Neusbeenbreuk, neusbreuk
Diagnose
Als er een verandering in de vorm van het neus-, bestaat er geen twijfel meer over a neusbeen breuk. Anders wordt de diagnose gesteld op basis van een Röntgenstraal. Dit registreert ook de exacte locatie van het breuk gap en toont eventuele verschuivingen in de individuele botfragmenten.
Om niet-benige structuren te kunnen beoordelen, zoals de neustussenschot, een inspectie van de binnenkant van de neus- (technische term: rhinoscopie) is noodzakelijk. Zorgvuldige palpatie van de neus- kan worden gebruikt om gebroken botranden te detecteren of om de mobiliteit van individuele botfragmenten te bepalen. Als er een vermoeden bestaat van bijkomende verwondingen in het gebied van de baan, kan de basis van de schedel of andere bottennaast de röntgenstraling moet een computertomografie (CT) of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) worden uitgevoerd.
In het geval van een neusbeen breukmoet er een fundamenteel onderscheid worden gemaakt tussen open en gesloten fracturen. Omdat botfragmenten het huidoppervlak doorboren in aanwezigheid van een open neusbeen breuk, dit type breuk is meestal vrij eenvoudig te detecteren. Een gesloten neusbotfractuur is daarentegen veel moeilijker op te sporen.
Bij een gesloten neusbotfractuur is een duidelijke vervorming van het neusskelet niet altijd zichtbaar. In de meeste gevallen wordt de breuk pas duidelijk naarmate deze voortschrijdt en daarom vaak moeilijker te detecteren. Niettemin kan het optreden van typische symptomen duiden op een breuk van het neusbot en het gemakkelijker maken om de breuk te herkennen.
Typische symptomen van een fractuur van het neusskelet zijn bloeding uit de neus en zwelling van het weefsel rond de neus. Patiënten die getroffen zijn door een fractuur van het neusbot, klagen meestal over ernstig pijn in het middengebied. Deze pijnen krijgen vaak een pulserend karakter en houden gedurende langere tijd aan.
Bovendien, de pijn kenmerk van een gebroken neusbot kan worden verergerd door een lichte aanraking of gevoel. In de meeste gevallen is dit pijn symptomatologie beperkt ook aanzienlijk de spraak en het gebruik van de gezichtsspieren. Verder is de aanwezigheid van een fractuur van het neusbot vaak te herkennen aan zichtbare schaafwonden en / of snijwonden in het gebied van de neus.
Blauwe plekken (hematomen) kunnen worden waargenomen bij de getroffen patiënten, zowel direct op de neus als in het gebied van het jukbeen. botten en / of de oogkassen. In de regel veroorzaakt de gewelddadige kracht die op het neusbot wordt uitgeoefend, een aanzienlijke zwelling van de binnenkant van de neus. Om deze reden is de fractuur van het neusbot vaak te herkennen aan een beperking in de neus ademhaling.
Daarnaast het gevoel van geur wordt vaak negatief beïnvloed door beschadiging van het neusskelet. Visueel kan de aanwezigheid van een neusbotbreuk bij veel van de getroffen patiënten worden herkend aan een duidelijke verkeerde positie van het neusskelet. In deze context is een laterale afwijking van de neusbrug van een van de twee helften van het gezicht meestal de meest voorkomende.
Het optreden van een zichtbaar depressieve neusbrug is ook niet ongebruikelijk bij een neusbotfractuur. Bovendien is een neusbreuk klassiek te herkennen aan het feit dat de hele neus of het neusskelet veel beweeglijker is. Vanwege de nogal beschrijvende symptomen kan de fractuur van het neusbot relatief snel en betrouwbaar worden opgespoord in de dagelijkse klinische praktijk (gaze-diagnose).
Vooral de zichtbare vervorming en de vorming van bottrappen helpen de arts de neusbotfractuur als zodanig te herkennen. Toch moet er beslist een radiografisch onderzoek worden geregeld. Alleen op deze manier kan de omvang van de neusbotfractuur worden geschat en verdere fracturen worden uitgesloten.
