Therapeutische maatregelen voor gescheurde spiervezels
Elektrotherapie kan worden gebruikt vanaf de eerste dag na het letsel aan de gescheurde spiervezels tot de derde dag. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen:
- Galvanisatie Daterend uit Luigi Galvani (1737 - 198), wordt de behandeling uitgevoerd met een constant stromende gelijkstroom. Deze gelijkstroom verhoogt de reactie en functie van de motor zenuwen.
- Iontoforese Hierbij worden de werkzame stoffen gericht door middel van galvanische stroom door de intacte huid gebracht.
Omdat het actieve ingrediënt in dit proces alleen relatief onbetrouwbaar gedoseerd kan worden, wordt het maar zeer zelden gebruikt.
- Functionele (bijv. Tapebandages) en decongestivum-zalfverbanden kunnen ook worden gebruikt als een conservatieve vorm van therapie voor gescheurde spier vezels. Het toedienen van ontstekingsremmende medicijnen en spierverslappende medicijnen kan worden overwogen door de behandelende arts bij het onderzoeken van de algemene toestand (bijv maag anamnese). Zoals hierboven al vermeld, kunnen breuken van spiervezels leiden tot bloeding, waarvoor mogelijk aanvullende toediening van geneesmiddelen nodig is die de gecoaguleerde stof vloeibaar maken. bloed in de effusie (fibrinolytica).
Vanaf de 4e dag behandeling van de gescheurde spiervezel is mogelijk met stoorstroom (middenstroom, 1000 Hz - 1000 kHz).
Ultrageluid therapie (boven 1000 kHz) kan ook (aanvullend) worden gebruikt. De geluidsgolven veroorzaken een drukverandering in het weefsel, waardoor een mechanisch trillingseffect ontstaat. Een deel van de geluidsenergie wordt bovendien omgezet in warmte, waardoor een thermisch effect ontstaat.
Door het effect van de ultrageluid en zijn reflectie op het bot, wordt een zogenaamde "micromassage" gecreëerd in het zachte weefsel. Deze therapievorm laat de geluidsgolven doordringen tot een diepte van ongeveer 8 cm, lost verklevingen op en laat de spieren los en stimuleert zo op een speciale manier regeneratie. De belasting kan weer worden aangebracht na een scheur spiervezel, maar alleen als het pijnloos is.
Beweging moet bijvoorbeeld de vorm aannemen van fysiotherapie. Vanuit de fysiotherapie zijn verschillende behandelvormen denkbaar: Meer informatie over dit onderwerp vindt u hier: Taping van een gescheurde spiervezel
- Spierversteviging
- Isometrie (spanning van het hele lichaam)
- PNF (= Proprioceptieve neuromusculaire facilitatie)
- Stimulatie en versterking van de spieren om de interactie daartussen te stimuleren zenuwen en spieren met als doel de spierspanning te normaliseren, stretching en het versterken van spieren en het verminderen van pathologische bewegingspatronen, zoals het verlichten van houding na een blessure.
- Passieve stretching of masseren van de geblesseerde spiergebieden moet in de eerste twee tot drie weken volledig worden vermeden vanwege het hoge regeneratieve vermogen van de skeletspier in het geval van een verrekte spier. In het geval van een gescheurde spiervezels, dit moet zelfs worden geprobeerd vanaf de 6e week en in het geval van een gescheurde spier alleen tussen de 8e en 12e week.
Er is een bijzonder risico op verkalkende genezing (= myositis ossificans) in het geval van een gescheurd spiervezel of, in het ergste geval, het risico op bloeding. Actief stretching is meestal eerder mogelijk, maar mag alleen worden uitgevoerd als het pijnloos is.
- Kinesiotapes ondersteunen de aangetaste spieren tijdens bewegingen
De lichaamseigen regeneratie van de spierblessure resulteert in de regeneratie van spiervezels, maar ook in de vorming van littekenweefsel. Littekenweefsel is over het algemeen minder elastisch dan de spiervezels.
Bovendien zijn de nieuwe spiervezels korter en bevatten ze minder bindweefsel De combinatie van deze twee feiten betekent dat de spier als zodanig wordt aangetast door functieverlies en opnieuw moet worden opgebouwd (REHA). Aangezien er nu verschillende delen van de spier zijn met verschillende rekeigenschappen, moeten speciale voorzorgsmaatregelen en voorzichtigheid worden getroffen om de vorming van nieuwe vezelscheuren te voorkomen.
Chirurgische therapie wordt meestal gebruikt voor spierscheuren en alleen als de scheur langer is dan 2/3 van de doorsnede, als een significante onderbreking is veroorzaakt door de scheur of als een sterk uitgezet hematoom Aangezien onder bepaalde omstandigheden een aanzienlijk functieverlies kan optreden, wordt chirurgische therapie van spiervezelruptuur zeer zelden toegepast bij wedstrijdsporters en ambitieuze hobbysporters. Tijdens de operatie kan het hematoom wordt verwijderd en de gescheurde uiteinden worden aangepast (= gehecht) met absorberende hechtingen. De postoperatieve behandeling van a gescheurde spier vezeloperatie bestaat meestal uit immobilisatie gedurende een periode van ongeveer 4 weken, gedeeltelijk belasten tot lichaamsgewicht tot ongeveer 12 weken, evenals fysiotherapie, die onmiddellijk na de operatie kan beginnen en op dezelfde manier moet worden behandeld als de behandeling voor getrokken of gescheurde spieren.
