Oorzaken
Kortom, de oorzaak van een baarmoederverzakking is een verzwakking van de bekkenbodem Deze bestaat uit ligamenten en spieren en kan door overbelasting functie en stabiliteit verliezen. Een verband met vaginale geboorten komt vooral veel voor.
Zowel het geboorteproces als het persen (buikpers betekent een toename van de druk in de buikholte) leidt tot een uitgesproken belasting van de bekkenbodem, die daarna zelden volledig regenereert. Het constante uitsteeksel van de vagina kan ook leiden tot een verandering in de vaginale omgeving. Het anders zeer vochtige slijmvlies kan uitdrogen, wat vaak tot ontstekingen kan leiden.
Sommige vrouwen merken ook een verhoogde, soms zelfs bloederige vaginale afscheiding. Afhankelijk van of de baarmoederverzakking heeft ook invloed op de blaas, problemen met plassen kan ook voorkomen. In dit geval wordt vaak een verzwakte urinestraal opgemerkt.
Bij sommige vrouwen wordt het plassen echter ook aanzienlijk bemoeilijkt door de zogenaamde pollakisurie. Pollakisurie betekent frequent urineren, maar er kunnen slechts zeer kleine hoeveelheden urine worden uitgescheiden. Men krijgt het onaangename gevoel dat er altijd een resturine in de blaas.
Voor het geval het verlaagd baarmoeder drukt achterwaarts op de rectum en het rectum, problemen met stoelgang (constipatie, pijn) kunnen ook voorkomen. Een hoog geboortegewicht van het kind kan ook een risicofactor zijn voor een verzakte baarmoeder na de geboorte. Er is ook waargenomen dat moeders met meerdere partum dit vaker ervaren baarmoederverzakking dan vrouwen die nooit zijn bevallen of die alleen vaginaal zijn bevallen.
Er zijn echter ook andere redenen voor een verzwakking van de bekkenbodem Zo kan zelfs jarenlange zware lichamelijke inspanning leiden tot overbelasting van de ligamenten en spieren. Evenzo zwaarlijvigheid (adipositas) of chronisch hoesten betekent een toename van de druk in de buik en dus ook op de bekkenbodem.
Diagnose
In de meeste gevallen kan een baarmoederverzakking snel worden vastgesteld door een consult met een arts en een gynaecologisch onderzoek Getroffen vrouwen merken na toiletbezoek vaak dat er iets uit hun vagina steekt, dat vrij gemakkelijk met een vinger Als de druk in de buik echter toeneemt (bijvoorbeeld door te drukken, niezen, hoesten), doet zich een nieuw incident voor.
Deze beschrijving geeft de arts meestal voldoende informatie voor de vermoedelijke diagnose van uteriene prolaps. De volgende stap is het speculaonderzoek (speculum betekent vaginale spiegel) op de gynaecologische ontlasting. Hier kan een bestaande baarmoederverzakking duidelijk worden geïdentificeerd.
In ieder geval wordt ook een kort rectaal palpatieonderzoek uitgevoerd, waarbij de arts mogelijke uitsteeksels van de rectum in de vagina. Eindelijk een ultrageluid onderzoek wordt uitgevoerd om de blaas In extreme gevallen kan zelfs de blaas worden aangetast door de baarmoeder verzakking.