De behandeling van de neusbotfractuur is onderverdeeld in chirurgische en niet-chirurgische (conservatieve) maatregelen. De keuze van de juiste behandelvorm hangt af van de voorwaarde van de benige structuren en de omvang van de weke delen verwondingen. Als de individuele fractuurfragmenten niet of slechts in geringe mate zijn verplaatst, is het meestal voldoende om de neusbotfractuur te behandelen met een gips cast of spalk.
Na ongeveer twee weken is de stabiliteit van de benige neus zodanig hersteld dat de behandeling als voltooid wordt beschouwd. Als de neusbotfractuur echter onstabiel en / of ernstig verplaatst is, moet de behandeling worden uitgevoerd door middel van chirurgische reductie. Een chirurgische correctie van het neusbot vindt idealiter plaats binnen één dag na het ongeval.
Het doel van de behandeling is om de oorspronkelijke positie van het neusbot te herstellen en vervolgens de botfragmenten stabiel te houden. De chirurgische behandeling van een gebroken neus kan onder lokale of narcose. In de regel worden de afzonderlijke fragmenten vanaf de binnenkant van de neus (toegang via de neusgaten) in hun oorspronkelijke positie gebracht. Bij de meeste patiënten is het echter nodig om een kleine extra incisie aan de binnenkant van de neus te maken.
Op deze manier kunnen verbrijzelde breuken waarin meerdere kleine stukjes bot aanwezig zijn, gemakkelijk worden verplaatst en gefixeerd. Omdat het mogelijk is dat delen van de neustussenschot worden ook vernietigd bij een fractuur van het neusbot, kan een uitgebreidere chirurgische behandeling nodig zijn. Om het neustussenschotworden kleine plastic folies meestal in de neus gestoken en daar gefixeerd.
Ook blauwe plekken kunnen tijdens de behandeling worden verwijderd. Deze maatregel biedt het voordeel dat het risico van wordt verminderd. Daarnaast kan in de dagelijkse klinische praktijk worden waargenomen dat de kraakbeen structuren van de neus vereisen een gips gipsverband of spalk aan te brengen nadat de neusbotfractuur is verholpen. Om bloeding in het gebied van de incisies te voorkomen, kan ook een neustamponade in beide neusgaten worden ingebracht.
Deze tamponade wordt meestal de eerste dag na de operatie verwijderd.
- Weefselnecrose
- Ontstekingsprocessen en
- infecties
Een fractuur van het neusbot is in veel gevallen zonder operatie te behandelen (conservatieve therapie). Als de neusbotfractuur echter bijzonder onstabiel is en als er verplaatste fragmenten zijn, is een operatie meestal noodzakelijk.
Alleen een chirurgische behandeling kan de normale positie van de botfragmenten herstellen en het neusskelet stabiliseren. In principe kan een operatie om een neusbotbreuk te behandelen worden uitgevoerd onder plaatselijke verdoving. In veel gevallen zijn de uit te voeren reconstructies echter zo uitgebreid dat er een neusbeenbreukoperatie onder valt narcose heeft de voorkeur.
A bloed er moet een monster worden genomen voordat de chirurgische ingreep wordt uitgevoerd. Deze maatregel dient om die van de patiënt te controleren bloed stollingsvermogen en om te bepalen of een intraoperatieve transfusie nodig kan zijn vanwege bloedverlies. Nadat de voorbereidende maatregelen zijn genomen, vindt een toelichtend overleg plaats met de verantwoordelijke anesthesist.
Narcose wordt gestart onmiddellijk vóór de operatie aan de neusbotbreuk. In het geval van een chirurgische behandeling van de benige neus, gewoon ventilatie by intubatie via de mondholte kan uitgevoerd worden. Tijdens de operatie worden de individuele botfragmenten via kleine chirurgische incisies in de neus terug op hun juiste plaats gebracht en wordt de natuurlijke vorm van de neus hersteld.
Normaal gesproken zijn er geen littekens zichtbaar, zelfs niet na een operatie aan een neusbotbreuk. In sommige gevallen moet er echter een extra incisie onder de neusbrug worden gemaakt. Bij deze procedure kan de huid die de neus bedekt, worden teruggevouwen, waardoor een beter zicht op het te opereren neusskelet wordt verkregen.
