Wat is het verband tussen stress en angst?
Angst is een gevoel dat vaak leidt tot subjectief ervaren stress. Angst is op zichzelf een basisgevoel dat bedoeld is om te beschermen tegen dreigend gevaar. Net als stress leidt het tot een activering van de bloedsomloop.
Het heeft echter altijd het karakter dat de getroffen persoon zich bedreigd voelt. Aan de andere kant is stress een fenomeen dat als nogal stressvol wordt ervaren. Uit deze bevindingen volgt dat een aanhoudende angst zeker stress kan veroorzaken.
Stress in angsttoestanden wordt echter niet veroorzaakt door externe factoren, maar door interne factoren. De angst leidt er namelijk toe dat de gedachten alleen om het loslaten van de angst heen draaien en een vermijdingsgedrag wordt ingezet. Dit leidt op zijn beurt tot stress, omdat het dagelijkse leven en de gebruikelijke manier van handelen worden veranderd.
Angst en stress houden elkaar dus in stand. Om de vicieuze cirkel te doorbreken, is het nodig om met angst om te gaan. De vorm waarin dit gebeurt, verschilt van geval tot geval.
Als iemand bijvoorbeeld bang is voor een verhelderend gesprek, zal hij of zij de persoon in kwestie vermijden uit angst voor uitspraak. Kleine omwegen of het niet beantwoorden van de oproep kunnen dus onderdeel zijn van het vermijdingsgedrag en onbewust tot stress leiden, doordat er meer aandacht wordt besteed aan de omgeving of een inkomende oproep. Als de angst echter wordt overwonnen en het gesprek wordt gevoerd, stopt ook de stress, omdat het telefoontje niet hoeft te worden vermeden.
Het is belangrijk om in deze context duidelijk te maken dat de intensiteit van angst sterk varieert en geen teken is van zwakte. Het is eerder een soort instinct dat bescherming zou moeten bieden tegen mogelijke gevaren. Soms is de inschatting van gevaren echter onevenredig, zodat ze opnieuw moeten worden beoordeeld.
Wat is het verband tussen stress en slaapgebrek?
Slaapgebrek en stress zijn twee factoren die elkaar rechtstreeks beïnvloeden. Ze kunnen zowel oorzaak als gevolg van elkaar zijn. Als men uitgaat van het bestaan van een slaapgebrek, leidt de ontbrekende slaap tot onvoldoende herstel van het lichaam.
Het gevolg is een toenemende uitputting overdag, wat zich uit in een toenemend prestatieverlies. Als daardoor steeds vaker fouten worden gemaakt, kan het gevolg zijn dat er meer kritiek op de betrokkene komt. Dit leidt op zijn beurt tot meer stress, omdat de getroffen persoon zich meer onder druk voelt.
Er ontstaat automatisch een vicieuze cirkel, omdat er extra werk moet worden verzet om aan de gegeven werkdruk te voldoen. Omdat dit echter langer duurt, wordt de slaaptijd vaak verder verkort. Als, aan de andere kant, stress wordt gezien als een trigger voor slaapgebrek, verhindert de stress dat het lichaam zich ontspant om in slaap te komen.
Door de toegenomen spanning overdag is het moeilijker om aan het eind van de dag uit het dagelijkse leven te stappen. In dit geval is het vaak de mentale bezigheid met de inhoud van de dag die het inslapen verhindert. De slaapduur wordt dus verkort door de langere tijd die nodig is om in slaap te vallen. Als de slaaptijd zo enorm afneemt dat er geen herstel gedurende de nacht wordt gegeven, neemt de efficiëntie over de dag af zoals reeds beschreven en ontstaat er weer een vicieuze cirkel door slaapgebrek en stress. Deze twee factoren zijn dus op zichzelf twee verschillende problemen, maar ze beïnvloeden elkaar door hun invloed op het dag-nachtritme. Dit kan ook interessant voor u zijn: gevolgen van slaapgebrek
