het beste geval wordt uitgevoerd als een zogenaamde kleurcode Doppler-echografie Hierdoor kunnen uitspraken worden gedaan over de stroming bloed stroom in een tissue.
Bij teelbalverdraaiing, normale bloedstroom is niet langer duidelijk. Maar zelfs als de bevindingen van de ultrageluid onderzoek is onopvallend, torsie kan niet volledig worden uitgesloten met bijbehorende symptomen. Bij twijfel telt de verdenking van de keuringsarts. Er zal onmiddellijk een operatieve controle worden uitgevoerd en, indien nodig, zal een behandeling worden toegediend. Deze procedure is gerechtvaardigd in het geval van testiculaire torsie, omdat het een noodgeval is en het probleem niet onderkennen en het weglaten van therapie veel ernstiger gevolgen heeft dan de mogelijke operatie.
Therapie / behandeling
De behandeling van testiculaire torsie is een absolute noodoperatie, die onder moet worden uitgevoerd narcose en onmiddellijk nadat de patiënt in het ziekenhuis is aangekomen. Een eventuele conservatieve behandeling met verkoelende kompressen of medicatie is in geen geval aangewezen. Dergelijke maatregelen kunnen de pijn onder bepaalde omstandigheden, maar ze zijn erg gevaarlijk omdat ze de werkelijke oorzaak niet wegnemen.
Een herstel van de bloedtoevoer naar de testikels moet worden bereikt en is het primaire therapeutische doel. De chirurgische therapie begint met de opening van het scrotum. Het scrotum hiervoor in de lengte ingesneden.
De chirurg palpeert en onderzoekt de zaadbal met de schepen levert het en verwijdert de torsie. Het testiculaire weefsel wordt vervolgens geobserveerd om te bepalen of het herstelt. In de regel wacht de chirurg maximaal 20 minuten, maar als de zaadbal nog steeds geen goede bloedtoevoer lijkt te hebben, moet deze helaas worden verwijderd.
Voordien tracht men het herstel van de bloedcirculatie te stimuleren met warme, vochtige kompressen tijdens de operatie. Het verwijderen van de zaadbal is altijd slechts het laatste redmiddel, wanneer men er absoluut zeker van is dat het weefsel al is afgestorven. Als er maar de minste hoop op herstel is, blijft de zaadbal in ieder geval achter.
Als de zaadbal is hersteld na een redelijke wachttijd, is de tweede stap om deze te fixeren met twee hechtingen (zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant van de zaadbal) vanaf de binnenkant van het scrotum om een nieuwe draaiing te voorkomen. Tijdige herkenning en behandeling van testiculaire torsie heeft meestal geen ingrijpende gevolgen. Er kan een lichte functionele beperking blijven bestaan, maar deze is vaak niet merkbaar.
Hoe eerder de bloedcirculatie wordt hersteld, hoe beter het resultaat in het verdere verloop van de procedure. Na een succesvolle operatie, de huidhechting voor het sluiten van de wond wordt meestal gemaakt met absorbeerbare hechtingen, die na een paar dagen automatisch oplossen. Voor de interne fixatiehechtingen worden daarentegen permanente hechtingen gebruikt, zodat de zaadbal in de toekomst stevig vastzit. Als de bloedcirculatie onmiddellijk wordt hersteld, herstelt het weefsel van de zaadbal, de blauwe plek of verkleuring verdwijnt en ook de zwelling neemt snel af. Afhankelijk van de gewenste incisie blijft er een klein tot middelgroot litteken achter, dat verdwijnt in het toch nogal gerimpelde huidreliëf van het scrotum en al snel bijna onzichtbaar is.