Als het neustussenschot naast het benige neusraamwerk is gebroken, moet het worden rechtgetrokken. Dit gebeurt meestal door twee flexibele kunststoffolies in te brengen en vast te zetten. Een onjuiste rechtzetting van het neustussenschot kan onder bepaalde omstandigheden leiden tot ernstige beperkingen in de neus ademhaling en verdere chirurgie noodzakelijk maken.
Als een extra blauwe plek (hematoom) is gevormd, moet deze worden verwijderd. Anders de hematoom kan leiden tot weefselverlies en de ontwikkeling van ontstekingsprocessen. Het resultaat is een aanzienlijke beperking van wond genezen en een verlenging van de genezingstijd.
Na de operatie van de neusbotbreuk moeten de botfragmenten worden gestabiliseerd met een gips cast of een speciale spalk. Bovendien wordt een tamponade meestal minimaal één nacht in de neus ingebracht. Vaak leidt de breuk van het neusbot tot beschadiging van omliggende structuren.
Als dit het geval is, moeten maatregelen worden genomen die verder gaan dan het normale verloop van een operatie aan een neusbotbreuk. Het optreden van intraoperatieve complicaties (bijv. Bloeding) kan het ook noodzakelijk maken om de gebruikelijke chirurgische techniek uit te breiden. Binnen de eerste week na de operatie is er meestal sprake van ernstige zwelling in het gebied van de operatieplaats.
Deze kunnen echter snel onder controle worden gebracht door zorgvuldige koeling. Complicaties kunnen optreden tijdens de neusbotbreukoperatie. Een van de meest voorkomende complicaties zijn verwondingen aan de kleinste zenuwvezels, wat kan leiden tot een beperkte gevoeligheid. In de meeste gevallen echter de getroffenen zenuwen herstellen binnen een periode van een paar maanden.
Het doorsnijden van grotere zenuwvezels kan leiden tot verlamming en het gevoel van temperatuurveranderingen veroorzaken. Bovendien bestaat er een risico op infectie en ontstekingsprocessen in het gebied van de operatieplaats na een neusbreukoperatie. De chirurgische incisies die worden gemaakt tijdens een operatie aan een neusbotfractuur worden meestal behandeld met zelfoplossende hechtingen.
Om deze reden is het niet nodig om de hechtingen te verwijderen. De zelfoplossende hechtingen lossen binnen een periode van ongeveer zes maanden volledig op. Vooral bij veel contact- en balsporten komen er keer op keer ongelukken voor die gepaard gaan met een fractuur van het neusbot.
Sommige atleten (vooral in het voetbal) lopen tijdens hun carrière meerdere keren een neusbotbreuk op. Dit kan niet alleen tot medische problemen leiden, maar ook esthetische gevolgen hebben. Naast het risico van vernauwing van de neusgaten en de resulterende obstructie van de luchtwegen, wordt de neus vaak vervormd na een meervoudige fractuur van het neusbot.
Deze moeten mogelijk worden gecorrigeerd door een plastisch chirurg. Om het neusbot te beschermen tegen sterke krachten tijdens het sporten kan een zogenaamd neusmasker worden gebruikt. Vooral in de periode direct na de chirurgische behandeling van een gebroken neusbot moet de benige neus koste wat kost worden beschermd.
Het dragen van een masker bij een neusbotbreuk is daarom in deze periode bijzonder nuttig. Zo'n masker is individueel aangepast aan het gezicht van de betreffende atleet. Hiervoor moet een gipsafdruk van het neus- en wanggebied worden gemaakt.
Op basis van dit gipsverband kan vervolgens een geschikt masker voor neusbotbreuk worden gemaakt. De fabricage van een masker na een neusbreuk is mogelijk in de meeste orthopedische speciaalzaken. De kosten van een dergelijk beschermend masker variëren afhankelijk van het gekozen materiaal.
De bijzonder stabiele koolstofmaskers zijn meestal het duurst. Er worden echter ook goedkopere versies aangeboden. Gemiddeld ligt de prijs van een masker na een neusfractuur tussen de 100 en 500 euro. In de meeste gevallen vallen de kosten van een masker voor neusbotbreuk niet onder de wettelijke en particuliere kosten volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen, aangezien het geen medisch noodzakelijke maatregel is. Om deze reden wordt de patiënt meestal gedwongen zelf de kosten te dragen.
