Osgood-Schlatter-ziekte is een aandoening van ossificatie (de ossificatie van kraakbeenstructuren) in de knie die vooral adolescenten tussen de negen en vijftien jaar treft, vooral in samenhang met groeispurten. Jongens worden vaker getroffen door Osgood-Schlatter dan meisjes, met een verhouding van 3: 1 tot 7: 1.
Wat is Osgood-Schlatter?
Osgood-Schlatter of Osgood-Schlatter-ziekte is de naam die wordt gegeven aan een relatief veel voorkomende aseptische (niet-infectieuze) osteochondrose van de tibiale tuberositas, wat een ruw benig proces is van de voorste rand van het scheenbeen dat het inbrengen van de patellapees vormt (tibiale ruwheid). De gestoorde ossificatie kan ook leiden tot losse gehoorbeentjes (kleine botdelen) wanneer de knie overbelast is, die in het verdere verloop kunnen afsterven (osteonecrose Als gevolg van irritatie van de patellapees manifesteert Osgood-Schlatter zich aanvankelijk door pijn in het gebied van de scheenbeenruwheid door beweging en druk. Bovendien kan de ziekte een uitgesproken zwelling veroorzaken, wat leidt tot uitgesproken pijn wanneer tractie wordt uitgeoefend over de patellapees. In vergevorderde stadia, Osgood-Schlatter-ziekte kan uitsteeksels veroorzaken in het aangedane kniegebied die gedeeltelijk kunnen worden verplaatst.
Oorzaken
De exacte etiologie van de ziekte van Osgood-Schlatter is nog onduidelijk. Het vermoeden bestaat dat aseptisch osteochondrose wordt veroorzaakt door overbelasting van het aangedane kniegebied. De overbelasting is het gevolg van een discrepantie tussen het draagvermogen en de feitelijke belasting van de kraakbeenachtige kern van de tibiale tuberositas als gevolg van oefengerelateerde microblessures of te zwaar De discrepantie resulteert op zijn beurt in een bijzondere waardevermindering ossificatie van de kraakbeenachtige kern evenals verminderde fusie daarvan met het aangrenzende scheenbeen. Hormonale veranderingen tijdens de puberteit kunnen ook resulteren in een verminderd draagvermogen van het scheenbeen (scheenbeen) en dus een ongelijk verdeelde belasting van de knie en een verhoogde patellapeestrekkracht. Bovendien wordt gedacht dat plaatselijke circulatiestoornissen kunnen voorwaarde Osgood Schlatter.
Symptomen en tekenen
De ziekte van Osgood-Schlatter manifesteert zich voornamelijk door pijn dat gebeurt voornamelijk onder de knieschijf en aan de bovenkant van het scheenbeen. Deze pijn intensiveert verder bij het dragen van het gewicht. Knielen, stretching de been, schokkerige stapbewegingen enzovoort zijn soms ernstig beperkt. Vooral kinderen tussen de 11 en 14 jaar die actief zijn in de sport, worden getroffen. Er is een kleine afronding die uiteindelijk zichtbaar wordt. Dit bevindt zich meestal aan de onderkant van het knieschijf en vertegenwoordigt een zwelling. Als er druk op wordt uitgeoefend, treedt ook pijn op. Tegelijkertijd kan de afronding veel veranderen. Snel rusten zorgt ervoor dat het krimpt en weer naar binnen beweegt. Spanning - zelfs op korte termijn - zorgt ervoor dat het weer opzwelt en gevoeliger wordt. Over het algemeen zijn de symptomen van Osgood-Schlatter erg specifiek. Er is bijvoorbeeld 's nachts geen pijn of warmteontwikkeling. Bij de ziekte van Osgood-Schlatter wordt de eerste pijn meestal alleen indirect gevoeld door druk op de patellapees. De andere pijn ontwikkelt zich in de loop van de tijd en kan gedurende lange tijd zeer mild blijven. Beperkingen bij het uitbreiden van het kniegewricht zijn ook een vroeg symptoom.
Diagnose en verloop
Kenmerkende symptomen zoals lastafhankelijke pijn en uitgesproken gevoeligheid in de typische kniegebieden vormen de eerste aanwijzingen voor de Osgood-Schlatter-ziekte. In de loop van echografisch en radiografisch onderzoek kan de fusiestoornis van de kern van de tibiale tuberositas met de aangrenzende botstructuren, die typisch is voor Osgood-Schlatter, worden aangetoond aan de hand van het loskomen van de botstructuren en het loskomen van gehoorbeentjes. Bovendien moet de ziekte worden gedifferentieerd iliotibiaal bandsyndroom (runner's knee) aangaande met differentiële diagnose Indien nodig, in onduidelijke gevallen, wordt de diagnose bevestigd door MRI en / of scintigrafie, die tegelijkertijd uitspraken over mogelijke stofwisselingsstoornissen mogelijk maakt. Als de ziekte van Osgood-Schlatter vroegtijdig wordt gediagnosticeerd en consequent wordt behandeld, is de prognose over het algemeen goed en geneest de ziekte vrijwel altijd zonder gevolgen uiterlijk na voltooiing van de groeifase.
