Symptomen van darmobstructie
Acuut darmobstructie (ileus) manifesteert zich aanvankelijk als een “acute buik”Met de niet-specifieke symptomen van een snel begin van ernstig pijn in de buik, een buikwand die zo hard is als een plank en soms opgeblazen is, misselijkheid en braken, mogelijk ook koorts en bloedsomloop schokken. Hoge darmobstructies in het gebied van de bovenste darm kunnen ook leiden tot braken of gal. Door het vertraagde transport van voedsel kan het braaksel gepaard gaan met verteerd voedsel uit diepere delen van de darm.
De evacuatie van ontlasting en wind komt tot stilstand, die mogelijk al is begonnen in de paar dagen voordat de belangrijkste symptomen optreden en die achteraf moet worden gecontroleerd. Bovendien worden veranderde darmgeluiden duidelijk bij het luisteren met een stethoscoop: de mechanische ileus (darmobstructie) produceert een geluid dat lijkt op een waterstraal door de flessenhals, die vaak wordt omschreven als water dat op een zinken dak druppelt. De paralytische ileus wordt gekenmerkt door het feit dat niets, zelfs niet de gebruikelijke darmgeluiden, te horen zijn.
Indien de darmobstructie wordt niet snel genoeg behandeld, het instorten van de darmbarrière of het scheuren van de ontstoken darm kan leiden tot kolonisatie van de buikholte met darm kiemen (buikvliesontsteking), wat septisch veroorzaakt schokken en is fataal met daaropvolgend falen van meerdere organen. Een geleidelijke aanvang met een voorafgaande, onvolledige ileus (subileus) is ook mogelijk. In de meeste gevallen manifesteert darmobstructie zich niet door het optreden van diarree.
In de meeste gevallen resulteert de langzame sluiting van de darmbuis in een afname van de frequentie van ontlasting wat uiteindelijk leidt tot constipatie. Als er echter bloederige diarree optreedt met de bijbehorende symptomen van een darmobstructie, moet onmiddellijk een specialist worden geraadpleegd. Dit fenomeen is een mogelijk levensbedreigende noodsituatie.
Afhankelijk van de onderliggende ziekte moet de darmobstructie operatief worden behandeld. Dit is vooral het geval als buikvliesontsteking ontstaat of er bestaat een risico op doorbraak van de darmwand. Afhankelijk van de omvang van de darmobstructie moeten de aangetaste darmdelen tijdens de chirurgische ingreep volledig worden verwijderd.
Deze therapeutische maatregel kan echter de doorgang van het voedsel en de opname van bepaalde voedingsbestanddelen nadelig beïnvloeden. Bovendien kan, afhankelijk van de lengte van de verwijderde darmdelen, de heropname van water uit het darmlumen op lange termijn beperkt zijn. Om deze reden hebben de getroffen patiënten last van terugkerende diarree na de operatie (soms levenslang).
Strikte regulering van de dagelijkse vochtinname kan het risico op diarree helpen verminderen. Vooral gedeeltelijke resecties van de dikke darm op de lange termijn diarree veroorzaken bij veel van de getroffen patiënten, wat erg moeilijk te behandelen is. Pijn in de buik is typerend voor een darmobstructie en komt bijna altijd voor.
Desalniettemin ontstaat een langzaam ontwikkelende darmobstructie die niet veroorzaakt pijn kan niet worden uitgesloten. Vooral bij oude of ernstig zieke, bedlegerige patiënten kan darmobstructie verraderlijk optreden zonder pijn uitgedrukt worden. Er treden dan in ieder geval andere symptomen op, zoals braken, gebrek aan stoelgang en een aanzienlijke toename van de omtrek van de buik.
