Therapie
De therapie van a baarmoederverzakking hangt van veel factoren af. Een belangrijke factor is de leeftijd van de patiënt en of ze nog kinderen wil hebben. Daarnaast wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende gradaties van verzakking of verzakking.
Een totale verzakking vereist natuurlijk een andere therapie dan een lichte, symptoomvrije verzakking van de baarmoeder Op dit punt wordt een ander belangrijk aspect duidelijk: heeft de patiënt klachten / symptomen als gevolg van de verzakking? Al deze punten vormen samen de basis voor de individuele therapiekeuze.
De eerste stap in de behandeling van a baarmoeder verzakking omvat bekkenbodem opleiding. Dit zijn specifieke oefeningen die bedoeld zijn om de bekkenbodem vooral spieren en ligamenten. In milde vormen van baarmoeder verzakking, dit kan al veelbelovend zijn; in ernstige vormen of een baarmoederverzakkingmoeten deze oefeningen parallel met de therapie worden uitgevoerd.
Daarnaast bieden drogisterijen speciale kegels voor bekkenbodem training, die de vrouw in de vagina kan inbrengen en proberen vast te houden met alleen de spieren van de bekkenbodem. Dit leidt ook tot een versterking van de respectievelijke spieren. Veel vrouwen weten niet eens welke spieren ze moeten spannen voor bekkenbodemoefeningen.
In dat geval kan een professioneel begeleide training, bijvoorbeeld bij een fysiotherapeut, duidelijkheid brengen. Voor getroffen vrouwen die al in hun menopauze, hormonale behandeling biedt een andere manier om symptomen te verminderen. Speciale oestrogeenbevattende crèmes of zetpillen (oestrogeen is het vrouwelijke geslachtshormoon), die vaginaal worden ingebracht, kunnen ook helpen bij de behandeling van baarmoederverzakking.
Vaginale ringen die continu een bepaalde hoeveelheid oestrogeen afscheiden, kunnen ook worden gebruikt. Pessaria zijn een andere niet-invasieve therapieoptie, die met name geschikt is voor oudere patiënten. Deze bieden mechanische ondersteuning van de baarmoeder en dus de bekkenbodem. In bijzonder ernstige gevallen van baarmoederverzakking of baarmoederverzakking is meestal een operatie de voorkeursmethode.
Het duurt ongeveer een uur en wordt uitgevoerd onder narcose Vaak kan de arts via de vagina opereren zodat er van buitenaf geen litteken zichtbaar is. Soms is echter een buikincisie nodig, die meestal ongeveer 5 cm lang is en over de onderbuik wordt gemaakt.
Het doel van de operatie is om de verlaagde of zelfs omgekeerde buikorganen terug te brengen naar hun oorspronkelijke plaats en daar vast te zetten. Hiervoor zijn verschillende mogelijkheden. De meest voorkomende is de zogenaamde vaginale plastische chirurgie (colporrhapy): in het geval van a blaas en vaginale verzakking de plastische chirurgie aan de voorkant en in het geval van een rectale en vaginale verzakking de plastische chirurgie aan de achterkant.
Hier worden de bekkenbodemspieren verzameld en de blaas or rectum wordt opgetrokken en gehecht. Voor vrouwen die geen kinderen meer willen, is hysterectomie ook een veel gebruikte behandelingsoptie. Bij deze operatie wordt de gehele baarmoeder via de vagina verwijderd.
Wat overblijft is de gehechte stomp van de vagina, soms met de hals Om herhaling te voorkomen, wordt deze met speciale weefselstrips (vaginosacropexie) aan het bekkenbot vastgemaakt. Een andere chirurgische methode is TVM (transvaginale mesh-methode), waarbij de chirurg een mesh implanteert tussen de bekkenbodem en de blaas.
Deze ingreep kan ook vaginaal worden uitgevoerd en is daarom ook cosmetisch een goede variant voor de behandeling van baarmoederverzakking. Bij sommige patiënten gaat de verzakking echter ook gepaard met urine-incontinentie (ongecontroleerd urineverlies). In dit geval moet een chirurgische methode worden gekozen die zich richt op de functie van de urine-omleidingsroutes.
Bij geen van de bovengenoemde therapeutische methoden zijn er ernstige complicaties bekend. In de regel blijven patiënten ongeveer 3-4 dagen na de operatie in het ziekenhuis voor controle bij de patiënt. Wanneer de voorste vaginawand is verzameld, wordt deze uit de blaas verwijderd en worden individuele ligamenten die met de blaaswand zijn verbonden naar boven verzameld.
Hierdoor komt de blaas na de operatie wat hoger te staan dan daarvoor. Deze verandering kan leiden tot zogenaamde stressincontinentie. Dit is urine-incontinentie dat wordt veroorzaakt door de blaas en urinebuis te steil zijn ten opzichte van elkaar, waardoor de continentie niet meer volledig gegarandeerd is.
Zoals bij elke chirurgische ingreep, bestaat er nog steeds het risico dat structuren in het chirurgische veld kunnen worden verwond en dat de blaas weer zal zakken. Het gebruik van een pessarium wordt vaak aanbevolen voor oudere patiënten die vanwege hun algemene toestand niet geopereerd kunnen worden voorwaarde Dit is een medisch hulpmiddel dat door de gynaecoloog in de vagina wordt ingebracht hals.
Tegenwoordig zijn de meeste pessaria gemaakt van siliconen, porselein of plastic en kunnen ze ringvormig, boogvormig, kubusvormig of komvormig zijn. Bij deze behandelmethode is het echter belangrijk op te merken dat het pessarium de oorzaak van de baarmoederverzakking helemaal niet behandelt, maar alleen een verdere verzakking van de bekkenbodem tegengaat. Om intravaginale ontstekingen of decubitus te voorkomen, moet het pessarium uiterlijk om de acht weken worden vervangen en grondig worden schoongemaakt.
In veel gevallen is het nuttig gebleken om oestrogeenbevattende vaginale crèmes of zetpillen aan te brengen tijdens het gebruik van het pessarium. Een voorwaarde voor het gebruik van een pessarium is echter een intacte perineale musculatuur. Voor wat jongere patiënten zijn er ook pessaria beschikbaar voor zelfvervanging.
Deze worden alleen overdag gedragen, zodat de vaginale omgeving 's nachts kan regenereren. Het is onmogelijk om een reeds verzonken bekkenbodem of een verzakte baarmoeder in zijn oorspronkelijke staat te herstellen met alleen homeopathische middelen. Het gebied van homeopathie biedt remedies aan die een oorzaak van de verzakking positief kunnen beïnvloeden.
Als de baarmoederverzakking bijvoorbeeld wordt voorafgegaan door een zwakte van de bindweefsel, nemen Silicea D3 (elk vier bolletjes) meerdere keren per dag moet het bindweefsel weer versterken. Sommige getroffen vrouwen melden dat ook homeopathie kunnen hun symptomen verlichten. Sommige homeopaten zijn van mening dat er ook middelen zijn die direct werken tegen de baarmoederverzakking. Deze omvatten Aesculus, Aletris farinosa, Lelie tigrinum en PodophyllumEr dient in ieder geval een arts te worden geraadpleegd, die dan samen met de patiënte kan beslissen in hoeverre een homeopathische therapie voor haar nuttig kan zijn.