Complicaties
Bij deze ziekte lijdt de getroffen persoon in de meeste gevallen aan botongemakken. Er is een zeer sterke ossificatie, wat een zeer negatieve invloed heeft op de kwaliteit van leven van de getroffen persoon. In de regel zijn het vooral kinderen die lijden, zodat de groei en ontwikkeling van het kind ook aanzienlijk worden vertraagd door de ziekte. De ziekte kan ook een zeer negatief effect hebben op de volwassenheid en leiden tot complicaties. Patiënten hebben last van pijn, die vooral in de knieën kan voorkomen. Het aanspannen van de spieren gaat in de meeste gevallen ook gepaard met pijn, zodat de kinderen niet zonder meer kunnen sporten. Ook de benen zelf hebben last van hevige pijn, die ook zonder inspanning in de vorm van pijn in rust kan optreden. In veel gevallen zijn de regio's ook gezwollen of gekneusd. De behandeling van deze ziekte wordt zonder complicaties uitgevoerd met behulp van fysiotherapie Dit kan het ongemak beperken. Schok Golf therapie kan ook worden gebruikt voor genezing. Het is echter niet te voorspellen of er een volledige genezing zal plaatsvinden. De levensverwachting van de patiënt wordt echter niet verminderd door de ziekte.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als de knieën pijn doen bij inspanning, vooral tijdens het sporten en bij het knielen, moet een arts worden geraadpleegd. Osgood-Schlatter moet snel worden gediagnosticeerd, zodat de behandeling kan worden gestart voordat stukjes bot loskomen van het scheenbeen. Ernstige pijn in het scheenbeen duidt op een gevorderde voorwaarde dat moet onmiddellijk worden aangepakt. Getroffenen kunnen het beste met hun huisarts praten, die een eerste voorlopige diagnose kan stellen en indien nodig andere specialisten erbij kan betrekken. De symptomen treden meestal op tussen de negen en veertien jaar. Vooral adolescenten en volwassen extreme atleten worden getroffen. Iedereen die tot deze risicogroepen behoort, moet met de genoemde symptomen onmiddellijk naar de dokter gaan. Osgood-Schlatter is goed te behandelen als het vroeg wordt ontdekt. Patiënten dienen daarom bij het eerste vermoeden contact op te nemen met hun arts. Naast de huisarts kunnen sportartsen, orthopedisten en fysiotherapeuten geraadpleegd worden. Afhankelijk van de ernst kan de behandeling chirurgisch of pijnstillend en preventief zijn maatregelen zoals sparen.
Behandeling en therapie
Omdat de ziekte van Osgood-Schlatter wordt toegeschreven aan overmatig gebruik, therapeutisch maatregelen zijn primair gericht op het ontlasten van de aangetaste structuren. Voor dit doel, in de vroege stadia, gewichtdragende rust, ontstekingsremmende pijnstillers (ontstekingsremmend drugs), koeling en fysiotherapie zijn over het algemeen aangegeven. Knie of patella bretels kan bovendien bijdragen aan pijnverlichting. Bovendien kunnen getroffen kinderen en adolescenten worden vrijgesteld van schoolsporten. Als er ernstigere veranderingen of een meer gevorderd stadium van de ziekte aanwezig zijn, immobilisatie van de knie door middel van een Gipstutor (gips cast), waardoor de rotatie van de kniegewricht, kan worden aangegeven. Deze cast-tutor is op maat gemaakt voor de aangedane knie om druk op de patella te voorkomen (knieschijf) en mogelijke ontsporing. In sommige gevallen, onderarm Steunen worden ook aanbevolen om de druk op de aangedane knie volledig te verlichten. Lokaal toegepast zalven kan als ondersteunende maatregel worden gebruikt. Evenzo kan een negatieve hiel (hielverlaging) van de schoenzool helpen de patellaire druk te verlichten. Onlangs, extracorporaal schokken Golf therapie is ook gebruikt om genezing te versnellen, hoewel het nog niet mogelijk was om duidelijk te maken welke factoren verantwoordelijk zijn voor het individuele succes of falen van de therapie. In uitzonderlijke gevallen kan chirurgische ingreep geïndiceerd zijn voor losgemaakte gehoorbeentjes zoals sequestra (dood en afgebakend botweefsel), gewrichtsmuizen (vrije gewrichtslichamen) of botavulsies die de ligamenten irriteren en de mobiliteit van de kniegewricht In dit geval mag chirurgische verwijdering van de gehoorbeentjes pas worden uitgevoerd nadat de groeifase is voltooid. Bovendien, bij kinderen met de ziekte van Osgood-Schlatter die ook zwaarlijvigheid, moet worden geprobeerd om af te vallen.
het voorkomen
Omdat de onderliggende etiologie voor de ziekte van Osgood-Schlatter tot nu toe niet volledig is opgehelderd, is er geen profylactisch effect. maatregelen Het vermijden van overgewicht en eenzijdige belasting van de spieren die het kniegewricht ondersteunen, kan echter Osgood-Schlatter voorkomen of de symptomen minimaliseren.
Nazorg
In de meeste gevallen heeft de door Osgood-Schlatter getroffen persoon slechts enkele en ook beperkte nazorgmaatregelen tot zijn beschikking. Omdat het een genetische ziekte is, kan deze meestal ook niet volledig worden genezen. Daarom zijn getroffen personen meestal altijd afhankelijk van medische behandeling door een arts. Als de patiënt of de ouders kinderen willen krijgen, moet eerst en vooral een genetisch onderzoek worden uitgevoerd om herhaling van de ziekte te voorkomen. De behandeling zelf kan worden gedaan door maatregelen van fysiotherapie of fysiotherapie. De getroffen persoon kan enkele van de oefeningen ook thuis uitvoeren, wat de behandeling kan versnellen. Veel van de getroffenen zijn in hun dagelijks leven afhankelijk van de hulp en ondersteuning van hun eigen familie, waarbij met name zorg en psychologische ondersteuning een positief effect kunnen hebben op het verdere verloop van de ziekte. In het algemeen moet ook naar een gezonde levensstijl worden gestreefd, waarbij te zwaar moet worden vermeden. In sommige gevallen vermindert deze ziekte de levensverwachting van de getroffen persoon.
Vooruitzichten en prognose
Osgood-Schlatter biedt een relatief goede prognose. De ziekte lost vaak vanzelf op. Veel patiënten zijn na zes tot 18 maanden weer symptoomvrij. In individuele gevallen kan Osgood-Schlatter echter uitgroeien tot een chronische ziekte Bovendien heeft een groot deel van de patiënten last van aanhoudende pijn bij het knielen. Als de pijn langer dan één tot twee jaar aanhoudt, wordt een radiologisch onderzoek aanbevolen. De arts kan de diagnose stellen en de patiënt een betrouwbare prognose geven. De vooruitzichten voor Osgood-Schlatter zijn goed. Milde pijn kan met medicatie worden behandeld. Bovendien vordert de ziekte slechts langzaam en beperkt deze de getroffen persoon in het dagelijks leven niet significant. Een orthopedist of osteopaat moet de prognose bepalen. Hiervoor raadpleegt hij zowel de onderzoeksresultaten als de bevindingen uit het patiëntengesprek. Last but not least bepaalt ook de financiële en sociale status van de patiënt de prognose. Duur therapie procedures vallen niet altijd onder volksgezondheid verzekering. Bij de prognose moet met al deze factoren rekening worden gehouden. Vanwege het langdurige beloop van de ziekte moet de prognose worden aangepast aan de toestand van de patiënt volksgezondheid regelmatig.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van Osgood-Schlatter is het niet nodig om een arts te raadplegen. Als de symptomen mild zijn, is het voldoende om de knie te kalmeren en niet verder te onderwerpen spanning al enige tijd. De pijn zou na een paar dagen tot weken moeten verdwijnen. Als Osgood-Schlatter niet vanzelf verdwijnt, is medisch advies vereist. De arts zal in eerste instantie ook aanbevelen om de aangedane ledemaat te laten rusten en zal ook voorschrijven pijnstillers, ontstekingsremmers en andere medicijnen. Patiënten kunnen de pijn verlichten door het getroffen gebied regelmatig te koelen. Wrongel comprimeert en andere huismiddeltjes kan in overleg met de arts ook worden gebruikt om Osgood-Schlatter te verminderen. Als deze maatregelen geen effect hebben, moet de arts opnieuw worden geraadpleegd. Het is mogelijk dat Osgood-Schlatter is gebaseerd op een ernstige voorwaarde Als het verloop positief is, mag de sport na één tot twee weken worden hervat. Fysiotherapie en massages dragen bij aan een snel herstel. Welke therapie het beste helpt, moet met de orthopeed worden uitgewerkt. Bij herhaalde klachten dienen mogelijke oorzaken te worden vastgesteld en verholpen. Vaak is het al voldoende om opwarmen de spieren beter voor het sporten of om andere schoenen te dragen.
